De avond en de nacht hebben voor mij meer charme dan de ochtend. Het is het moment van de dag dat ik dingen op zijn mooist beleef en het meest actief, creatief en productief ben. Ik heb mezelf daarom ook het etiket avondmens gegeven. In het kader van deze voorkeur vraag ik me regelmatig af waarom de avond niet oneindig lang kan duren.
Er zijn zeker ochtenden dat ik uitgeslapen wakker word, geniet van mijn ochtendrituelen en zin heb in de nieuwe dag. Maar dat zijn de uitzonderingen op de regel. Meestal als mijn wekker gaat denk ik 'Oh nee, daar gaan we weer'.
Ik verbaas me er weleens over hoe een paar uurtjes slaap zo’n verschil kan maken. Dat ik dingen waar ik voor het slapengaan nog zo enthousiast over was, ’s ochtends in heel ander perspectief zie. En dat er van de creativiteit en inspiratie van voor het slapengaan, bij het wakker worden vaak weinig over is. Soms doe ik mijn uiterste best om deze mee te nemen naar de ochtend. Tevergeefs. Op de een of andere gaan deze altijd op in mijn dromen.
Er zijn ook avonden dat ik mezelf er van wil weerhouden om in slaap te vallen. Omdat ik de switch in beleving niet wil maken. Maar ja, ik heb al verschillende keren ervaren dat nachten zonder slaap niet echt het gewenste effect hebben. Dat de ochtenden dan zelfs minder rooskleurig worden dan normaal.
Soms zou ik weleens een ochtendmens te zijn. Geen weerstand voelen als de wekker gaat en vol energie de dag beginnen. Maar als ik moet kiezen dan ben ik toch het allerliefst een avondmens. Uiteindelijk gaat niets boven de charme van de avond. Tenminste, dat is mijn visie nu. Tijdens het schrijven van deze column rond middenacht. Grote kans dat ik het morgenochtend weer helemaal anders zie.
Er zijn zeker ochtenden dat ik uitgeslapen wakker word, geniet van mijn ochtendrituelen en zin heb in de nieuwe dag. Maar dat zijn de uitzonderingen op de regel. Meestal als mijn wekker gaat denk ik 'Oh nee, daar gaan we weer'.
Ik verbaas me er weleens over hoe een paar uurtjes slaap zo’n verschil kan maken. Dat ik dingen waar ik voor het slapengaan nog zo enthousiast over was, ’s ochtends in heel ander perspectief zie. En dat er van de creativiteit en inspiratie van voor het slapengaan, bij het wakker worden vaak weinig over is. Soms doe ik mijn uiterste best om deze mee te nemen naar de ochtend. Tevergeefs. Op de een of andere gaan deze altijd op in mijn dromen.
Er zijn ook avonden dat ik mezelf er van wil weerhouden om in slaap te vallen. Omdat ik de switch in beleving niet wil maken. Maar ja, ik heb al verschillende keren ervaren dat nachten zonder slaap niet echt het gewenste effect hebben. Dat de ochtenden dan zelfs minder rooskleurig worden dan normaal.
Soms zou ik weleens een ochtendmens te zijn. Geen weerstand voelen als de wekker gaat en vol energie de dag beginnen. Maar als ik moet kiezen dan ben ik toch het allerliefst een avondmens. Uiteindelijk gaat niets boven de charme van de avond. Tenminste, dat is mijn visie nu. Tijdens het schrijven van deze column rond middenacht. Grote kans dat ik het morgenochtend weer helemaal anders zie.
Log in om te reageren.
