Velen zijn geroepen, maar slechts weinigen..

Mattheüs 22:1-14, ‘Daarop vertelde Jezus hun opnieuw een gelijkenis: ‘Het is met het koninkrijk van de hemel als met een koning die een bruiloftsfeest gaf voor zijn zoon. ( … ) Velen zijn geroepen, maar slechts weinigen uitverkoren.’

Jezus spreekt in dit Bijbelgedeelte uit Mattheüs de hogepriesters en de farizeeën aan. Hij doet dit aan de hand van gelijkenissen. Deze gelijkenis gaat over een koning die zijn dienaren erop uit stuurt om de genodigden te roepen voor de bruiloft, maar die wilden niet komen. Want de dienaren negeerden de koning en vertrokken naar waar ze mee bezig waren, hun werk, hun handel. Sommige van hen vermoordden de boodschappers van de koning zelfs. Daarop werd de koning woest en nam de koning wraak, hij liet de moordenaars ombrengen en hun stad in brand steken. Daarop zei hij tegen de boodschappers, ga naar de stad en nodig iedereen uit die je tegenkomt. De boodschappers deden het en ze brachten alle mensen bijeen, zowel goede als slechte. Toen de koning binnenkwam bij het feest zag hij iemand die geen pak had gekocht en hij vroeg hem: Hoe ben je toch zo binnengekomen? De man wist niets te zeggen. De koning zei tegen zijn hofdienaars: Bind hem aan handen en voeten en gooi hem eruit, in de duisternis.

Opnieuw is het Jezus die de farizeeën laat zien hoe je dient te handelen als je zowel geroepen als uitverkoren bent. Wat een machtig wapen, deze woorden. Ik zie allerlei parallellen lopen met de dagelijkse waarheid van Jezus in die tijd. De koning is God volgens mij. De bruiloft van de zoon, kan voor Jezus wandel op aarde staan. De boodschappers zijn de discipelen. De mensen die naar hun werk en handel gingen, de mensen die wel geloven maar vooral met de aardse dingen bezig zijn. De moordenaars zijn de farizeeën en hogepriesters die de discipelen willen vermoorden. De goede en slechte mensen zijn de mensen zoals jij en ik, mensen die aan mogen schuiven bij God, omdat hij barmhartig en genadig is. Hij maakt geen onderscheid. Maar als je een potje maakt van je geloof ondanks dat God je met open armen onthaalt, dan zul je in de duisternis belanden. Dan wacht je diepe ellende.

De titel van deze blog is dat prachtige eind en tegelijk samenvatting van alles wat er in deze gelijkenis staat. Dat velen, zowel de genodigden als de slechte en goede mensen geroepen worden, maar dat slechts weinigen uitverkoren zijn. ‘Uitverkoren’ staat voor, ‘verkozen uit of boven alle anderen’, dus uit die vele mensen zijn er slechts weinig die boven alle anderen het geroepen zijn waar kunnen maken.

Hoe dien ik mij tot deze boodschap te verhouden? Ik heb de neiging mij tot de uitverkoren groep te verhouden. Maar tegelijk hoor ik een stem die zegt, hoed je voor hoogmoed. Ik denk dat het uitverkoren zijn mij geen enkele voorkeursbehandeling geeft, slechts deemoed met degenen die het (nog) missen moeten. Dat lijkt mij de juiste houding, bewust dat ik onderweg ben zoals velen met mij maar onderweg, niet dat ik ergens aankom, al is nu en dan kijken waar ik ben onderdeel van goed eigenaarschap van het uitverkoren zijn. Zoals ik hiervoor zei heeft het woord iets van hoog en laag in zich, omdat het staat voor ‘boven alle anderen’. Maar dan gaat het over de gelijkenis om duidelijk het onderscheid te maken dat juist het behoren tot een select gezelschap ook iets heeft van graag erbij willen horen. Juist ook omdat het weinigen gegeven is. Want als dat mij dan toch lukt, mag ik van geluk spreken. Hoewel het voor mij gaat om een houding, waarin toewijding, en dagelijks wandelen in geloof die houding kenmerkt. Dat hoeft niet elke dag even groot te zijn, maar in ieder geval met regelmaat. Het is een gerichtheid op Gods koninkrijk en geloof dat juist door te investeren in ‘het aanzitten als bruiloftsgast’ mijn relatie met God mag groeien en ik mag doorgeven waarin ik overstroom (bijv door te schrijven). Zo is het met het koninkrijk van de hemel.

Amen.