Heel lang geleden in een land hier ver vandaan leefde een prinses. Laten we haar Margaretha noemen. Margaretha was een zielige prinses, omdat ze vervloekt was. Ze zat namelijk opgesloten in een hoge toren. Een of andere jaloerse heks had haar daar gevangen gezet en de deur betoverd. Ze kon er nooit meer uit. Haar enige redding was een prins op een wit paard.
Prinsen met witte paarden hadden destijds echter niets te klagen op de liefdesmarkt. De vrouwen lagen spreekwoordelijk voor het oprapen... en zelfs enkele mannen. De heren maakten zich dan ook niet druk om opgesloten prinsessen die gered moesten worden. Margaretha moest de prinsen daarom zien te overtuigen en dat is niet zo makkelijk als je niet uit je toren kan.
Gelukkig had ze een internetaansluiting in de toren – het was niet zo´n slimme heks in dit verhaal - en kon ze zich inschrijven op een datingsite. Aldaar maakte ze een profiel aan met een oproepje voor de prins:
Knappe prinses zoekt prins met wit paard die haar komt bevrijden van haar eeuwig durend gevangenschap. Vloek en toren zijn geregeld. U kunt direct beginnen. Hopende hierna nog lang en gelukkig te mogen leven. Hoogachtend, Margaretha.
Een poosje bleef het stil ronde de oproep van hare majesteit. Tot prins Wilbert zich aandiende. Hij zag een reddingspoging wel zitten, net als de prinses. Wilbert bleek echter niet zo´n heel aantrekkelijk man. En over zijn witte paard... laten we zeggen dat het goed was dat er een omschrijving bij stond. Gelukkig was onze prinses een echte optimist en dacht ze dat de prins wel een heel mooi innerlijk zou hebben. Bovendien zag de prinses haar vrijheid naderen en maakte ze zich over andere dingen niet zo druk. Ze mailde snel terug.
Zo kwam het dat Wilbert vlak voor de deur van een klein houten huisje van zijn paard donderde. Na het berichtje van ´zijn´ prinses was hij meteen op pad gegaan om op zoek te gaan naar de groene fee. Zij was de enige die hem kon helpen de betovering van de heks te doorbreken. Hij klopte op de deur…..
Verdraaid! Ik kan niet verder met mijn verhaal. Ik heb nog niet genoeg zegeltjes gespaard voor het groene feetje. Leuk hoor, zo´n actie bij de Albert Heijn. To be continued?
Prinsen met witte paarden hadden destijds echter niets te klagen op de liefdesmarkt. De vrouwen lagen spreekwoordelijk voor het oprapen... en zelfs enkele mannen. De heren maakten zich dan ook niet druk om opgesloten prinsessen die gered moesten worden. Margaretha moest de prinsen daarom zien te overtuigen en dat is niet zo makkelijk als je niet uit je toren kan.
Gelukkig had ze een internetaansluiting in de toren – het was niet zo´n slimme heks in dit verhaal - en kon ze zich inschrijven op een datingsite. Aldaar maakte ze een profiel aan met een oproepje voor de prins:
Knappe prinses zoekt prins met wit paard die haar komt bevrijden van haar eeuwig durend gevangenschap. Vloek en toren zijn geregeld. U kunt direct beginnen. Hopende hierna nog lang en gelukkig te mogen leven. Hoogachtend, Margaretha.
Een poosje bleef het stil ronde de oproep van hare majesteit. Tot prins Wilbert zich aandiende. Hij zag een reddingspoging wel zitten, net als de prinses. Wilbert bleek echter niet zo´n heel aantrekkelijk man. En over zijn witte paard... laten we zeggen dat het goed was dat er een omschrijving bij stond. Gelukkig was onze prinses een echte optimist en dacht ze dat de prins wel een heel mooi innerlijk zou hebben. Bovendien zag de prinses haar vrijheid naderen en maakte ze zich over andere dingen niet zo druk. Ze mailde snel terug.
Zo kwam het dat Wilbert vlak voor de deur van een klein houten huisje van zijn paard donderde. Na het berichtje van ´zijn´ prinses was hij meteen op pad gegaan om op zoek te gaan naar de groene fee. Zij was de enige die hem kon helpen de betovering van de heks te doorbreken. Hij klopte op de deur…..
Verdraaid! Ik kan niet verder met mijn verhaal. Ik heb nog niet genoeg zegeltjes gespaard voor het groene feetje. Leuk hoor, zo´n actie bij de Albert Heijn. To be continued?
Log in om te reageren.
