"Film is de leugen van het leven en de waarheid van de droom." - H.Kümel
Het beeld wordt zwart, de film is voorbij. Na een indrukwekkende film blijven bijna alle mensen in de zaal nog even zitten. Er is een noodzaak om even bij te komen en de film te laten bezinken. We staren met z'n allen naar die lange lijst met namen, maar zien het eigenlijk niet. Die aftiteling is meer nog het moment om weer terug te komen uit de film. Ze sleept ons de echte wereld weer in.
Na een luchtige film loopt de zaal echter al leeg als de laatste noten van de soundtrack wegsterven. Gek vind ik dat, dat men het dan niet nodig vindt om even na te genieten. Dat je zo bruut van het ene op andere moment uit die droom kunt stappen. Hupsa, daar sta je weer onder de tl-verlichting van de bioscoop.
Ik kan dat niet, hoor. Na elke film wil ik het moment nog zolang mogelijk rekken. De tijd nemen om nog even na te denken of na te genieten van wat ik heb gezien. Soms probeer ik nog te lezen hoe de hoofdrolspelers nou eigenlijk heten. Of ik let extra goed op om te ontdekken welke artiesten voor die fantastische filmmuziek gezorgd hebben.
Een heerlijk momentje om alle emoties waar de film mij doorheen sleurde nog even vast te houden... Irritant vind ik het als ik dan op moet staan, omdat een andere gast alvast naar buiten wil. Gaan ze nog op je tenen staan ook. Storend als ze door het beeld lopen, al is het maar een scherm vol letters. Dat laatste staartje hoort er echt nog bij.
Het is pas ècht zonde als je te vroeg de zaal uitloopt, wanneer de regisseur nog iets bijzonders van de aftiteling heeft gemaakt. Zo komt er na de film Minoes nog een grappig retro trouwfilmpje voorbij. Nog leuker wordt 't als de briljante bloopers van een film er in verwerkt zijn. Het allermeest kan ik genieten van een aftiteling die door een kunstzinnige animatie is opgeleukt. Met op nummer 1 voor de mooiste credits (en ook de 'optiteling'!) de heerlijke winterfilm ‘Lemony Snicket; a series of unfortunate events’. Maar als er na een vrolijke film nog een super swingend muziekje voorbij komt, sta ik met m'n vriendinnen te dansen op't rode pluche! Om daarna als allerlaaste de zaal uit te wandelen... The End.
Tips van Miss Mustache:
* Films waarna je nog wel even wilt blijven zitten: Adem, Tyrannosaur en The Help.
* Geef voor Sinterklaas eens 'n bioscoopbon, dan heb je er samen plezier van!
Het beeld wordt zwart, de film is voorbij. Na een indrukwekkende film blijven bijna alle mensen in de zaal nog even zitten. Er is een noodzaak om even bij te komen en de film te laten bezinken. We staren met z'n allen naar die lange lijst met namen, maar zien het eigenlijk niet. Die aftiteling is meer nog het moment om weer terug te komen uit de film. Ze sleept ons de echte wereld weer in.
Na een luchtige film loopt de zaal echter al leeg als de laatste noten van de soundtrack wegsterven. Gek vind ik dat, dat men het dan niet nodig vindt om even na te genieten. Dat je zo bruut van het ene op andere moment uit die droom kunt stappen. Hupsa, daar sta je weer onder de tl-verlichting van de bioscoop.
Ik kan dat niet, hoor. Na elke film wil ik het moment nog zolang mogelijk rekken. De tijd nemen om nog even na te denken of na te genieten van wat ik heb gezien. Soms probeer ik nog te lezen hoe de hoofdrolspelers nou eigenlijk heten. Of ik let extra goed op om te ontdekken welke artiesten voor die fantastische filmmuziek gezorgd hebben.
Een heerlijk momentje om alle emoties waar de film mij doorheen sleurde nog even vast te houden... Irritant vind ik het als ik dan op moet staan, omdat een andere gast alvast naar buiten wil. Gaan ze nog op je tenen staan ook. Storend als ze door het beeld lopen, al is het maar een scherm vol letters. Dat laatste staartje hoort er echt nog bij.
Het is pas ècht zonde als je te vroeg de zaal uitloopt, wanneer de regisseur nog iets bijzonders van de aftiteling heeft gemaakt. Zo komt er na de film Minoes nog een grappig retro trouwfilmpje voorbij. Nog leuker wordt 't als de briljante bloopers van een film er in verwerkt zijn. Het allermeest kan ik genieten van een aftiteling die door een kunstzinnige animatie is opgeleukt. Met op nummer 1 voor de mooiste credits (en ook de 'optiteling'!) de heerlijke winterfilm ‘Lemony Snicket; a series of unfortunate events’. Maar als er na een vrolijke film nog een super swingend muziekje voorbij komt, sta ik met m'n vriendinnen te dansen op't rode pluche! Om daarna als allerlaaste de zaal uit te wandelen... The End.
Tips van Miss Mustache:
* Films waarna je nog wel even wilt blijven zitten: Adem, Tyrannosaur en The Help.
* Geef voor Sinterklaas eens 'n bioscoopbon, dan heb je er samen plezier van!
Log in om te reageren.
