Swaffelen is gekozen tot het Woord van het Jaar 2008. Swaffelen is een activiteit die alleen weggelegd is voor het mannelijke deel van onze bevolking.
Het schijnt erg grappig te zijn, al hangt dat volgens mij wel van het doelwit af. Het swaffelen van een ijssculptuur of prikkeldraad lijkt me niet echt plezierig. Toch is het dit jaar razend populair geworden. Maar je zal het, denk ik, op deze site niet zo snel tegenkomen. “Hoi, ik ben Kees. Ik hou van wandelen, postzegels verzamelen, een goed boek en verder mag ik graag swaffelen.”
Wat ik wel interessant vind, is waar dat woord vandaan komt. Er moet toch ooit iemand geweest zijn die het, om wat voor reden dan ook, nodig vond om zijn mannelijke trots ergens tegen aan te slingeren en daar ook nog een naam aan te geven. (Het moet in de zomer gebeurd zijn, want bij deze temperaturen kan er nauwelijks sprake zijn van slingeren). De beroemdste kunstwerken zijn ontstaan onder invloed van drank of drugs, maar ik kan me voorstellen dat er heel wat bier aan te pas moet komen om zoiets te bedenken.
Maar als je iets nieuws ontdekt, mag jij het dus een naam geven. Bijvoorbeeld een nieuwe planeet of ster of een nieuwe ziekte. Want ik nooit zo goed snap is dat een dokter die een vreselijke ziekte ontdekt daar zijn eigen naam aan geeft. Het is toch veel leuker om die ziekte de naam van je arrogante baas of je vervelende buurman te geven. Het is toch lachen als een dokter, wijzend op het inmiddels vrolijk gekleurde swaffelapparaat van een van Lloret-vakantie teruggekeerde jongen zegt: “Oei, een duidelijk geval van K.A.A.S: Kees Appel, Anemoonstraat 14, Scheveningen”.
Natuurlijk besef ik me ook wel dat het schrijven van een column op deze site een eerste stap naar eeuwige roem is, maar het lijkt me toch wel leuk om met een nieuw woord mijn naam te vereeuwigen. Ik heb al een paar “black holes” in de Nederlandse taal ontdekt. Je kunt bijvoorbeeld iets zien vanuit je ooghoeken, maar voor het horen van iets achter je is nog geen term.
Verder heb ik twee spreekwoorden (of gezegden, ik weet het verschil nooit) verzonnen. Omdat een goed spreekwoord geen uitleg behoeft, wil ik ze even op jullie uit testen. De eerste is “Als je een grap niet kunt maken, heb je gelijk”. Lijkt me duidelijk. De tweede is iets ingewikkelder: “Van een Zaanse kermis thuiskomen”. Even uitleggen? Het is het omgekeerde van het bekende van een koude kermis thuiskomen. Ken je die verjaardagen waar je helemaal geen zin in hebt, maar wel naar toe moet en die dan opeens heel gezellig blijken te zijn? De Zaanse kermis is een koekje, zo’n biscuitje met suiker erop dat je bij je oma krijgt. Het lijkt een droog, saai koekje, maar dan blijkt er suiker op te zitten en wordt het toch nog lekker!
Ik weet het. Het is nog niet veel, maar het is een begin. Ik ga nog maar even wat inspiratie opdoen! Proost!
Het schijnt erg grappig te zijn, al hangt dat volgens mij wel van het doelwit af. Het swaffelen van een ijssculptuur of prikkeldraad lijkt me niet echt plezierig. Toch is het dit jaar razend populair geworden. Maar je zal het, denk ik, op deze site niet zo snel tegenkomen. “Hoi, ik ben Kees. Ik hou van wandelen, postzegels verzamelen, een goed boek en verder mag ik graag swaffelen.”
Wat ik wel interessant vind, is waar dat woord vandaan komt. Er moet toch ooit iemand geweest zijn die het, om wat voor reden dan ook, nodig vond om zijn mannelijke trots ergens tegen aan te slingeren en daar ook nog een naam aan te geven. (Het moet in de zomer gebeurd zijn, want bij deze temperaturen kan er nauwelijks sprake zijn van slingeren). De beroemdste kunstwerken zijn ontstaan onder invloed van drank of drugs, maar ik kan me voorstellen dat er heel wat bier aan te pas moet komen om zoiets te bedenken.
Maar als je iets nieuws ontdekt, mag jij het dus een naam geven. Bijvoorbeeld een nieuwe planeet of ster of een nieuwe ziekte. Want ik nooit zo goed snap is dat een dokter die een vreselijke ziekte ontdekt daar zijn eigen naam aan geeft. Het is toch veel leuker om die ziekte de naam van je arrogante baas of je vervelende buurman te geven. Het is toch lachen als een dokter, wijzend op het inmiddels vrolijk gekleurde swaffelapparaat van een van Lloret-vakantie teruggekeerde jongen zegt: “Oei, een duidelijk geval van K.A.A.S: Kees Appel, Anemoonstraat 14, Scheveningen”.
Natuurlijk besef ik me ook wel dat het schrijven van een column op deze site een eerste stap naar eeuwige roem is, maar het lijkt me toch wel leuk om met een nieuw woord mijn naam te vereeuwigen. Ik heb al een paar “black holes” in de Nederlandse taal ontdekt. Je kunt bijvoorbeeld iets zien vanuit je ooghoeken, maar voor het horen van iets achter je is nog geen term.
Verder heb ik twee spreekwoorden (of gezegden, ik weet het verschil nooit) verzonnen. Omdat een goed spreekwoord geen uitleg behoeft, wil ik ze even op jullie uit testen. De eerste is “Als je een grap niet kunt maken, heb je gelijk”. Lijkt me duidelijk. De tweede is iets ingewikkelder: “Van een Zaanse kermis thuiskomen”. Even uitleggen? Het is het omgekeerde van het bekende van een koude kermis thuiskomen. Ken je die verjaardagen waar je helemaal geen zin in hebt, maar wel naar toe moet en die dan opeens heel gezellig blijken te zijn? De Zaanse kermis is een koekje, zo’n biscuitje met suiker erop dat je bij je oma krijgt. Het lijkt een droog, saai koekje, maar dan blijkt er suiker op te zitten en wordt het toch nog lekker!
Ik weet het. Het is nog niet veel, maar het is een begin. Ik ga nog maar even wat inspiratie opdoen! Proost!
Log in om te reageren.
maar mogelijk zoek je een nederlandse kreet hiervoor... Nou ja, ik hoor het wel.
