Super depri issie. Want zijn* dates zijn weer op een mislukking aan het uitlopen. Omdat we elkaar ooit een keer ergens hebben getroffen, voelt hij zich blijkbaar vrij genoeg dit met me te delen. We flessen heen en weer. En ergens middenin deze mailwisseling is hij weg. Helemaal nergens meer te vinden in de Funky wateren. Ik verwonder me. Heb blijkbaar toch een inschattingsfout gemaakt. Want ik probeer nooit te investeren in mensen die opduiken en weer verdwijnen.
Enkele maanden later komt Copperfield weer langs zwemmen. Ik vraag hem hoe het gaat en waarom hij opeens verdween. Ik krijg een vage reactie. Dan komt hij af en toe opduiken om te vragen hoe het gaat. Hoe vervelend! Want in mijn (online)wereld houd je rekening met een ander, en dus breek je niet zomaar dingen af om daarna te doen alsof je nooit weg bent geweest. Ik heb helemaal geen zin om nog een keer in dezelfde situatie te belanden.
Ik vertel hem dan ook maar eerlijk dat ik geen idee heb wat ik met hem aan moet. Want ik heb niets met mensen die zomaar verdwijnen. Hij verwondert zich waarom ik me druk maak: Je spreekt je vrienden toch soms ook maanden niet? Waarop ik hem fijntjes onder de aandacht breng dat dat dan een keuze is van beide partijen. Wanneer hij zomaar weg gaat zonder iets te zeggen of achter te laten is dat zijn keuze. Ik heb geen keuze kunnen maken.
Vermoeiend dat je uit moet leggen wat zo voor de hand ligt! Meestal neem ik niet eens de moeite uitleg te geven. Ik weet dat er mensen zijn die heel veel moeite hebben om het online leven te combineren met IRL. Dat zijn de mensen die liever bellen dan mailen. Die liever even langswippen dan via msn een afspraak plannen. En ik weet ook dat er mensen zijn die moeiteloos hun online en IRL gescheiden houden. Die altijd een druk op de knop verwijderd zijn van het afbreken van een contact.
Ik probeer ergens tussenin te zitten. Ik steek niet heel veel tijd in mensen waarvan ik weet, dat ik ze nooit ga zien IRL. En er zijn mensen die ik online ontmoet die een prachtige aanvulling en toevoeging bleken IRL. Vrienden die soms voor even heel belangrijk zijn, maar ook vriendschappen die al jaren duren. Dan zijn er kennissen die ik via blogs, columns en scholen ontmoet, waarmee ik het contact waardeer. En ook deze mensen kunnen soms net even een duwtje geven of iets IRL betekenen wat online tot stand komt.
Ik probeer me dan ook verre te houden van Copperfields. Domweg omdat die niets toevoegen aan mijn toch al drukke leven. Enige ervaring en inschattingsfouten wijzer ben ik trouwens wel een Copperfield actie rijker: Ik weet waar de knop zit die ik om kan zetten om een Copperfield te laten verdwijnen...
(* Of zij..)
Enkele maanden later komt Copperfield weer langs zwemmen. Ik vraag hem hoe het gaat en waarom hij opeens verdween. Ik krijg een vage reactie. Dan komt hij af en toe opduiken om te vragen hoe het gaat. Hoe vervelend! Want in mijn (online)wereld houd je rekening met een ander, en dus breek je niet zomaar dingen af om daarna te doen alsof je nooit weg bent geweest. Ik heb helemaal geen zin om nog een keer in dezelfde situatie te belanden.
Ik vertel hem dan ook maar eerlijk dat ik geen idee heb wat ik met hem aan moet. Want ik heb niets met mensen die zomaar verdwijnen. Hij verwondert zich waarom ik me druk maak: Je spreekt je vrienden toch soms ook maanden niet? Waarop ik hem fijntjes onder de aandacht breng dat dat dan een keuze is van beide partijen. Wanneer hij zomaar weg gaat zonder iets te zeggen of achter te laten is dat zijn keuze. Ik heb geen keuze kunnen maken.
Vermoeiend dat je uit moet leggen wat zo voor de hand ligt! Meestal neem ik niet eens de moeite uitleg te geven. Ik weet dat er mensen zijn die heel veel moeite hebben om het online leven te combineren met IRL. Dat zijn de mensen die liever bellen dan mailen. Die liever even langswippen dan via msn een afspraak plannen. En ik weet ook dat er mensen zijn die moeiteloos hun online en IRL gescheiden houden. Die altijd een druk op de knop verwijderd zijn van het afbreken van een contact.
Ik probeer ergens tussenin te zitten. Ik steek niet heel veel tijd in mensen waarvan ik weet, dat ik ze nooit ga zien IRL. En er zijn mensen die ik online ontmoet die een prachtige aanvulling en toevoeging bleken IRL. Vrienden die soms voor even heel belangrijk zijn, maar ook vriendschappen die al jaren duren. Dan zijn er kennissen die ik via blogs, columns en scholen ontmoet, waarmee ik het contact waardeer. En ook deze mensen kunnen soms net even een duwtje geven of iets IRL betekenen wat online tot stand komt.
Ik probeer me dan ook verre te houden van Copperfields. Domweg omdat die niets toevoegen aan mijn toch al drukke leven. Enige ervaring en inschattingsfouten wijzer ben ik trouwens wel een Copperfield actie rijker: Ik weet waar de knop zit die ik om kan zetten om een Copperfield te laten verdwijnen...
(* Of zij..)
Log in om te reageren.
