Laatst moest ik mijn CV upgraden. Best lastig, want wat laat je weg en wat zet je d’r in? En vooral: Wat zet je er niet in? Dus toen we ons speciaal voor Funky Fish in de jaren 90 gingen verdiepen pakte ik mijn Cv er even bij: In 1993 haalde ik mijn diploma van de Mavo. Veilig opgeborgen op een gereformeerde school rolde ik mijn schooltijd door. Bleef zitten door absoluut gebrek aan interesse voor schoolse onderwerpen. Op mijn eigen manier rebels en natuurlijk rete wereldwijs trok ik op mijn zestiende, met mijn diploma op zak, de wijde wereld in.
Op het MBO vielen de schellen van mijn ogen toen er binnen een maand een stel tafels door het lokaal vlogen toen enkele klasgenoten het niet eens waren met elkaar. Daar leerde ik razendsnel wat leven in een stad inhield: Dat ongewenste zwangerschappen worden opgelost door abortus. Dat samenwonen gewoon is, ook als je af en toe een blauw oog oploopt in dat proces. Hoe het Gooi geen afspiegeling was van de rest van Nederland. Als je niet werkt heb je een uitkering, ook als je daar geen recht op hebt. En als je dr helemaal klaar mee bent dan flip je gewoon even flink door.
Hoewel ik op het MBO de nodige levenslessen leerde rolde ik dodelijk verveeld het HBO binnen. “Wat vindt je ervan dat ik een hoofddoek draag?!?” valt een van mijn klasgenoten binnen. Ze eist een antwoord van me. Mij boeit het niet. Echt niet. Maar dat is discriminatie begrijp ik. Want ik heb dan geen respect voor haar keuzes. En zo gaat het drie jaar door. Er is een groep studenten die zich gediscrimineerd voelt zodra ze de kans krijgen. En zo wordt elk gesprek, elke discussie een zaak van rassendiscriminatie, godsdienstoorlog of een strijd van ongelijkheid.
Het laatste jaar op het HBO was leuk, want dat is een pittig jaar. Daarom haal ik voor het eerst in mijn leven gemiddeld achten. HEERLIJK! Uitdaging, iets doen voor je cijfers en specialisatie kiezen… Dus ik besluit naar de Erasmus te gaan. Op de Erasmus moet ik voor het eerst in mijn leven echt werken voor mijn cijfers. Haal met moeite voldoendes en af en toe een zeven. Spannend, heerlijk, lastig, leuk! Aan het einde van het tweede semester ontdek ik een knobbeltje in mijn borst. Ik ben dan drieëntwintig jaar en het is tijd om volwassen te worden.
Wanneer mijn medestudenten het laatste semester afsluiten met tentamens lig ik op de operatie tafel om een knobbeltje uit mijn borst te laten halen.
Omdat oktober de borstkanker maand is heb ik FF gevraagd om enkele columns te mogen plaatsen over dit onderwerp.
Zie ook: www.pinkribbon.nl info: In oktober, de internationale borstkankermaand, kleurt heel Nederland roze en vraagt Stichting Pink Ribbon aandacht voor borstkanker. Dat is hard nodig want in ons land krijgt 1 op de 8 vrouwen borstkanker in haar leven. Ieder jaar krijgen ongeveer 13.000 mensen de diagnose borstkanker, waarvan ook 100 mannen. Borstkanker raakt ons dus allemaal, direct of indirect.
Op het MBO vielen de schellen van mijn ogen toen er binnen een maand een stel tafels door het lokaal vlogen toen enkele klasgenoten het niet eens waren met elkaar. Daar leerde ik razendsnel wat leven in een stad inhield: Dat ongewenste zwangerschappen worden opgelost door abortus. Dat samenwonen gewoon is, ook als je af en toe een blauw oog oploopt in dat proces. Hoe het Gooi geen afspiegeling was van de rest van Nederland. Als je niet werkt heb je een uitkering, ook als je daar geen recht op hebt. En als je dr helemaal klaar mee bent dan flip je gewoon even flink door.
Hoewel ik op het MBO de nodige levenslessen leerde rolde ik dodelijk verveeld het HBO binnen. “Wat vindt je ervan dat ik een hoofddoek draag?!?” valt een van mijn klasgenoten binnen. Ze eist een antwoord van me. Mij boeit het niet. Echt niet. Maar dat is discriminatie begrijp ik. Want ik heb dan geen respect voor haar keuzes. En zo gaat het drie jaar door. Er is een groep studenten die zich gediscrimineerd voelt zodra ze de kans krijgen. En zo wordt elk gesprek, elke discussie een zaak van rassendiscriminatie, godsdienstoorlog of een strijd van ongelijkheid.
Het laatste jaar op het HBO was leuk, want dat is een pittig jaar. Daarom haal ik voor het eerst in mijn leven gemiddeld achten. HEERLIJK! Uitdaging, iets doen voor je cijfers en specialisatie kiezen… Dus ik besluit naar de Erasmus te gaan. Op de Erasmus moet ik voor het eerst in mijn leven echt werken voor mijn cijfers. Haal met moeite voldoendes en af en toe een zeven. Spannend, heerlijk, lastig, leuk! Aan het einde van het tweede semester ontdek ik een knobbeltje in mijn borst. Ik ben dan drieëntwintig jaar en het is tijd om volwassen te worden.
Wanneer mijn medestudenten het laatste semester afsluiten met tentamens lig ik op de operatie tafel om een knobbeltje uit mijn borst te laten halen.
Omdat oktober de borstkanker maand is heb ik FF gevraagd om enkele columns te mogen plaatsen over dit onderwerp.
Zie ook: www.pinkribbon.nl info: In oktober, de internationale borstkankermaand, kleurt heel Nederland roze en vraagt Stichting Pink Ribbon aandacht voor borstkanker. Dat is hard nodig want in ons land krijgt 1 op de 8 vrouwen borstkanker in haar leven. Ieder jaar krijgen ongeveer 13.000 mensen de diagnose borstkanker, waarvan ook 100 mannen. Borstkanker raakt ons dus allemaal, direct of indirect.
Log in om te reageren.
