Op adem komen

Afgelopen weekend was ik ‘s ochtends in een slechte bui. Ik moest me aanpassen en zag tegen een nieuwe situatie op. Ik bracht het kort bij God en ging verder. En ik voelde me beter, en de slechte bui verdween. Dat was een subtiel gevoel, maar het zette me stil.

Een goede vriend van me zoekt God regelmatig op deze manier op, en niet zonder succes. Hij maakt stappen in zijn leven en de meeste keren dat ik hem spreek, spreekt hij zijn verbazing uit over de stijgende lijn die zijn leven te pakken heeft, ook al gaat die lijn regelmatig een stukje naar beneden. Maar de dalen zijn minder lang en diep. Pure winst zo vertelt hij mij vaak.

Vanochtend dacht ik aan de voorbij twee weken dat ik soms ook een enkele dag wat negatief was en mezelf in de weg zat. Ik kan daar wat aan doen, dacht ik vanochtend. Door me bewust te zijn van wat ik denk. En Gods hulp in te roepen. Die twee acties zouden misschien mij vooruit kunnen helpen volgende keren.

Wat me aanzette tot het schrijven van deze blog is dat ik als het ware voelde wat ik moest doen; mij bewust worden van mijn situatie. Ik weet niet hoe dat bij jou werkt, en misschien loopt jouw leven op rolletjes, sla dan dit stuk over maar voor diegenen die soms ook tobben en piekeren en van alles voelen waar ze geen kant mee op kunnen, leef bewust.

Dat ging bij mij als volgt. Ik werd me bewust van wat ik aan het doen, aan het denken was. Ik werd me bewust van mijn negatieve gedachten en bracht die bij God. En heel subtiel veranderde mijn gevoel daardoor. Is dit een formule die ik vaker toe kan passen? Ja, wie weet. Het hielp. En misschien moet ik zoals ik vandaag van iemand hoorde, dankbaar zijn voor die ene keer. Ja dat zeker. En ik ga daar mee door. Als een prettig gesprek met God. Dat is wat bidden toch is, een gebed, in dit geval over mijn somberheid bij God brengen. En zie het werd licht om mij heen.

Het lijkt zo eenvoudig te zijn. Ik lees Psalm 34:15 ‘Mijd het kwade, doe wat goed is, streef naar vrede, jaag die na.’ Het eerste gedeelte van deze Psalm roept op tot het vermijden van het kwaad. Dat zie ik ook in het mij mee laten voeren op gedachten van somberheid en daarop een antwoord vinden. Met Gods hulp doe ik wat goed is, streef ik naar vrede. Al overkomt me dat meestal zonder dat ik er actief op zoek naar ben. Najagen, misschien meer open staan. Bij mij de vrede ervaren na een dag werk. Dit hier vanavond komt erbij in de buurt.

De Heilige Geest eens vragen. Heilige Geest wat wilt U mij in gedachten brengen over het najagen van vrede?

‘Zoals met zoveel teksten kan je dit te letterlijk nemen. Misschien kan je het ook lezen als streven naar. Dat is minder sterk, maar wel dichter bij wat jij met vrede associeert. Vrede, in de context van de afwezigheid van oorlog. Dan geldt dit voor veel mensen, maar in plaats er bang van te zijn vergeten mensen dankbaar te zijn voor de vrede waarin zij leven. Het is een gesteldheid van het hart. Hoe mooi zou het zijn als daar een preek dit komend weekend over gaat. Dankbaarheid vergroot het besef dat het niet om jou draait. Dat Ik in het middelpunt sta. Het is zo overvloedig aanwezig. Als het ware zou je het kunnen oefenen door dankbaar te zijn en stil te staan bij jouw adem, elke in en uitademing is een vorm van dankbaarheid voor het leven dat Ik in je uitgegoten heb. Adem als symbool van leven dat Ik geef, iedere seconde weer. Daar staan maar weinig mensen bij stil en toch is het wat Ik jou hier vanavond wil laten weten. Jouw adem is niet vanzelfsprekend. Ik geef jou die. Adem, denk, voel, ervaar Mijn vrede en geniet.’

Amen.