We gingen een stukje fietsen. Onderweg kwamen we langs weilanden waar schapen vredig stonden te grazen. Wat een rust! Mijn ogen dwaalden over het weidse landschap en de schapen die her en der verspreid stonden. Plotseling viel mijn oog op twee paar schapenpoten die heen en weer waaiden in de wind. Er lag een schaap ondersteboven in de wei! Een oude biologieles klonk op uit de archieven van mijn geheugen: Een schaap dat op z’n rug ligt, gaat dood.
Er werd geremd en afgestapt. Wat te doen? Het weiland in! Maar daarvoor moest er een groot hek, prikkeldraad en schrikdraad overwonnen worden. Op het schrikdraad bleek gelukkig geen schrik te staan, zodat ik zonder al te veel gevaar voor eigen leven over het hek heen het weiland in kon springen. Daar jogde ik richting het omgekeerde schaap, onderwijl aangemoedigd door mijn twee medefietsers.
Het schaap lag er zo mak als een lammetje bij. Toen ze me in het oog kreeg, begon ze licht klagelijk te mekkeren. Haar weidegenoten stonden er een stukje verderop wat oenig blatend bij. Nou ladies, jullie hadden ook wel eens een pootje mogen uitsteken! Arm schaap! Hoe lang had ze er al zo bij gelegen? En hoe zet je een schaap eigenlijk weer op vier poten? Ik besloot het te proberen met een zetje in de rug. Dat bleek voldoende. Het beest wist niet hoe snel ze weer moest opspringen en zich uit de voeten moest maken.
Ze bleek zwanger te zijn. De dikke dame was waarschijnlijk vanwege het extra gewicht omgekieperd en was niet meer in staat geweest om zelf op te krabbelen. Levensgevaarlijk ook zwangerschappen!
Zouden schapen ook last hebben van bekkeninstabiliteit, postnatale depressies, tepelkloven en andere narigheid, net als vrouwmensen na een zwangerschap?!
Hoe dan ook, deze dame stond weer overeind. Ze liep een eindje van me weg, keek om met een ondefinieerbare blik in haar ogen en zette het toen op een plassen. Ja hoor! Stank voor dank! Nou ja, misschien had ze al een tijdje hoge nood. Of moest ze van schrik en opluchting zo hard lachen, dat ze het in haar broek, pardon, in de wei deed.
Ach, ik zou ook blij zijn als iemand me na een tijdje misère weer op de been hielp. Trouwens, wat is een schaap tegenwoordig eigenlijk waard? Misschien kon ik die boer nog eens opsporen voor het incasseren van een soort van vindersloon ofzo?!
Na de reddingsactie vervolgden we ons fietstochtje. Voor de zekerheid inspecteerden we ook nog even de andere weilanden. Daar stonden de schapen er verder keurig bij.
Er werd geremd en afgestapt. Wat te doen? Het weiland in! Maar daarvoor moest er een groot hek, prikkeldraad en schrikdraad overwonnen worden. Op het schrikdraad bleek gelukkig geen schrik te staan, zodat ik zonder al te veel gevaar voor eigen leven over het hek heen het weiland in kon springen. Daar jogde ik richting het omgekeerde schaap, onderwijl aangemoedigd door mijn twee medefietsers.
Het schaap lag er zo mak als een lammetje bij. Toen ze me in het oog kreeg, begon ze licht klagelijk te mekkeren. Haar weidegenoten stonden er een stukje verderop wat oenig blatend bij. Nou ladies, jullie hadden ook wel eens een pootje mogen uitsteken! Arm schaap! Hoe lang had ze er al zo bij gelegen? En hoe zet je een schaap eigenlijk weer op vier poten? Ik besloot het te proberen met een zetje in de rug. Dat bleek voldoende. Het beest wist niet hoe snel ze weer moest opspringen en zich uit de voeten moest maken.
Ze bleek zwanger te zijn. De dikke dame was waarschijnlijk vanwege het extra gewicht omgekieperd en was niet meer in staat geweest om zelf op te krabbelen. Levensgevaarlijk ook zwangerschappen!
Zouden schapen ook last hebben van bekkeninstabiliteit, postnatale depressies, tepelkloven en andere narigheid, net als vrouwmensen na een zwangerschap?!
Hoe dan ook, deze dame stond weer overeind. Ze liep een eindje van me weg, keek om met een ondefinieerbare blik in haar ogen en zette het toen op een plassen. Ja hoor! Stank voor dank! Nou ja, misschien had ze al een tijdje hoge nood. Of moest ze van schrik en opluchting zo hard lachen, dat ze het in haar broek, pardon, in de wei deed.
Ach, ik zou ook blij zijn als iemand me na een tijdje misère weer op de been hielp. Trouwens, wat is een schaap tegenwoordig eigenlijk waard? Misschien kon ik die boer nog eens opsporen voor het incasseren van een soort van vindersloon ofzo?!
Na de reddingsactie vervolgden we ons fietstochtje. Voor de zekerheid inspecteerden we ook nog even de andere weilanden. Daar stonden de schapen er verder keurig bij.
Log in om te reageren.
