Afgoderij

Vanochtend tijdens de bidstond op het werk aan het begin van de dag, had ik een bijdrage. Ik las uit mijn dagboek ‘Jezus hoort je’ (Sarah Young), de tekst die bij deze 29 november hoorde. En nu vanavond zette het me aan het denken. Dus, in de ‘pen geklommen’.

De tekst ging als volgt: ‘Eeuwige God. Help mij om U alleen te aanbidden, en U de eerste en belangrijkste in mijn leven te laten zijn. In de Bijbel staat dat U een na-ijverige God bent en dat afgoderij altijd een grote valkuil is geweest voor Uw volk. De afgoden van vandaag zijn vaak veel subtieler dan die van vroeger. Mensen, bezittingen, status en welvaart zijn misschien wel de populairste afgoden van nu. Om te voorkomen dat ik voor dergelijke afgoden buig, is het belangrijk dat ik nuchter en waakzaam ben.’

Er volgt nog een gedeelte, maar eerst wil ik hier op ingaan. Er staat: ‘..en U de eerste en belangrijkste in mijn leven te laten zijn’. Lang zette ik mijn partner op de eerste plek, en moest alles wijken voor de ander. Ik had geen oog voor wat het belangrijkste was. En nog steeds vind ik het lastig om te bedenken dat God de belangrijkste is. Dus één van die mensen was de partner die ik op een voetstuk zette. Iets waar mijn partner nu geen behoefte aan heeft. En ik nog minder.

Als ik naar de andere genoemde afgoden kijk, heb ik eigenlijk weinig met bezittingen. Status en welvaart, iemand zijn voor je omgeving, geldt dat voor mij? Daar moet ik over nadenken. Er komen gedachten naar boven over mijn huidige werk als ervaringsdeskundige. Dat werk doe ik bij de gratie van herstel. Ik bedoel door te erkennen dat ik heel kwetsbaar ben geweest en een crisis heb meegemaakt, en daaruit ben gekomen, door dat litteken, sta ik hier en heb ik werk. Het is dus niet iets waar de meeste mensen om gezien willen worden. En toch is dat wat ik elke dag opnieuw doe. Ik beroem me als het ware op mijn verleden. Normaal gesproken niet iets dat iemand als statusverhogend zou kunnen zien. Of toch?

Het feit dat ik een betaalde baan heb, en in mijn werk als evraringsdeskundige voor de Hoop werk geeft mij toch een zeker aanzien, status zo gezegd. De meeste mensen hebben een positieve kijk op het werk van de Hoop. En door het geld wat ik verdien ben ik welvarend. Maar is het daardoor ook een afgod voor mij? Oftewel, kan ik niet meer zonder? Buig ik ervoor? Is het werk mijn afgod geworden?

Dat was de reden waarom ik deze blog onder jullie aandacht wil brengen, om dit bij mezelf te onderzoeken. Mijn werk als afgod. Sinds ik 4 dagen werk, heb ik minder tijd voor bezinning en tijd met God. Is het daardoor een afgod geworden? Nee, ik denk van niet. Het zou anders kunnen zijn als ik 5 dagen zou werken, denk ik. Wanneer is werk een afgod? Daar zat ik net aan te denken. Zou ik zonder dit werk kunnen? Stel je voor dat ik op een dag ineens niet meer zou mogen werken, hoe zou dat dan voor mij zijn? Die gedachte liet mij zien dat ik dan nog steeds iemand zou zijn. Hoewel ik op dat moment niet meer de mooie gesprekken zou hebben die ik nu heb, en aan Gods Koninkrijk op aarde zou kunnen werken, zou het niets afdoen aan mijn eigenwaarde. Ja, het zal lastig zijn om iets te vinden waarin ik mijn bestemming in vorm zou kunnen geven. Maar verre van onmogelijk. Daar heeft deze baan en mijn groei de laatste jaren toe geleid, ik ben iemand met een doel en bestemming in zijn leven. Dat vuur dat voor God brandt kan niemand van mij afpakken. Dat is wie ik ben. Daar geef ik in mijn leven vorm aan. En dus wil ik je het tweede gedeelte uit het dagboek niet onthouden.

Er staat: ‘U laat me zien dat zulke goden nooit helemaal bevredigen. Ze blijven maar honger geven naar meer. Maar als ik Uw dienst zoek, in plaats van hun dienst, ervaar ik Uw vreugde en vrede. Deze waardevolle ontastbare waarden lessen de dorst van mijn ziel en geven een diepe voldoening. De glamour en glitter van de wereld is flinterdun en tijdelijk. Het Licht van Uw aangezicht is schitterend en eeuwigdurend. Ik wil met u in dat licht wandelen. En ik wil een baken van dat licht zijn voor anderen, zodat ook zij naar U toe getrokken worden’.

Het slaat precies de spijker op zijn kop dit tweede gedeelte. Vrede en vreugde, vind ik, dagelijks. Ze lessen de dorst van mijn ziel en geven mij voldoening. Wow. Het licht van Uw aangezicht schitterend en eeuwigdurend, met U wil ik daarin wandelen. En ik wil een baken van licht zijn voor anderen, zodat ook zij dat zullen ervaren. Wow. Halleluja. Mijn leven in optima forma. Amen.