Ondertussen is ’t juli, het zou zomer moeten zijn en de meeste van m’n vrienden zijn heerlijk op vakantie naar verre oorden. Behalve m’n huisgenootje en ik. M’n huisgenootje maakt van 9 tot 5 schoon bij bejaarden, en ik werk van 10 tot 6 aan alle voorbereidingen voor m’n emigratie naar Zweden en aan m’n eerste roman. Maar ik ben zo toe aan vakantie, want...
M’n woordenschat heeft ondertussen een eigen wil gekregen. En da’s een hele andere wil dan de mijne. Van pure vermoeidheid gooi ik allerlei woorden door elkaar. ’t Is erger dan m’n gebruikelijke "links" "rechts" door elkaar halen. ’t Is bijvoorbeeld dat ik de jongen met wie ik net een date heb gehad, sms "awwww... wat vervelend dat je zojuist weer bent wakker geregend" terwijl ik bedoelde "natgeregend". Ik sms-te dat om 8 uur ’s avonds, dus wakkergeregend is zo onlogisch. Mooi woord, dat wel.
Over regen gesproken: in plaats van in de stortregen het dansje uit "I’m singing in the rain" blijf ik nu binnen, kijk af en toe naar buiten en denk, na een half uur "hè regen", na een uur "Hmpf, nog steeds regen", na anderhalf uur "hallo regen! Ga ff naar een land waar enorme droogte is. Ik wil nog een laatste keer met een date ofzo in het Wilhelmina-park zitten en rosé drinken!" Bovendien wordt onze WC een beetje ziek van al die regen, hij ziet er bleekjes uit en begint uit z’n bek te stinken.
Maar het meest veelzeggende teken is wel: om klokslag negen uur begint een spiertje onder m’n linker, ehm, nee, rechteroog te trekken en te kloppen. M’n huisgenootje vindt dat er niks te zien is, maar ik heb het gevoel dat ik eruit zie als de slechterik uit een slechte film (mwoehahaha). Eigenlijk zou ik dan moeten gaan slapen, of in ieder geval dat oog eventjes een dutje moeten laten doen. Maar ja, de BBC heeft zulke leuke tv-series...
Dan belt m’n moeder: "Hee, wat had je nou met je huisbazin afgesproken, wanneer je uit je kamer zou gaan?" Ik checken bij m’n huisbazin.
"Je had gezegd eind Juli. Het andere meisje wil er al begin Augustus in."
"Wat?? Had ik dat gezegd? Dat warrige hoofd van me ook. Zo toe aan vakantie."
Ik bel m’n moeder weer.
"Nu moet ik al zo snel weg uit m’n kamer," snotter ik.
"Maar als we je dan de 21ste terug verhuizen naar ons toe," zegt m’n moeder "dan kun je nog met ons mee op vakantie, als je dat wil tenminste."
"Waar gaan jullie naartoe?" Ik ben tenslotte al 27, maar ja krap bij kas en ’t is toch wel gezellig om met m’n ouders en m’n broertje op vakantie te gaan.
"De Côte d'Azur, en de Provence," zegt m’n moeder.
"Hoera!" roep ik "Ja graag!"
M’n woordenschat heeft ondertussen een eigen wil gekregen. En da’s een hele andere wil dan de mijne. Van pure vermoeidheid gooi ik allerlei woorden door elkaar. ’t Is erger dan m’n gebruikelijke "links" "rechts" door elkaar halen. ’t Is bijvoorbeeld dat ik de jongen met wie ik net een date heb gehad, sms "awwww... wat vervelend dat je zojuist weer bent wakker geregend" terwijl ik bedoelde "natgeregend". Ik sms-te dat om 8 uur ’s avonds, dus wakkergeregend is zo onlogisch. Mooi woord, dat wel.
Over regen gesproken: in plaats van in de stortregen het dansje uit "I’m singing in the rain" blijf ik nu binnen, kijk af en toe naar buiten en denk, na een half uur "hè regen", na een uur "Hmpf, nog steeds regen", na anderhalf uur "hallo regen! Ga ff naar een land waar enorme droogte is. Ik wil nog een laatste keer met een date ofzo in het Wilhelmina-park zitten en rosé drinken!" Bovendien wordt onze WC een beetje ziek van al die regen, hij ziet er bleekjes uit en begint uit z’n bek te stinken.
Maar het meest veelzeggende teken is wel: om klokslag negen uur begint een spiertje onder m’n linker, ehm, nee, rechteroog te trekken en te kloppen. M’n huisgenootje vindt dat er niks te zien is, maar ik heb het gevoel dat ik eruit zie als de slechterik uit een slechte film (mwoehahaha). Eigenlijk zou ik dan moeten gaan slapen, of in ieder geval dat oog eventjes een dutje moeten laten doen. Maar ja, de BBC heeft zulke leuke tv-series...
Dan belt m’n moeder: "Hee, wat had je nou met je huisbazin afgesproken, wanneer je uit je kamer zou gaan?" Ik checken bij m’n huisbazin.
"Je had gezegd eind Juli. Het andere meisje wil er al begin Augustus in."
"Wat?? Had ik dat gezegd? Dat warrige hoofd van me ook. Zo toe aan vakantie."
Ik bel m’n moeder weer.
"Nu moet ik al zo snel weg uit m’n kamer," snotter ik.
"Maar als we je dan de 21ste terug verhuizen naar ons toe," zegt m’n moeder "dan kun je nog met ons mee op vakantie, als je dat wil tenminste."
"Waar gaan jullie naartoe?" Ik ben tenslotte al 27, maar ja krap bij kas en ’t is toch wel gezellig om met m’n ouders en m’n broertje op vakantie te gaan.
"De Côte d'Azur, en de Provence," zegt m’n moeder.
"Hoera!" roep ik "Ja graag!"
Log in om te reageren.
