O ja hoor, iedereen weet ’t beter. En dan bedoel ik ook iedereen. Ze weten allemaal hoe ik meer werk moet vinden dan alleen mijn vrijdagje bijles. Want ik ben nu student af, totaal tegen m’n zin in en dus moet ik een plekje in de grote-mensen-wereld vinden. Vervelende is: iedereen zegt weer wat anders.
Medekunstenaar: “Wat ik doe is: ik wacht op mijn roeping en probeer daar een nieuw beroep van te maken! Je wilt toch niet over 10 jaar nog steeds Engelse werkwoordstijden aan ’t uitleggen zijn? ‘De twee belangrijkste dagen in je leven zijn de dag waarop je geboren wordt en de dag waarop je ontdekt waarom.’ Dat zei Mark Twain, die Amerikaanse schrijver.”
Ik: “Maar ik kan toch niet op m’n kont blijven zitten totdat er opeens een brandende braambos verschijnt? Of God opeens roept “Ga alle pinguïns van Afrika bekeren?” Zelfs Abraham enzo gingen uiteindelijk twijfelen aan die roeping. Ja, zo’n gebruiksaanwijzing van ‘doe ’s gek, bouw een ark’ lijkt me ook echt heel handig, maar meestal moet ik en de meeste andere mensen ’t maar doen met een vaag gevoel dat je iets goed kan, dat je ergens blij van wordt. Meer al levende leert men.”
Jobmatcher: “Je had een HBO moeten doen, niet iets vaags geesteswetenschappigs bij een uni. Je wist toch toen je met Engels begon, dat daar helemaal geen werk in te vinden is?”
Ik: “Ehm. Nee dus! Op elke open dag en door elke docent werd verkondigd dat ik met dat academisch denken straks echt overal aan de slag kon. Daarom was ik na Engels met Psychologie begonnen, vanwege wel kans op werk.”
Jobmatcher: “Beste oplossing: vind werk dat brood op de plank brengt, en doe daarnaast iets met je passie. Makkelijk geestdodend werk, zoals productie of cijfers invoeren, en dan kun je daarnaast gedichtjes en verhaaltjes schrijven. Bovendien, die hele ploeg werklozen hier, incluus de WO-ers, moet straks toch in de kassen gaan werken.
Ik (barst in tranen uit): Ja maar met geestdodend werk legt je passie ook ’t loodje. En wie wil er nu een werknemer die de hele dag staat te snotteren van depriheid? Die ook nog ’s zo onhandig is dat ze elke dag haar hoofd stoot, overal tegen aanloopt, alles uit haar handen laat vallen. Ik snij me al bij ’t koken in de vingers, laat staan bij megamachines!”
Kringzusje: “God brengt vast wel iets op je weg...maar dan moet je er wel elke dag voor bidden.”
Ik: “Dat doe ik al...maar op welke weg van de miljarden wegen die ik kiezen kan zet Hij dat iets dan? En hoe weet ik zeker dat ’t van God is?”
Dus. De beste stuurlui staan aan wal, en hebben waarschijnlijk geen baan als stuurman, want anders zouden ze niet aan wal staan. Tot nu toe is ’t me nog niet gelukt om met mijn schrijfsels en andere schepsels te betalen voor m’n dagelijkse boodschappen (ik leef om mooie dingen te maken maar ik kan er niet van leven); ik word zelfs niet uitgenodigd voor sollicitatiegesprekken bij geestdodend werk en mijn levenspad lijkt meer op een doolhof dan op de strakke wandelpaden vol duidelijke pijltjes van Staatsbosbeheer.
Als er nu een ideaal baantje uit de hemel zou vallen (niet op m’n hoofd of dat van andere mensen, maar keurig landend in de achtertuin). Of een bak met geld, zodat ik m’n studie Psychologie af kan maken, en schoolpsycholoog kan worden, in Zweden ofzo...
Medekunstenaar: “Wat ik doe is: ik wacht op mijn roeping en probeer daar een nieuw beroep van te maken! Je wilt toch niet over 10 jaar nog steeds Engelse werkwoordstijden aan ’t uitleggen zijn? ‘De twee belangrijkste dagen in je leven zijn de dag waarop je geboren wordt en de dag waarop je ontdekt waarom.’ Dat zei Mark Twain, die Amerikaanse schrijver.”
Ik: “Maar ik kan toch niet op m’n kont blijven zitten totdat er opeens een brandende braambos verschijnt? Of God opeens roept “Ga alle pinguïns van Afrika bekeren?” Zelfs Abraham enzo gingen uiteindelijk twijfelen aan die roeping. Ja, zo’n gebruiksaanwijzing van ‘doe ’s gek, bouw een ark’ lijkt me ook echt heel handig, maar meestal moet ik en de meeste andere mensen ’t maar doen met een vaag gevoel dat je iets goed kan, dat je ergens blij van wordt. Meer al levende leert men.”
Jobmatcher: “Je had een HBO moeten doen, niet iets vaags geesteswetenschappigs bij een uni. Je wist toch toen je met Engels begon, dat daar helemaal geen werk in te vinden is?”
Ik: “Ehm. Nee dus! Op elke open dag en door elke docent werd verkondigd dat ik met dat academisch denken straks echt overal aan de slag kon. Daarom was ik na Engels met Psychologie begonnen, vanwege wel kans op werk.”
Jobmatcher: “Beste oplossing: vind werk dat brood op de plank brengt, en doe daarnaast iets met je passie. Makkelijk geestdodend werk, zoals productie of cijfers invoeren, en dan kun je daarnaast gedichtjes en verhaaltjes schrijven. Bovendien, die hele ploeg werklozen hier, incluus de WO-ers, moet straks toch in de kassen gaan werken.
Ik (barst in tranen uit): Ja maar met geestdodend werk legt je passie ook ’t loodje. En wie wil er nu een werknemer die de hele dag staat te snotteren van depriheid? Die ook nog ’s zo onhandig is dat ze elke dag haar hoofd stoot, overal tegen aanloopt, alles uit haar handen laat vallen. Ik snij me al bij ’t koken in de vingers, laat staan bij megamachines!”
Kringzusje: “God brengt vast wel iets op je weg...maar dan moet je er wel elke dag voor bidden.”
Ik: “Dat doe ik al...maar op welke weg van de miljarden wegen die ik kiezen kan zet Hij dat iets dan? En hoe weet ik zeker dat ’t van God is?”
Dus. De beste stuurlui staan aan wal, en hebben waarschijnlijk geen baan als stuurman, want anders zouden ze niet aan wal staan. Tot nu toe is ’t me nog niet gelukt om met mijn schrijfsels en andere schepsels te betalen voor m’n dagelijkse boodschappen (ik leef om mooie dingen te maken maar ik kan er niet van leven); ik word zelfs niet uitgenodigd voor sollicitatiegesprekken bij geestdodend werk en mijn levenspad lijkt meer op een doolhof dan op de strakke wandelpaden vol duidelijke pijltjes van Staatsbosbeheer.
Als er nu een ideaal baantje uit de hemel zou vallen (niet op m’n hoofd of dat van andere mensen, maar keurig landend in de achtertuin). Of een bak met geld, zodat ik m’n studie Psychologie af kan maken, en schoolpsycholoog kan worden, in Zweden ofzo...
Log in om te reageren.
