Gaaf!
'School is zo gaaf', zegt een jonge middle-aged woman tegenwoordig. Vroegâh, had ik met alle hormoonknallen en groeispurten in mijn lijf, en na het allemaal eerst gecheckt te hebben bij mij boo*, echt wel anders gepiept...
Dolle!
Zonder dolle, ik heb een super, gave, geweldige en relaxte schooltijd gehad. De middelbare schooltijd, die duurde wel het langst. Ik heb nooit meer zo lang in de schoolbanken gezeten. Acht jaar! Het duurde even voor ik mijn atheneum haalde. Maar daar heb je nu ook wat aan.
Lachen!
Als ik terug denk dan heb ik alleen maar gelachen. Heel hard, heel veel en vooral ook om alles. Het is één jaar zo erg geweest... Het gelach begon ’s ochtends vroeg en het werd pas stil van mijn kant (en aan de overkant) wanneer ik op mijn fiets stapte en mijn beste schoolvriendinnetje luidkeels gedag zei bij hét stoplicht op de hoek, die onze wegen scheidden, net zo lang tot we elkaar niet meer binnen netvliesbereik hadden.
Ongegeneerd!
Helemaal zonder schaamte ben je niet op die leeftijd.
Het is een paradox. Als tiener en opgroeiende jongvolwassene ben je vrij naïef. Diezelfde naïviteit laat je dingen doen, waar je je nu enorm voor zou schamen. Best maf, dat de perspectieven op zaken en situaties zo kunnen veranderen met de jaren – voor sommige dan.
Onbezorgd!
Wat een tijd, zo onbezorgd en zo vrij. Je denkt dat je het allemaal al weet op die leeftijd, en dat is juist omdat je nog helemaal niets weet, of ten minste te weinig om te beseffen hoe en waar je precies staat in het leven. Bijdehand was ik ook. Ik had dat gewoon zo op een blauwe maandagmorgen besloten: ‘ik trek mijn mond open als ik wat vind' En ik vind nogal wat. Zo ging dat in die tijd; je nam beslissingen zonder dat je het door had; beslissingen die je als volwassene wel eens in de weg zouden kunnen komen te zitten.
Weer!
Sinds het begin van dit schooljaar zit ik, na 10 jaar, weer in de schoolbanken. Het is fantastisch. Ten eerste voelt het als een soort hobby: no pressure at all en ten tweede hangt mijn hele toekomst er niet vanaf (zoals mams en paps altijd riepen). Ook heerlijk toch, al die kriebels en spanningen van en rondom de tentamens. De veel jongere klasgenoten en dat alles geven je zoo veel energie terug dat het werkelijk waar een 2e schooljeugd euforie is.
Geheim!
Volgens mij is dit het best bewaarde geheim ooit. Ik snap het wel hoor. Ik denk dat ouders in een stilzwijgend en doorlopende maatschappelijke samenzwering besloten hebben elke bekendmaking van dit geheim onherroepelijk en zonder pardon op onvoorspelbare manier af te straffen. Want als 15-jarig broekie zou ik wel beter weten.
Tot slot!
Gewoon doen. Ga ‘Back to School!’ Het geeft je: kennis, energie, zorgeloosheid, een verjongingskuur, uitbreiding van je vriendenkring; leerlingen en leraren (nu mag het beide
), en heel veel fun. Kortom het vult je toekomst. Die kan je op deze leeftijd niet meer verknallen. Nee, je zit er nu midden in. Ha!
* amerikaans voor vriendinnenclub
'School is zo gaaf', zegt een jonge middle-aged woman tegenwoordig. Vroegâh, had ik met alle hormoonknallen en groeispurten in mijn lijf, en na het allemaal eerst gecheckt te hebben bij mij boo*, echt wel anders gepiept...
Dolle!
Zonder dolle, ik heb een super, gave, geweldige en relaxte schooltijd gehad. De middelbare schooltijd, die duurde wel het langst. Ik heb nooit meer zo lang in de schoolbanken gezeten. Acht jaar! Het duurde even voor ik mijn atheneum haalde. Maar daar heb je nu ook wat aan.
Lachen!
Als ik terug denk dan heb ik alleen maar gelachen. Heel hard, heel veel en vooral ook om alles. Het is één jaar zo erg geweest... Het gelach begon ’s ochtends vroeg en het werd pas stil van mijn kant (en aan de overkant) wanneer ik op mijn fiets stapte en mijn beste schoolvriendinnetje luidkeels gedag zei bij hét stoplicht op de hoek, die onze wegen scheidden, net zo lang tot we elkaar niet meer binnen netvliesbereik hadden.
Ongegeneerd!
Helemaal zonder schaamte ben je niet op die leeftijd.
Het is een paradox. Als tiener en opgroeiende jongvolwassene ben je vrij naïef. Diezelfde naïviteit laat je dingen doen, waar je je nu enorm voor zou schamen. Best maf, dat de perspectieven op zaken en situaties zo kunnen veranderen met de jaren – voor sommige dan.
Onbezorgd!
Wat een tijd, zo onbezorgd en zo vrij. Je denkt dat je het allemaal al weet op die leeftijd, en dat is juist omdat je nog helemaal niets weet, of ten minste te weinig om te beseffen hoe en waar je precies staat in het leven. Bijdehand was ik ook. Ik had dat gewoon zo op een blauwe maandagmorgen besloten: ‘ik trek mijn mond open als ik wat vind' En ik vind nogal wat. Zo ging dat in die tijd; je nam beslissingen zonder dat je het door had; beslissingen die je als volwassene wel eens in de weg zouden kunnen komen te zitten.
Weer!
Sinds het begin van dit schooljaar zit ik, na 10 jaar, weer in de schoolbanken. Het is fantastisch. Ten eerste voelt het als een soort hobby: no pressure at all en ten tweede hangt mijn hele toekomst er niet vanaf (zoals mams en paps altijd riepen). Ook heerlijk toch, al die kriebels en spanningen van en rondom de tentamens. De veel jongere klasgenoten en dat alles geven je zoo veel energie terug dat het werkelijk waar een 2e schooljeugd euforie is.
Geheim!
Volgens mij is dit het best bewaarde geheim ooit. Ik snap het wel hoor. Ik denk dat ouders in een stilzwijgend en doorlopende maatschappelijke samenzwering besloten hebben elke bekendmaking van dit geheim onherroepelijk en zonder pardon op onvoorspelbare manier af te straffen. Want als 15-jarig broekie zou ik wel beter weten.
Tot slot!
Gewoon doen. Ga ‘Back to School!’ Het geeft je: kennis, energie, zorgeloosheid, een verjongingskuur, uitbreiding van je vriendenkring; leerlingen en leraren (nu mag het beide
), en heel veel fun. Kortom het vult je toekomst. Die kan je op deze leeftijd niet meer verknallen. Nee, je zit er nu midden in. Ha!* amerikaans voor vriendinnenclub
Log in om te reageren.
