De zoen. De klok slaat om middernacht, en terwijl de eerste vuurpijlen de donkere hemel verlichten, vallen mensen elkaar massaal in de armen om elkaar de beste wensen voor het nieuwe jaar te geven. De zoen mag daarbij niet ontbreken. Het hoort inmiddels bij Nieuwjaar zoals de Kerstman bij Kerst.
Ook al zo’n fenomeen dat ineens de kop opstak en steeds hardnekkiger wordt gekoppeld aan een feestdag. Traditie is het nauwelijks te noemen. De Kerstman is een overgewaaide reclamestunt van Coca Cola uit Amerika. Ons vuurwerk is een traditie overgenomen van China. En onze zoen? Ik vermoed dat deze verband houdt met ‘the kiss underneath the mistletoe’. Ook al niet echt een Nederlandse uitvinding dus.
Hoewel het Tweede Kerstdag is, zijn mijn gedachten eigenlijk alweer bij Oud & Nieuw. Het is volgens mij wel een Nederlandse uitvinding om over feestdagen heen te kijken naar de volgende gebeurtenis. Pepernoten liggen op 1 september al in de supermarkt, en liggen op 6 december al in de aanbiedingsbak, omdat ze plaats hebben moeten maken voor de kerstkransjes. Het zou me niet verbazen als op 2 januari de paaseieren alweer in de winkels liggen. Toch doen we er allemaal aan mee. Ik maak me er zelf ook schuldig aan. Pepernoten koop ik in september omdat ik ze dan nog lekker vind, en begin november stap ik over op de oliebollen. Tegen Nieuwjaarsdag kan ik die dingen al niet meer zien.
Ook de zoen bij klokslag twaalf uur is voor vrijwel iedereen de normaalste zaak van de wereld. Bij voorkeur staan we om twee voor twaalf naast onze geliefde, om die als eerste de beste wensen te geven. Wanneer de geliefde ontbreekt of er domweg niet is, dan wordt deze zoen ineens een tactisch verhaal.
Ikzelf vier Oud & Nieuw al jaren met vrienden. Voornamelijk stelletjes bij elkaar, dus veel keus is er niet. Gek genoeg is het voor mij als man gewoonte om als eerste een vrouw te zoenen. Een optie is te wachten tot het eerste stel klaar is en dan de dame in kwestie van een paar welgemeende pakkerds te voorzien. Maar bij die optie komt er een nieuw probleem om de hoek zetten. Ik koester namelijk een hartgrondige hekel aan lipgloss. De naturel Labello trek ik nog wel, maar zodra er van die plakkerige bende om een mond gesmeerd is, met zo’n kunstmatige kersensmaak, dan haak ik af. De rest van de nacht door de stad lopen met een kleverige glitterende kersenwang of bovenlip is niet mijn ding.
Dit jaar dus maar een gewijzigde tactiek. Ik geef de dames gewoon netjes een hand en wacht op de eerste de beste vriend om hem van drie dikke zoenen te voorzien. Help me op 31 december nog wel even herinneren dat ik m’n glitter kersenlipgloss meeneem…
Ook al zo’n fenomeen dat ineens de kop opstak en steeds hardnekkiger wordt gekoppeld aan een feestdag. Traditie is het nauwelijks te noemen. De Kerstman is een overgewaaide reclamestunt van Coca Cola uit Amerika. Ons vuurwerk is een traditie overgenomen van China. En onze zoen? Ik vermoed dat deze verband houdt met ‘the kiss underneath the mistletoe’. Ook al niet echt een Nederlandse uitvinding dus.
Hoewel het Tweede Kerstdag is, zijn mijn gedachten eigenlijk alweer bij Oud & Nieuw. Het is volgens mij wel een Nederlandse uitvinding om over feestdagen heen te kijken naar de volgende gebeurtenis. Pepernoten liggen op 1 september al in de supermarkt, en liggen op 6 december al in de aanbiedingsbak, omdat ze plaats hebben moeten maken voor de kerstkransjes. Het zou me niet verbazen als op 2 januari de paaseieren alweer in de winkels liggen. Toch doen we er allemaal aan mee. Ik maak me er zelf ook schuldig aan. Pepernoten koop ik in september omdat ik ze dan nog lekker vind, en begin november stap ik over op de oliebollen. Tegen Nieuwjaarsdag kan ik die dingen al niet meer zien.
Ook de zoen bij klokslag twaalf uur is voor vrijwel iedereen de normaalste zaak van de wereld. Bij voorkeur staan we om twee voor twaalf naast onze geliefde, om die als eerste de beste wensen te geven. Wanneer de geliefde ontbreekt of er domweg niet is, dan wordt deze zoen ineens een tactisch verhaal.
Ikzelf vier Oud & Nieuw al jaren met vrienden. Voornamelijk stelletjes bij elkaar, dus veel keus is er niet. Gek genoeg is het voor mij als man gewoonte om als eerste een vrouw te zoenen. Een optie is te wachten tot het eerste stel klaar is en dan de dame in kwestie van een paar welgemeende pakkerds te voorzien. Maar bij die optie komt er een nieuw probleem om de hoek zetten. Ik koester namelijk een hartgrondige hekel aan lipgloss. De naturel Labello trek ik nog wel, maar zodra er van die plakkerige bende om een mond gesmeerd is, met zo’n kunstmatige kersensmaak, dan haak ik af. De rest van de nacht door de stad lopen met een kleverige glitterende kersenwang of bovenlip is niet mijn ding.
Dit jaar dus maar een gewijzigde tactiek. Ik geef de dames gewoon netjes een hand en wacht op de eerste de beste vriend om hem van drie dikke zoenen te voorzien. Help me op 31 december nog wel even herinneren dat ik m’n glitter kersenlipgloss meeneem…
Log in om te reageren.
