De zon kwam op toen ze de deur dichtdeed. Cecile wankelde op haar benen en liet zich langzaam langs de muur op haar hurken zakken. Haar lichaam deed zeer, maar ze klaagde niet. De afgelopen maanden waren zo intens geweest dat ze zich alleen nog in haar dromen kon herinneren hoe haar leven er eerder uitzag. Terwijl ze wegzakte in een onrustige slaap rook ze de geur van de rijst en bonen die haar moeder altijd maakte en zag ze de glimlach van haar vader voor zich.
De dag voordat ze vertrok had haar broertje Eugene van takjes en klei een doosje voor haar gemaakt. "Voor je dromen", had hij gezegd. Ze had hem stevig in haar armen gesloten terwijl ze haar tranen probeerde te bedwingen. Ze wilde Eugene niet achterlaten, maar besefte dat ze bevoorrecht was dat ze in de grote stad naar school mocht en later geld kon verdienen om haar familie te onderhouden. Ze zou hen niet teleurstellen.
De volgende ochtend werd ze heel vroeg door een onbekende man opgehaald, achterop een brommer met lekke banden. Haar ogen prikten van het opwaaiende stof en haar rug deed zeer door de hobbels in de weg, maar niets kon haar pret drukken: vanaf morgen zou ze leren lezen en schrijven! Na veertien uur reizen stopte de brommer plotseling, het was al donker. Een jongen van een jaar of twintig kwam naar Cecile toe gelopen. "Jij bent Cecile?" Ze glimlachte verlegen en knikte. "We hebben papieren voor je geregeld. Vanaf nu doe je wat ik zeg. Meekomen en bek houden!” Bang en verdwaasd liep Cecile achter hem aan. "Waar gaan we heen?", fluisterde ze. "Hou je bek, hoor je me! Niemand stelt hier vragen! Instappen!” Hij wees naar de deur van een gammele truck. "Ma - maar….", stamelde Cecile.
“Toch nog praatjes?", viel hij haar in de reden. Zijn ogen werden zwart van woede en en onhandig maakte hij zijn broek los: “Je kunt het krijgen zoals je wilt meisje, ik zal je eens een lesje leren.”
Cecile sloot haar ogen bij de gedachte aan die nacht. Beurs en bebloed door de brute verkrachting werd ze bij de grens opgehaald door een man wiens taal ze niet sprak. Hij kreeg twee enveloppen met geld. Een gaf hij aan de douanier en een aan de eigenaresse van het huis waar ze naartoe gebracht werd. Ze bracht haar naar een kamer waar nog meer meisjes van haar leeftijd zaten. “Ga slapen en zorg dat je morgen klaar bent om te beginnen”, zei de vrouw tegen haar. Cecile had er geen idee van dat ze in de wereld van kindersekstoerisme was terechtgekomen, een duister web waarin jaarlijks miljoenen kinderen worden uitgebuit en de beloofde gouden bergen door mishandeling en misbruik met de grond gelijk gemaakt worden.
De zon kwam op toen ze de deur dichtdeed. De laatste klant van vandaag was vertrokken en nu mocht ze even slapen. Cecile wankelde op haar benen en liet zich langzaam langs de muur op haar hurken zakken. Haar kleine lichaam deed zeer, maar klagen deed ze niet. Ze had haar lesje geleerd...
Jaarlijks worden wereldwijd ruim 1,2 miljoen kinderen verhandeld. Bijna 80% van deze kinderen eindigt in de seksindustrie waar zij seksueel uitgebuit en mishandeld worden. www.homeofchange.nl
De dag voordat ze vertrok had haar broertje Eugene van takjes en klei een doosje voor haar gemaakt. "Voor je dromen", had hij gezegd. Ze had hem stevig in haar armen gesloten terwijl ze haar tranen probeerde te bedwingen. Ze wilde Eugene niet achterlaten, maar besefte dat ze bevoorrecht was dat ze in de grote stad naar school mocht en later geld kon verdienen om haar familie te onderhouden. Ze zou hen niet teleurstellen.
De volgende ochtend werd ze heel vroeg door een onbekende man opgehaald, achterop een brommer met lekke banden. Haar ogen prikten van het opwaaiende stof en haar rug deed zeer door de hobbels in de weg, maar niets kon haar pret drukken: vanaf morgen zou ze leren lezen en schrijven! Na veertien uur reizen stopte de brommer plotseling, het was al donker. Een jongen van een jaar of twintig kwam naar Cecile toe gelopen. "Jij bent Cecile?" Ze glimlachte verlegen en knikte. "We hebben papieren voor je geregeld. Vanaf nu doe je wat ik zeg. Meekomen en bek houden!” Bang en verdwaasd liep Cecile achter hem aan. "Waar gaan we heen?", fluisterde ze. "Hou je bek, hoor je me! Niemand stelt hier vragen! Instappen!” Hij wees naar de deur van een gammele truck. "Ma - maar….", stamelde Cecile.
“Toch nog praatjes?", viel hij haar in de reden. Zijn ogen werden zwart van woede en en onhandig maakte hij zijn broek los: “Je kunt het krijgen zoals je wilt meisje, ik zal je eens een lesje leren.”
Cecile sloot haar ogen bij de gedachte aan die nacht. Beurs en bebloed door de brute verkrachting werd ze bij de grens opgehaald door een man wiens taal ze niet sprak. Hij kreeg twee enveloppen met geld. Een gaf hij aan de douanier en een aan de eigenaresse van het huis waar ze naartoe gebracht werd. Ze bracht haar naar een kamer waar nog meer meisjes van haar leeftijd zaten. “Ga slapen en zorg dat je morgen klaar bent om te beginnen”, zei de vrouw tegen haar. Cecile had er geen idee van dat ze in de wereld van kindersekstoerisme was terechtgekomen, een duister web waarin jaarlijks miljoenen kinderen worden uitgebuit en de beloofde gouden bergen door mishandeling en misbruik met de grond gelijk gemaakt worden.
De zon kwam op toen ze de deur dichtdeed. De laatste klant van vandaag was vertrokken en nu mocht ze even slapen. Cecile wankelde op haar benen en liet zich langzaam langs de muur op haar hurken zakken. Haar kleine lichaam deed zeer, maar klagen deed ze niet. Ze had haar lesje geleerd...
Jaarlijks worden wereldwijd ruim 1,2 miljoen kinderen verhandeld. Bijna 80% van deze kinderen eindigt in de seksindustrie waar zij seksueel uitgebuit en mishandeld worden. www.homeofchange.nl
Log in om te reageren.
