"Tjonge," zegt A., een lieve oudere dame en oud-collega, "dat je naar Zweden gaat, al over anderhalve week, om daar te werken en te wonen... Wie had dat gedacht? Dat is echt een droom die werkelijkheid wordt." "Ja, maar het wordt ook steeds enger nu de Dag Der Verhuizing steeds dichterbij komt...", pieker ik hardop, "en er komt zoveel bij kijken! Het is inderdaad een droom die waar wordt, maar al dat geregel, da’s een nachtmerrie."
Want nu ik ga emigreren, ontdek ik pas hoe ingewikkeld, hoe kastje-muur en hoe kip-ei alles rondom registratie in een plaats of land is. Om in Zweden te moeten wonen, moet ik me inschrijven bij de Zweedse emigratiedienst. Maar ja, om dat te kunnen, moet je een adres in Zweden hebben. Voor de post. Ik bof, ik heb er maar liefst vier ooms en tantes zitten. Dus mijn tante mailde me de brief door waarin staat dat de Zweedse migratiedienst een uittreksel van m’n geboorteregister nodig heeft.
Gelukkig heeft het miniscule gemeente-tje in Drenthe waar ik geboren ben een website. En kan ik dat uittreksel online aanvragen... NOT. Vijf pogingen met EN Chrome EN Internet Explorer later blijft het formulier koppig "failure to add document" roepen.
"Dat is niet je geboorteregister, dat is je GBA", zegt de ambtenares die ik aan de telefoon krijg. "Nietes," protesteer ik, "er stond duidelijk geboorteregister bij."
"Oh, dan hebben ze het net online gezet, dat wist ik nog niet, vandaar dat het niet werkte. Stuur maar een mailtje." Het is wel een hele behulpzame ambtenares. Dat heb je dan weer minder in Utreg.
Want ondertussen ziet 'het systeem' in Utreg een raar iets. Er is een nieuw huisgenootje in mijn oude huis. Allemaal brandalarmen beginnen te gillen bij Burgerzaken, dat zo druk is dat het er altijd uitziet als de Volkstelling in Bethlehem 2.0. In een halve milliseconde krijg ik een mailtje gestuurd "U staat in Utrecht beschreven daar-en-daar. Volgens aangifte van een nieuwe bewoner bent u vertrokken. Gaarne verhuizing doorgeven." Eh... Hallo, we zitten in een overgangsfase, zoiets als Nederland tot de verkiezingen. Ik heb vorige week nog vier dagen op de bank van m’n oudhuisgenootje gecrasht. Want die is op vakantie, net zoals het nieuwe meisje. Harry de Huismuis woont er gelukkig nog wel, want anders was er helemaal niemand op onze verdieping. Lief systeempje, ik verhuis pas 1 september naar Zweden. Je bent heel ingewikkeld en log, dus ik maak het je fijn makkelijk.
A. moet er om lachen als ik het zo vertel. "Ja, dat hoort erbij," zegt ze "je kunt niet zomaar met de Noorderzon naar diezelfde Noorderzon vertrekken."
"Helaas niet", zeg ik, "maar dat geregel, da’s nog niet het ergste... ik zat in de bus terug, na mijn laatste zomer-bijbelstudie; het was heel gezellig geweest, en daardoor had ik er helemaal niet bij stilgestaan dat ’t m’n allerlaatste iets met m’n studentenvereniging was. Maar in de bus besefte ik het me pas. ‘Zo niet cool, ik laat dit allemaal achter: m’n vrienden hier, alle mensen waar ik van houd, mijn stad, m’n kamer, m’n thuis.’ En dan hoop ik maar dat die droom die waar wordt, het waard is…."
Want nu ik ga emigreren, ontdek ik pas hoe ingewikkeld, hoe kastje-muur en hoe kip-ei alles rondom registratie in een plaats of land is. Om in Zweden te moeten wonen, moet ik me inschrijven bij de Zweedse emigratiedienst. Maar ja, om dat te kunnen, moet je een adres in Zweden hebben. Voor de post. Ik bof, ik heb er maar liefst vier ooms en tantes zitten. Dus mijn tante mailde me de brief door waarin staat dat de Zweedse migratiedienst een uittreksel van m’n geboorteregister nodig heeft.
Gelukkig heeft het miniscule gemeente-tje in Drenthe waar ik geboren ben een website. En kan ik dat uittreksel online aanvragen... NOT. Vijf pogingen met EN Chrome EN Internet Explorer later blijft het formulier koppig "failure to add document" roepen.
"Dat is niet je geboorteregister, dat is je GBA", zegt de ambtenares die ik aan de telefoon krijg. "Nietes," protesteer ik, "er stond duidelijk geboorteregister bij."
"Oh, dan hebben ze het net online gezet, dat wist ik nog niet, vandaar dat het niet werkte. Stuur maar een mailtje." Het is wel een hele behulpzame ambtenares. Dat heb je dan weer minder in Utreg.
Want ondertussen ziet 'het systeem' in Utreg een raar iets. Er is een nieuw huisgenootje in mijn oude huis. Allemaal brandalarmen beginnen te gillen bij Burgerzaken, dat zo druk is dat het er altijd uitziet als de Volkstelling in Bethlehem 2.0. In een halve milliseconde krijg ik een mailtje gestuurd "U staat in Utrecht beschreven daar-en-daar. Volgens aangifte van een nieuwe bewoner bent u vertrokken. Gaarne verhuizing doorgeven." Eh... Hallo, we zitten in een overgangsfase, zoiets als Nederland tot de verkiezingen. Ik heb vorige week nog vier dagen op de bank van m’n oudhuisgenootje gecrasht. Want die is op vakantie, net zoals het nieuwe meisje. Harry de Huismuis woont er gelukkig nog wel, want anders was er helemaal niemand op onze verdieping. Lief systeempje, ik verhuis pas 1 september naar Zweden. Je bent heel ingewikkeld en log, dus ik maak het je fijn makkelijk.
A. moet er om lachen als ik het zo vertel. "Ja, dat hoort erbij," zegt ze "je kunt niet zomaar met de Noorderzon naar diezelfde Noorderzon vertrekken."
"Helaas niet", zeg ik, "maar dat geregel, da’s nog niet het ergste... ik zat in de bus terug, na mijn laatste zomer-bijbelstudie; het was heel gezellig geweest, en daardoor had ik er helemaal niet bij stilgestaan dat ’t m’n allerlaatste iets met m’n studentenvereniging was. Maar in de bus besefte ik het me pas. ‘Zo niet cool, ik laat dit allemaal achter: m’n vrienden hier, alle mensen waar ik van houd, mijn stad, m’n kamer, m’n thuis.’ En dan hoop ik maar dat die droom die waar wordt, het waard is…."
Log in om te reageren.
