Beste mannen, ik sta op het punt om jullie een enorm, verhelderende uitleg te geven over het rare gedrag dat wij vrouwen af en toe vertonen. Maar ik moet hierbij wel zeggen dat ik spreek vanuit mijn eigen ervaring en die van mijn vriendinnen. Het kan dus zo zijn dat jij net die vrouw aan de haak hebt geslagen waarop deze enorm onthullende uitleg niet van toepassing is. Beste vrouwen, als jullie toch besluiten dit te lezen verwijt het mij dan niet dat ik ons gedrag een beetje begrijpelijk wil maken voor mannen. Ze hebben dit gewoon nodig.
Zelf maak ik mij er af en toe schuldig aan. Eigenlijk vorige week nog. Twee keer zelfs. Maar ik kon het echt niet laten en het moest gewoon. Ik had het bijna drie keer gedaan. De vrouwen weten natuurlijk allang waar ik het over heb. Jullie mannen denken he?! Duh, ik heb nieuwe schoenen gekocht die ik totaal niet nodig heb!
Waarom kopen wij vrouwen zoveel schoenen?! Ik zal het je vertellen, man. Als ik ga winkelen (waar ik overigens een hekel aan heb), krijg ik soms bijna een zenuwinzinking. Dan sta ik weer te worstelen met een jurkje, in een veel te klein pashokje, met niet-flatterend licht. Blijkt het jurkje ook nog eens te strak te zitten, waardoor ik ‘m niet meer uit krijg en moet springen om me eruit te wringen. Dan komt ook nog eens die klote benauwdheid in combinatie met een rood hoofd, en haar dat alle kanten opstaat, en zie je jezelf in de spiegel. Het is weleens voorgekomen dat ik maar gewoon ben gaan huilen. Ja echt, mannen. Ik durf zelfs te zeggen dat ik niet de enige vrouw ben die dat is overkomen.
Het kopen van een schoen is daarentegen zo ontzettend makkelijk. Je hebt altijd dezelfde maat, je kan niet dikker worden, je hebt oneindig veel keus, je hoeft niet te worstelen, de spiegel is niet confronterend en het geeft een kick. Als ik me zo hopeloos voel na een kledingpastafereel koop ik graag een nieuw paar schoenen. Dan ben ik alsnog blij en heb ik iets nieuws waar ik haast verliefd op kan zijn zonder krokodillentranen en ander drama.
Snappen jullie het nu beste mannen? Graag gedaan!
Zelf maak ik mij er af en toe schuldig aan. Eigenlijk vorige week nog. Twee keer zelfs. Maar ik kon het echt niet laten en het moest gewoon. Ik had het bijna drie keer gedaan. De vrouwen weten natuurlijk allang waar ik het over heb. Jullie mannen denken he?! Duh, ik heb nieuwe schoenen gekocht die ik totaal niet nodig heb!
Waarom kopen wij vrouwen zoveel schoenen?! Ik zal het je vertellen, man. Als ik ga winkelen (waar ik overigens een hekel aan heb), krijg ik soms bijna een zenuwinzinking. Dan sta ik weer te worstelen met een jurkje, in een veel te klein pashokje, met niet-flatterend licht. Blijkt het jurkje ook nog eens te strak te zitten, waardoor ik ‘m niet meer uit krijg en moet springen om me eruit te wringen. Dan komt ook nog eens die klote benauwdheid in combinatie met een rood hoofd, en haar dat alle kanten opstaat, en zie je jezelf in de spiegel. Het is weleens voorgekomen dat ik maar gewoon ben gaan huilen. Ja echt, mannen. Ik durf zelfs te zeggen dat ik niet de enige vrouw ben die dat is overkomen.
Het kopen van een schoen is daarentegen zo ontzettend makkelijk. Je hebt altijd dezelfde maat, je kan niet dikker worden, je hebt oneindig veel keus, je hoeft niet te worstelen, de spiegel is niet confronterend en het geeft een kick. Als ik me zo hopeloos voel na een kledingpastafereel koop ik graag een nieuw paar schoenen. Dan ben ik alsnog blij en heb ik iets nieuws waar ik haast verliefd op kan zijn zonder krokodillentranen en ander drama.
Snappen jullie het nu beste mannen? Graag gedaan!
Log in om te reageren.
