Als de dag van gisteren weet ik nog dat ik een poëziealbum kreeg. Ook al ben ik niet bejaard en zelfs niet van middelbare leeftijd, ik ben nog net van vóór het vriendenboekjestijdperk.
Ik wilde zó graag dat mensen er iets in schreven, dat het me op dat moment meer om kwantiteit dan om kwaliteit ging. Ik ging iedereen af, van mijn ouders, grootouders en de juffen op school tot de oppas en de balletlerares.
Met mijn 5 jaar begreep ik lang niet alles van wat er in mijn mooie bruine albumpje met Holly Hobbie geschreven werd. Wel werd ik blij van alle mooie plaatjes met glitter en de stickers die speciaal voor mij werden ingeplakt!
Laatst pakte ik een verhuisdoos uit – we vergeten voor het gemak even dat ik inmiddels al 2 ½ jaar in dit huis woon - en kwam mijn zeer gewaardeerde album tegen. Met enige weemoed opende ik het slotje en begon te lezen.
Naast alle “vergeet mij niet”, “tip tap top, de datum heeft een hoedje op” en “oh, wat een lol, al weer een blaadje vol”, stonden heel veel gedichtjes die ik nu wel begrijp en met plezier, een lach en zelfs een enkele traan herlees. Vooral de zelfgemaakte versjes van de mensen die me nu nog steeds het liefst zijn, vind ik zo speciaal, dat ik ze met jullie wil delen.
De liefde die spreekt uit de woorden van 30 jaar geleden zijn ineens weer actueel.
(En omdat ze natuurlijk geen “miss Fish” boven hun gedichtjes schreven, leren jullie nu eindelijk mijn eigen voornaam kennen!)
****************************************************************
“Lieve Manon,
Versjes schud ik altijd zo uit m’n mouw
Behalve m’n meiske, dit voor jou
Omdat ik nu niet zomaar wat woorden wil zeggen
Maar een stukje van m’n hart in dit versje wil leggen.
Het zal bij een paar regels moeten blijven
Want liefde kun je toch niet omschrijven.
Ieder leven is een wonder
Maar jij bent voor mij heel bijzonder.
Ik mag van je houden,
goed voor je zorgen
En ik weet je bij Hem die je gaf
veilig geborgen.
Mama”
****************************************************************
“Lieve Manon,
Ik ken je nu langer dan tweeduizend dagen
En iedere dag bracht een eigen woord
Van liefde, ontroering, van weemoed en vreugde
Van blijdschap, omdat jij al die tijd bij ons hoort.
Maar tweeduizend woorden zijn te lang voor dit boekje
En toch veel te kort om te danken voor jou.
Je bent een geschenk van miljoenen gedachten
Een danklied aan God voor Zijn liefde en trouw
De Heer die jou kent, zelfs van voor je geboorte
Aan Hem komt de dank toe voor mijn liefde voor jou
Papa “
****************************************************************
“ Lieve Manon,
Via liggen, kruipen, staan en lopen
ging jouw leven voor mij open.
Daarna klimmen, springen en rennen
en ik leerde je steeds beter kennen.
Nu ben je al 5 jaar en een grote meid:
met jou omgaan is voor mij ‘n heerlijkheid.
Ik hoop dat jouw karakter blijft zoals het is;
open, eerlijk, vrolijk en fris.
Meisje lief, ik wens je veel goed
en ook veel geluk, liefs en voorspoed.
Opa “
****************************************************************
“ Lieve, lieve Manonnetje,
Je naam die rijmt op zonnetje.
Ik hoop dat je voor ieder die je kent
Net zoals dat zonnetje bent.
En dat je in je verdere leven
Heel veel licht en warmte zal geven.
Dit is mijn kleine wens voor jou
Omdat ik zo heel veel van je hou.
Oma “
****************************************************************
Er stond nog veel meer prachtigs in, dat ik haast niet kon kiezen en het maar bij bovenstaande gedichtjes gehouden heb.
Mijn stelling van vandaag:
Een vriendenboekje is zóóó 2011, laat 2012 het jaar van het poëziealbum worden!
Ik wilde zó graag dat mensen er iets in schreven, dat het me op dat moment meer om kwantiteit dan om kwaliteit ging. Ik ging iedereen af, van mijn ouders, grootouders en de juffen op school tot de oppas en de balletlerares.
Met mijn 5 jaar begreep ik lang niet alles van wat er in mijn mooie bruine albumpje met Holly Hobbie geschreven werd. Wel werd ik blij van alle mooie plaatjes met glitter en de stickers die speciaal voor mij werden ingeplakt!
Laatst pakte ik een verhuisdoos uit – we vergeten voor het gemak even dat ik inmiddels al 2 ½ jaar in dit huis woon - en kwam mijn zeer gewaardeerde album tegen. Met enige weemoed opende ik het slotje en begon te lezen.
Naast alle “vergeet mij niet”, “tip tap top, de datum heeft een hoedje op” en “oh, wat een lol, al weer een blaadje vol”, stonden heel veel gedichtjes die ik nu wel begrijp en met plezier, een lach en zelfs een enkele traan herlees. Vooral de zelfgemaakte versjes van de mensen die me nu nog steeds het liefst zijn, vind ik zo speciaal, dat ik ze met jullie wil delen.
De liefde die spreekt uit de woorden van 30 jaar geleden zijn ineens weer actueel.
(En omdat ze natuurlijk geen “miss Fish” boven hun gedichtjes schreven, leren jullie nu eindelijk mijn eigen voornaam kennen!)
****************************************************************
“Lieve Manon,
Versjes schud ik altijd zo uit m’n mouw
Behalve m’n meiske, dit voor jou
Omdat ik nu niet zomaar wat woorden wil zeggen
Maar een stukje van m’n hart in dit versje wil leggen.
Het zal bij een paar regels moeten blijven
Want liefde kun je toch niet omschrijven.
Ieder leven is een wonder
Maar jij bent voor mij heel bijzonder.
Ik mag van je houden,
goed voor je zorgen
En ik weet je bij Hem die je gaf
veilig geborgen.
Mama”
****************************************************************
“Lieve Manon,
Ik ken je nu langer dan tweeduizend dagen
En iedere dag bracht een eigen woord
Van liefde, ontroering, van weemoed en vreugde
Van blijdschap, omdat jij al die tijd bij ons hoort.
Maar tweeduizend woorden zijn te lang voor dit boekje
En toch veel te kort om te danken voor jou.
Je bent een geschenk van miljoenen gedachten
Een danklied aan God voor Zijn liefde en trouw
De Heer die jou kent, zelfs van voor je geboorte
Aan Hem komt de dank toe voor mijn liefde voor jou
Papa “
****************************************************************
“ Lieve Manon,
Via liggen, kruipen, staan en lopen
ging jouw leven voor mij open.
Daarna klimmen, springen en rennen
en ik leerde je steeds beter kennen.
Nu ben je al 5 jaar en een grote meid:
met jou omgaan is voor mij ‘n heerlijkheid.
Ik hoop dat jouw karakter blijft zoals het is;
open, eerlijk, vrolijk en fris.
Meisje lief, ik wens je veel goed
en ook veel geluk, liefs en voorspoed.
Opa “
****************************************************************
“ Lieve, lieve Manonnetje,
Je naam die rijmt op zonnetje.
Ik hoop dat je voor ieder die je kent
Net zoals dat zonnetje bent.
En dat je in je verdere leven
Heel veel licht en warmte zal geven.
Dit is mijn kleine wens voor jou
Omdat ik zo heel veel van je hou.
Oma “
****************************************************************
Er stond nog veel meer prachtigs in, dat ik haast niet kon kiezen en het maar bij bovenstaande gedichtjes gehouden heb.
Mijn stelling van vandaag:
Een vriendenboekje is zóóó 2011, laat 2012 het jaar van het poëziealbum worden!
Log in om te reageren.
Dan heb je dezelfde als ik! Van mijn tante gekregen. Eerder had nog m'n broer zélf een boekje gemaakt, die heb ik natuurlijk ook nog!
Ik heb er zelfs nog een paar meiden van de middelbare school in staan, haha, grappig he?
