Cosmetisch verantwoord

Op mijn drieëntwintigste kom ik erachter wat een mammapoli is. Na een doorverwijzing door de huisarts kom ik in een andere wereld terecht. Een wereld waarin je op 1 dag alle noodzakelijke onderzoeken ondergaat die moeten uitsluiten dat je borstkanker hebt, of die je bangste vermoedens bevestigen. Je wandelt een protocol af van onderzoek naar onderzoek en aan het einde van de dag ben je nog steeds niets wijzer. Want het onderzoeken van weefsel is iets wat niet ter plekke wordt gedaan. Meestal heb je op 1 dag een mammografie*, een punctie en een echo. Waarbij vooral de eerste twee geen pretje zijn.

Tussen de onderzoeken door vragen we ons in de wachtkamer af wat er gaat gebeuren. En wat als..!?! “Als ik kaal word dan ga ik niet janken dat ik mijn vrouwelijkheid verlies hoor! Dat vind ik zo ongelooflijk belachelijk!” mopper ik. Het verband tussen haar en al dan niet vrouwelijk zijn in dit soort situaties is ons beiden duister. Dan stappen we over naar borsten. Wat zou jij doen als het nodig was? Dr af? Of gewoon laten zitten. Dr af natuurlijk. Als je dan extra kansen hebt te overleven. Maar ook dan wil het niet zeggen dat je opeens geen vrouw meer bent. Het is alleen wel een heel lelijk gezicht,die grote littekens. Dus mooier wordt je dr niet op. Das zeker.

Een week later krijg ik de uitslag van de punctie. Het weefsel is goedaardig. Het is van het soort wat eventueel kwaadaardig kan worden, dus hij moet in de gaten worden gehouden. Ik val bovendien in een risicogroep. Ik moet dan ook onder behandeling blijven van het ziekenhuis.

Enkele maanden later zien we op de mammo dat het knobbeltje gegroeid is. Binnen enkele dagen lig ik in het ziekenhuis. De arts heeft het over borstvoeding na de operatie, zenuwen die beschadigen en cosmetisch verantwoorde littekens. Dat gaat dus over mij. Maar ik heb zo’n honger dat ik alleen maar wil dat de operatie achter de rug is en ik weer kan eten.

Een uurtje later ben ik wakker. En het gaat goed! Vier en twintig uur. Daarna lig ik drie weken doodziek in bed en krijg bovendien een allergische reactie op pijnmedicatie. Ik blijk hetzelfde te hebben als mijn vader: Een bijzonder sterke reactie op narcose middelen. Ondertussen krijg ik een positiever uitslag: Er zijn geen kwaadaardige cellen gevonden! Maar ik moet wel onder controle blijven en ook zelf goed onderzoek blijven doen.