Achter de schermen

Door de boeken die ik lees, word ik me meer en meer bewust van wat ‘er achter de schermen’ gebeurt. En dat is indrukwekkend. Het gaat om wat de boze daar allemaal doet. Langzaam maar zeker wordt zijn rol in mijn leven duidelijk. En die is behoorlijk groot.

Als kind was ik mij van geen kwaad bewust. En dit bewustzijn duurde eigenlijk een leven lang, juist ook omdat ik lange tijd geen idee van God had of iets dat met goed en kwaad te maken had. Ik dacht dat ik goed leefde, ik deed immers anderen geen kwaad, dacht ik. Niets bleek minder waar. Ik bedroog en verleidde, ik bracht anderen op het verkeerde pad, zonder ook maar een greintje mededogen. Om nog maar te zwijgen waar ik mezelf allemaal mee verdoofde om dat pad te kunnen blijven volgen. Niet dat het een bewust pad was. Maar ik volgde het.

En al die tijd was satan bezig met me, mij voedend met zijn duisternis. Waar ik geen benul van had. Wat een armoede. Tot ik nu meer lees over de strijd die mensen die geloven kunnen hebben, hoe hij anderen in mijn nauwe kring kan raken om mij te raken. Hoe je mensen kunt vragen om als ik bid voor de wapenrusting, zij mij kunnen helpen te bidden voor bescherming van de plek die onbeschermd is, mijn rug. Hoe je dan stukje en beetje op weg gaat en dankzij de autoriteit die Christus je geeft terug te slaan. Hij (Christus )heeft immers al overwonnen. De strijd is al beslist. Dus jij en ik zijn overwinnaar. En vanuit die positie mag ik gaan staan.

Wat ik doe, zoals vanochtend, ik spreek satan aan: ‘Opzouten jij, je hebt geen zeggenschap over mijn leven meer’. Duisternis zit diep in mij. Hij weet dat hij plekken kan aanspreken waar ik zwak ben. Maar ook die heeft Christus overwonnen aan het kruis. Dus ik ga ervoor staan.

Doordat ik zo bezig ben met de aanvechting in mijn denken, merk ik dat ik ook wil kijken hoe dat zich in anderen voltrekt. Bij de mensen die zich als cliënt aanmelden, of de mensen die problemen hebben in de spreekkamer, is er bij hen enig besef van het kwaad. En belangrijker, hoe dat te bestrijden. Ik gaf iemand toegang tot de wapenrusting van God (Efeziërs 6:13-18 ) . Ook een manier om je te beschermen. Als ook je gedachten onderzoeken op waarheid. Kloppen mijn aannames? Of ga ik mee in een gedachte waarin ik mij laat leiden door angst.

De tandarts is en blijft voor mij zo’n uitdaging. Hoe ga ik om met de angst? Die gaat van de angst voor pijn van het trekken van tanden, naar niet weten wat een volgend bezoek mij brengt en het daarom ook loslaten. Om terug te komen om op ‘wat er achter de schermen gebeurt’, ik geloof dat satan mijn gedachten van angst voedt. Een herhaalde poging mij onderuit te halen. En steeds weer stel ik er positieve, ware gedachten tegenover, gedachten die helpend zijn. Waar hij mij alleen mij in mijn angst probeert te houden. Dus schrijf ik dit nu bewust op, om het ook ‘buiten’ mij een plek te geven. Zodat het niet alleen maar gedachten zijn, maar angst die ik in woorden vorm geef. Niet meer in mij. Dat helpt me om los te laten.

En zo maak ik werk van het loslaten van mijn angsten. Van datgene dat satan mij al sinds mijn jeugd heeft willen doen geloven; ‘moedig je lot trotseren is niet aan jou besteedt’. Ik was door de angst iemand voor wie moed geen onderdeel was van zijn vocabulaire. Dat kenmerkte mijn houding in het leven. Hoewel op sommige vlakken ik heel veel ‘lef’ had, maar dat was voor mij minder een uitdaging. Als het ging over het doorleven en doorvoelen van mijn gevoelens van verdriet heb ik best veel moed, geef ik toe. Maar omdat het me zo makkelijk afgaat voelt dat niet als moed. Eerder als iets dat bij mij hoort. Het gaat om perceptie. Wat heel moedig is voor de één, stelt niets voor voor de ander. Dus mag ik moed hebben om mijzelf bloot te stellen aan de angst die satan mij heeft willen doen geloven. En mag ik iedere negatieve gedachte ontmantelen in Jezus naam.

Daar wil ik zijn, in de beschermende armen van Zijn liefde. Hij geneest, redt en in Zijn naam heb ik de autoriteit om satan weg te sturen, keer op keer op keer. Totdat hij uitgeraasd is en mij met rust laat, zoals Jezus na zijn 3 verzoekingen op de berg in de woestijn met rust gelaten werd. Daar dank ik God voor. Amen.