In het onderwijs blijf je je kennis vergroten door middel van seminars, cursussen, studiedagen en aanvullende opleidingen. Een van de studiedagen die ik onlangs gevolgd heb, ging over het wetenschappelijk en theoretisch gedeelte van autisme en aan autisme verwante stoornissen. Alles werd uitgelegd door een zeer kundig orthopedagoog.
De uitleg werd ondersteund middels een powerpointpresentatie.
("Praat, praat, praat… klik. Praat, praat, praat… klik")
Zo ging het voor en na de pauzes de hele dag verder. Aan het einde was er ruimte om vragen te stellen. De meeste collega’s hadden de stroom aan informatie nog niet verwerkt en in hun systeem opgeslagen, laat staan dat er vragen uit voortkwamen. Om deze dag nu als saai te bestempelen is misschien niet helemaal eerlijk, maar dat de aandacht snel vervloog mag duidelijk zijn.
Het afgelopen schooljaar had ik een jongen – Harry * - in de klas.
Zijn "etiketje" gaf aan dat hij autistisch is, het syndroom van Asperger.
Het is een gewèldig slimme knul, met een geheel eigen humor, over het algemeen met een goed doordachte clou. Vaak werd hij door klasgenoten niet begrepen en dat frustreerde hem dan. ("Ja juf, maar ik snap de grap, waarom snappen zij het dan niet?")
Ik heb over het algemeen vooral genoten van zijn geheel eigen beleving en kijk op de wereld.
Soms was het wel even zoeken hoe ik het beste met hem om kon gaan bij een voor mij onverwachte uitbarsting van Harry*.
Ook kwam het zeer regelmatig voor dat zijn werk niet af was, terwijl ik absoluut zeker wist dat hij begreep wat hij moest doen.
Oogcontact maken in een 1-op-1-gesprekje vond hij lang niet altijd fijn, terwijl hij juist enorm vaak vragen had en graag al zijn belevenissen en opgedane kennis over bijvoorbeeld vulkanen of het heelal met mij wilde delen.
Enkele dagen geleden was ik uitgenodigd voor een workshop over autisme. In eerste instantie verwachtte ik weer een puur theoretisch verhaal, maar het bleek een echte workshop te zijn. Deze keer werd de persoonlijke kant en de beleving van mensen met autisme belicht. We kregen verschillende opdrachten die ons in het kort lieten beleven hoe verwarrend de wereld soms kan zijn als je autistisch bent.
Alles wat voor mensen zonder autisme logisch en normaal lijkt, blijkt vaak te vaag geformuleerd voor autisten. Belangrijk is dat alles in ministappen wordt uitgelegd, zodat de logica van alles rustig kan landen. Denk goed na dat je duidelijk maakt wie er mee te maken hebben, wat er precies gaat gebeuren, wanneer en waar het gaat plaatsvinden en vooral ook hoe alles moet gebeuren!!!
(- Morgen is er zwemmen. Kom naar school, wees op tijd. Dit is véél te vaag!
Beter is het om het zo te formuleren:
- We gaan morgen met de hele klas schoolzwemmen. Neem je zwemkleding, een handdoek en iets te eten en te drinken in een tas mee. We gaan met de bus, dus kom niet naar de klas, maar wacht om 8.30 uur bij het schoolplein.)
Waar ik zelf heel veel aan gehad heb, is het geheugensteuntje hoe je heel duidelijk kan zijn. “Als je het niet kunt tekenen, is het te onduidelijk.” Dit betekent niet dat je alles ook daadwerkelijk moet tekenen, maar gebruik geen termen als “straks, soms, eventjes, zometeen”. Spreek een tijd af, want dat is te visualiseren.
Feiten, opdrachten en vragen worden zeer letterlijk opgevat.
("Zou je willen ophouden met je zusje te knijpen?" "Prima!" En vervolgens begint ze haar zusje te schoppen, want je had niet gezegd dat dat niet mocht!)
Een filmpje van een jongetje dat zelf probeert uit te leggen hoe hij autisme beleeft was erg bijzonder. Ik zal niet alles herhalen, maar ook hierin waren wat eyeopeners:
- "Ik merk zelf niet wat autisme is, want voor mij is dit allemaal normaal!"
- "Hoe anderen over autisme denken begrijp ik niet, ik ben toch niet alle andere mensen!"
Zoals je wel merkt, ben ik enthousiast en heb ik in deze praktische workshop een goede aanvulling gevonden op het verhaal van onderzoekers en wetenschappers.
Het begrip voor de belevingswereld van iemand met autisme zorgt er voor dat ik kinderen als Harry* beter begrijp en vanaf nu waarschijnlijk beter om kan gaan met het voor mij verwarrende gedrag.
(* I.v.m. privacy is Harry een gefingeerde naam.)
Ook een workshop volgen? Zoek op #het-avontuur-dat-autisme-heet .
De uitleg werd ondersteund middels een powerpointpresentatie.
("Praat, praat, praat… klik. Praat, praat, praat… klik")
Zo ging het voor en na de pauzes de hele dag verder. Aan het einde was er ruimte om vragen te stellen. De meeste collega’s hadden de stroom aan informatie nog niet verwerkt en in hun systeem opgeslagen, laat staan dat er vragen uit voortkwamen. Om deze dag nu als saai te bestempelen is misschien niet helemaal eerlijk, maar dat de aandacht snel vervloog mag duidelijk zijn.
Het afgelopen schooljaar had ik een jongen – Harry * - in de klas.
Zijn "etiketje" gaf aan dat hij autistisch is, het syndroom van Asperger.
Het is een gewèldig slimme knul, met een geheel eigen humor, over het algemeen met een goed doordachte clou. Vaak werd hij door klasgenoten niet begrepen en dat frustreerde hem dan. ("Ja juf, maar ik snap de grap, waarom snappen zij het dan niet?")
Ik heb over het algemeen vooral genoten van zijn geheel eigen beleving en kijk op de wereld.
Soms was het wel even zoeken hoe ik het beste met hem om kon gaan bij een voor mij onverwachte uitbarsting van Harry*.
Ook kwam het zeer regelmatig voor dat zijn werk niet af was, terwijl ik absoluut zeker wist dat hij begreep wat hij moest doen.
Oogcontact maken in een 1-op-1-gesprekje vond hij lang niet altijd fijn, terwijl hij juist enorm vaak vragen had en graag al zijn belevenissen en opgedane kennis over bijvoorbeeld vulkanen of het heelal met mij wilde delen.
Enkele dagen geleden was ik uitgenodigd voor een workshop over autisme. In eerste instantie verwachtte ik weer een puur theoretisch verhaal, maar het bleek een echte workshop te zijn. Deze keer werd de persoonlijke kant en de beleving van mensen met autisme belicht. We kregen verschillende opdrachten die ons in het kort lieten beleven hoe verwarrend de wereld soms kan zijn als je autistisch bent.
Alles wat voor mensen zonder autisme logisch en normaal lijkt, blijkt vaak te vaag geformuleerd voor autisten. Belangrijk is dat alles in ministappen wordt uitgelegd, zodat de logica van alles rustig kan landen. Denk goed na dat je duidelijk maakt wie er mee te maken hebben, wat er precies gaat gebeuren, wanneer en waar het gaat plaatsvinden en vooral ook hoe alles moet gebeuren!!!
(- Morgen is er zwemmen. Kom naar school, wees op tijd. Dit is véél te vaag!
Beter is het om het zo te formuleren:
- We gaan morgen met de hele klas schoolzwemmen. Neem je zwemkleding, een handdoek en iets te eten en te drinken in een tas mee. We gaan met de bus, dus kom niet naar de klas, maar wacht om 8.30 uur bij het schoolplein.)
Waar ik zelf heel veel aan gehad heb, is het geheugensteuntje hoe je heel duidelijk kan zijn. “Als je het niet kunt tekenen, is het te onduidelijk.” Dit betekent niet dat je alles ook daadwerkelijk moet tekenen, maar gebruik geen termen als “straks, soms, eventjes, zometeen”. Spreek een tijd af, want dat is te visualiseren.
Feiten, opdrachten en vragen worden zeer letterlijk opgevat.
("Zou je willen ophouden met je zusje te knijpen?" "Prima!" En vervolgens begint ze haar zusje te schoppen, want je had niet gezegd dat dat niet mocht!)
Een filmpje van een jongetje dat zelf probeert uit te leggen hoe hij autisme beleeft was erg bijzonder. Ik zal niet alles herhalen, maar ook hierin waren wat eyeopeners:
- "Ik merk zelf niet wat autisme is, want voor mij is dit allemaal normaal!"
- "Hoe anderen over autisme denken begrijp ik niet, ik ben toch niet alle andere mensen!"
Zoals je wel merkt, ben ik enthousiast en heb ik in deze praktische workshop een goede aanvulling gevonden op het verhaal van onderzoekers en wetenschappers.
Het begrip voor de belevingswereld van iemand met autisme zorgt er voor dat ik kinderen als Harry* beter begrijp en vanaf nu waarschijnlijk beter om kan gaan met het voor mij verwarrende gedrag.
(* I.v.m. privacy is Harry een gefingeerde naam.)
Ook een workshop volgen? Zoek op #het-avontuur-dat-autisme-heet .
Log in om te reageren.
Groeten van een collega!
