Oh hellupie. Ik pas ‘m nog, die galajurk die ik op mijn 17e heb gekocht. Nu ontkom ik er niet meer aan: ik moet naar het gala van mijn studentenvereniging. ‘k Heb tenslotte iedereen beloofd “okee, als ik in mijn galajurk pas, kom ik naar ’t gala,” en dacht er zo heel makkelijk onderuit te komen. Niet dus. Maar ja, nu heb ik dus een jurk, maar ik moet ook nog een gala-date...
Trouwens, mijn studentenvereniging lijkt meer op een bijbelschool dan op een ballerig corps. Liefste club ooit. Maar ja, tachtig procent van de mensen daaro is vrouw. Tot overmaat van ramp moesten de vrouwen dit jaar de mannen uitnodigen. Heel uitgebreide etiquette met roze enveloppen en rode pennen en uitnodigen voor thee met niks, koekjes of taart. Dat ontdekte ik allemaal te laat, omdat ik werd afgeleid door dingen zoals mijn Monster van Loch Ness sleutelbos zoeken.
Nu moet ik dus binnen 2 dagen een date weten te regelen. Een jongen, dus. En het liefst eentje die er leuk uitziet in pak, want anders ga ik ’t hele gala op de WC zitten snotteren om de-enige-knappe-jongen-van-de-hele-vereniging. Da’s ook zo jammer van dat ticket van 35 euries. L. maar vragen. Die heeft een pak, is knap, en weet alles van gala-etiquette (vooral handig omdat ik er zelf niks van weet). “Ehm, sorry Solveig, moet me op mijn studie storten.” K. vragen? Oh, die post net veel te trots op Facebook dat-ie alle bestuursleden van een bevriende gristeluke studentenvereniging heeft weten te verleiden. Tegelijkertijd. De humanistische drummer is ook geen optie, die sloopt vast al tijdens het openingsgebed de kerkzaal waar ‘t is, want hij haat geloof.
Via-via dan maar: al mijn vage vrienden met veel netwerk vragen. Die reageren allemaal plagerig “zal ik ns ff een leuke vent voor je uitzoeken?” “Neehee,” roep ik “gewoon een gezellige, vriendschappelijke gala-date.” Maar ja, al mijn vage vrienden kennen net zoals ik alleen maar vage medekunstenaars die kriebels krijgen bij gala’s, studentenverenigingen en heel onverwachts gekoppeld worden. Ook geen succes. Ondertussen komt het gala steeds dichterbij en houd ik mijn hospita wakker met mijn ge-ijsbeer ’s nachts. Want zonder date geen gala.
“Er is nog een eerstejaars, van 17, met geen date” sms-t de galacommissie. Ik “Dan kan ik net zo goed één van mijn leerlingen vragen en tijdens het diner de Engelse werkwoorden uitleggen!”
“Je kunt T. wel vragen, jij kon ’t altijd heel goed met ‘m vinden” zegt m’n zusje. Ik “Leuk bij ’t voorstellen, ‘dit is het ex-vriendje van mijn zusje.’ ”
“Je mag D. wel van me lenen” zegt mijn beste vriendin.
“Nog erger dan een ex-vriendje!” roep ik “Die mag ik dan voorstellen als ‘Dit is D., de man van m’n beste vriendin!’”
Zusje van beste vriendin “De oudere broer van m’n vriendje misschien? Die is groenteboer, die kan heel goed met maffe mensen omgaan, hij heeft tenslotte een paar WAJONG-ers in dienst.”
M’n vader “Inderdaad, iemand moet het ook vier uur met jou uit kunnen houden.”
“Tja” zegt m’n beste vriendin “Op de forensische afdeling waar ik werk lopen ook wel leuke jongens rond, zijn wel criminelen, maar ja...”
Aaaaargh! Dit wordt niks zo... gristeluk en leuk in pak. Hm. Kan ik Arie Boomsma niet meeslepen naar ’t gala? Iemand zijn nummer?
Trouwens, mijn studentenvereniging lijkt meer op een bijbelschool dan op een ballerig corps. Liefste club ooit. Maar ja, tachtig procent van de mensen daaro is vrouw. Tot overmaat van ramp moesten de vrouwen dit jaar de mannen uitnodigen. Heel uitgebreide etiquette met roze enveloppen en rode pennen en uitnodigen voor thee met niks, koekjes of taart. Dat ontdekte ik allemaal te laat, omdat ik werd afgeleid door dingen zoals mijn Monster van Loch Ness sleutelbos zoeken.
Nu moet ik dus binnen 2 dagen een date weten te regelen. Een jongen, dus. En het liefst eentje die er leuk uitziet in pak, want anders ga ik ’t hele gala op de WC zitten snotteren om de-enige-knappe-jongen-van-de-hele-vereniging. Da’s ook zo jammer van dat ticket van 35 euries. L. maar vragen. Die heeft een pak, is knap, en weet alles van gala-etiquette (vooral handig omdat ik er zelf niks van weet). “Ehm, sorry Solveig, moet me op mijn studie storten.” K. vragen? Oh, die post net veel te trots op Facebook dat-ie alle bestuursleden van een bevriende gristeluke studentenvereniging heeft weten te verleiden. Tegelijkertijd. De humanistische drummer is ook geen optie, die sloopt vast al tijdens het openingsgebed de kerkzaal waar ‘t is, want hij haat geloof.
Via-via dan maar: al mijn vage vrienden met veel netwerk vragen. Die reageren allemaal plagerig “zal ik ns ff een leuke vent voor je uitzoeken?” “Neehee,” roep ik “gewoon een gezellige, vriendschappelijke gala-date.” Maar ja, al mijn vage vrienden kennen net zoals ik alleen maar vage medekunstenaars die kriebels krijgen bij gala’s, studentenverenigingen en heel onverwachts gekoppeld worden. Ook geen succes. Ondertussen komt het gala steeds dichterbij en houd ik mijn hospita wakker met mijn ge-ijsbeer ’s nachts. Want zonder date geen gala.
“Er is nog een eerstejaars, van 17, met geen date” sms-t de galacommissie. Ik “Dan kan ik net zo goed één van mijn leerlingen vragen en tijdens het diner de Engelse werkwoorden uitleggen!”
“Je kunt T. wel vragen, jij kon ’t altijd heel goed met ‘m vinden” zegt m’n zusje. Ik “Leuk bij ’t voorstellen, ‘dit is het ex-vriendje van mijn zusje.’ ”
“Je mag D. wel van me lenen” zegt mijn beste vriendin.
“Nog erger dan een ex-vriendje!” roep ik “Die mag ik dan voorstellen als ‘Dit is D., de man van m’n beste vriendin!’”
Zusje van beste vriendin “De oudere broer van m’n vriendje misschien? Die is groenteboer, die kan heel goed met maffe mensen omgaan, hij heeft tenslotte een paar WAJONG-ers in dienst.”
M’n vader “Inderdaad, iemand moet het ook vier uur met jou uit kunnen houden.”
“Tja” zegt m’n beste vriendin “Op de forensische afdeling waar ik werk lopen ook wel leuke jongens rond, zijn wel criminelen, maar ja...”
Aaaaargh! Dit wordt niks zo... gristeluk en leuk in pak. Hm. Kan ik Arie Boomsma niet meeslepen naar ’t gala? Iemand zijn nummer?
Log in om te reageren.
