Het is zulk lekker weer, dat iedereen van m'n kring op hetzelfde moment op hetzelfde idee komt: we gaan bijbelstudie in 't park houden! We slepen handdoeken, taart en bijbels mee naar het schitterende park om de hoek, ploffen neer in 't gras. Dan vragen een kringzusje en ik tegelijkertijd, een beetje gestresst, "we gaan toch niet hier, in 't openbaar zingen?"
Tja, normaal begint de bijbelstudie altijd met zingen. Maar nu kijken we alle zes elkaar schaapachtig aan, en om ons heen, naar alle zoenende stelletjes in het gras. "No way dat ik ga zingen," zegt een kringbroer "als ik met m'n ouders aan 't kamperen was, moesten we ook altijd zingen, zelfs op een drukke camping. Dan wilde ik wel onder het tentzeil kruipen van schaamte."
We knikken allemaal begrijpend mee, we weten precies wat-ie bedoelt. Dus we gaan niet zingen, we gaan gelijk over op bijbellezen: Efeze 5: 1 tot 20, jeweetwel, dat stuk over dat je niet vol moet gieten met drank, maar wel met de Heilige Geest. En iets over psalmen en lofzangen, dat daarmee iets moest... Net wanneer we bij dat vers zijn, beginnen naast ons verderop vier vadsige, verlopen ballen een barbecue op te zetten, drie kratten bier, twee meisjes en één stereo met zich mee brengend. M'n kring wordt niet alleen ongewenst getrakteerd op het aanblik van een paarsroze boxershort die voor de helft boven een ballenbroek uitkomt, maar ook op gratis trancemuziek. We besluiten te verhuizen.
Ver van de corpsballen ploffen we opgelucht neer. Pfoe, we kunnen nu weer fijn verder met de bijbelstudie. Tenminste...wat zijn dat groepje mensen daaro aan de rand van de vijver aan 't doen? Geleid door een man in gele pyjama. Die mensen maken hele trage bewegingen, alsof ze een slow motion dans doen. Ziet er Aziatisch uit en valt erg op. Pff tenminste, het valt ons op, de zoenende stelletjes hebben wel wat beters te doen. "Zullen we vragen wat voor soort dans dat is?" stel ik nieuwsgierig voor. "Volgens mij Chinese combi van sport en meditatie," antwoordt m'n kringleidster "heet qigong, geloof ik...kom op mensen, focussen op Efeze!" We hebben het weer over dat stukje, en wat dat "en dankt God altijd voor alles" zou kunnen betekenen. O kijk, die mensen van die opvallende dans/meditatie zijn nu met felrode waaiers aan het zwaaien, en daar komt een tweede groep aan, die ook begint met mediteren. "Mensen, dit werkt niet, we gaan wel terug naar binnen, dan kunnen we voor elkaar bidden. Tenzij jullie dat hier willen doen?" Nee, liever niet, liever binnen. Anders is het net als vroeger wanneer m'n ouders perse "stil" wilden bidden in een restaurant. Dan zag ik de mensen ook altijd staren.
Dus we lopen terug, en bidden op het grote, afgeschermde balkon voor elkaar. Erg bemoedigend, blablabla, maar ik zit toch ergens mee. Na het "amen" van m'n kringleidster, flapt er opeens uit: "Eigenlijk wel heel raar, wij durven niet in het openbaar te zingen en bidden, maar moet je zien wat niet-christenen voor rare stuff in 't park doen, daar is zingen en bidden niks bij. Zijn die anderen nu zo extreem of wij zo bang?"
Tja, normaal begint de bijbelstudie altijd met zingen. Maar nu kijken we alle zes elkaar schaapachtig aan, en om ons heen, naar alle zoenende stelletjes in het gras. "No way dat ik ga zingen," zegt een kringbroer "als ik met m'n ouders aan 't kamperen was, moesten we ook altijd zingen, zelfs op een drukke camping. Dan wilde ik wel onder het tentzeil kruipen van schaamte."
We knikken allemaal begrijpend mee, we weten precies wat-ie bedoelt. Dus we gaan niet zingen, we gaan gelijk over op bijbellezen: Efeze 5: 1 tot 20, jeweetwel, dat stuk over dat je niet vol moet gieten met drank, maar wel met de Heilige Geest. En iets over psalmen en lofzangen, dat daarmee iets moest... Net wanneer we bij dat vers zijn, beginnen naast ons verderop vier vadsige, verlopen ballen een barbecue op te zetten, drie kratten bier, twee meisjes en één stereo met zich mee brengend. M'n kring wordt niet alleen ongewenst getrakteerd op het aanblik van een paarsroze boxershort die voor de helft boven een ballenbroek uitkomt, maar ook op gratis trancemuziek. We besluiten te verhuizen.
Ver van de corpsballen ploffen we opgelucht neer. Pfoe, we kunnen nu weer fijn verder met de bijbelstudie. Tenminste...wat zijn dat groepje mensen daaro aan de rand van de vijver aan 't doen? Geleid door een man in gele pyjama. Die mensen maken hele trage bewegingen, alsof ze een slow motion dans doen. Ziet er Aziatisch uit en valt erg op. Pff tenminste, het valt ons op, de zoenende stelletjes hebben wel wat beters te doen. "Zullen we vragen wat voor soort dans dat is?" stel ik nieuwsgierig voor. "Volgens mij Chinese combi van sport en meditatie," antwoordt m'n kringleidster "heet qigong, geloof ik...kom op mensen, focussen op Efeze!" We hebben het weer over dat stukje, en wat dat "en dankt God altijd voor alles" zou kunnen betekenen. O kijk, die mensen van die opvallende dans/meditatie zijn nu met felrode waaiers aan het zwaaien, en daar komt een tweede groep aan, die ook begint met mediteren. "Mensen, dit werkt niet, we gaan wel terug naar binnen, dan kunnen we voor elkaar bidden. Tenzij jullie dat hier willen doen?" Nee, liever niet, liever binnen. Anders is het net als vroeger wanneer m'n ouders perse "stil" wilden bidden in een restaurant. Dan zag ik de mensen ook altijd staren.
Dus we lopen terug, en bidden op het grote, afgeschermde balkon voor elkaar. Erg bemoedigend, blablabla, maar ik zit toch ergens mee. Na het "amen" van m'n kringleidster, flapt er opeens uit: "Eigenlijk wel heel raar, wij durven niet in het openbaar te zingen en bidden, maar moet je zien wat niet-christenen voor rare stuff in 't park doen, daar is zingen en bidden niks bij. Zijn die anderen nu zo extreem of wij zo bang?"
Log in om te reageren.
