Hij wist dat hij geduld moest hebben. Haar verleden kreeg hij in zijn relatie met haar er gratis bij. Dat wist hij toen nog niet. Het was altijd al moeilijk geweest. Voor hun verkeringstijd had hij haar een keer over haar rug gewreven. Hij voelde haar bh-bandje, maar ze draaide haar schouders ongemerkt maar tactvol onder zijn hand weg. Ook hadden ze even hand in hand gelopen. Heel eventjes maar. Misschien een minuut, en die minuut was zweterig geweest. Hij was gespannen en zij nog meer.
Na drie maanden kwam de eerste tongzoen. Eentje van haast en onwennigheid. Haar mond was een en al spanning. Haar tong voelde hard en botste meer dan dat het prettige bewegingen voortbracht. Huilend had ze haar gezicht afgewend en haar mond gesloten. Er zat speeksel op haar kin.
Ze vertelde dat het allemaal met vroeger te maken had. Wat dat vroeger was, liet ze in het midden. Wel zei ze dat ze het aanraken en intiem zijn moest leren. Hij wilde graag haar leermeester zijn, en als het kon evengoed haar heelmeester. Ze vertelde dat deze wonden nooit zullen helen. Toch kwam het vertrouwen stukje bij beetje terug. Een minuut werd een kwartier en haar kin bleef droog.
Hij rijdt nu zonder helm op zijn scooter door de Prins Bernardstraat en lacht hardop. Daarnet mocht hij heel even de wereld onder haar trui ontdekken. Hij had haar linkerborst in de kom van zijn hand. Dat vond ze genoeg voor de maand december. Al was het genoeg geweest tot de dood hun wegen zouden scheiden dan nog zou altijd bij haar blijven.
Gierend van geluk gooit hij zijn benen in de lucht en geeft extra gas.
Zij zit op bed en gaat nog lang niet slapen. Ze kijkt zo zwoel mogelijk in haar spiegel, daarna lacht ze hardop. Dan roept haar moeder onderaan de trap naar boven:"Eten!"
Na drie maanden kwam de eerste tongzoen. Eentje van haast en onwennigheid. Haar mond was een en al spanning. Haar tong voelde hard en botste meer dan dat het prettige bewegingen voortbracht. Huilend had ze haar gezicht afgewend en haar mond gesloten. Er zat speeksel op haar kin.
Ze vertelde dat het allemaal met vroeger te maken had. Wat dat vroeger was, liet ze in het midden. Wel zei ze dat ze het aanraken en intiem zijn moest leren. Hij wilde graag haar leermeester zijn, en als het kon evengoed haar heelmeester. Ze vertelde dat deze wonden nooit zullen helen. Toch kwam het vertrouwen stukje bij beetje terug. Een minuut werd een kwartier en haar kin bleef droog.
Hij rijdt nu zonder helm op zijn scooter door de Prins Bernardstraat en lacht hardop. Daarnet mocht hij heel even de wereld onder haar trui ontdekken. Hij had haar linkerborst in de kom van zijn hand. Dat vond ze genoeg voor de maand december. Al was het genoeg geweest tot de dood hun wegen zouden scheiden dan nog zou altijd bij haar blijven.
Gierend van geluk gooit hij zijn benen in de lucht en geeft extra gas.
Zij zit op bed en gaat nog lang niet slapen. Ze kijkt zo zwoel mogelijk in haar spiegel, daarna lacht ze hardop. Dan roept haar moeder onderaan de trap naar boven:"Eten!"
Log in om te reageren.
