Niets hoeven

(Net nu ik net dacht, ik hoef even niets, kwam het tot mij, een blog schrijven over dit onderwerp. Toch stop ik op dit moment, even echt niets.)
Het is twee dagen later. Ik schreef de vorige zin als begin over een blog over niets hoeven, lummelen, nietsen. En net toen ik wilde beginnen, bedacht ik me ik ga niets doen, en dus zitten er twee dagen tussen dat voornemen en dit moment van schrijven.

Zoals je uit mijn blogs kunt opmaken, ben ik een hartstochtelijk fan van groei, en dan de geestelijke variant. Ik schep groot plezier aan het doorleven en ontdekken van mijn innerlijk. Echter vorige week werd ik door rugklachten noodgedwongen stilgezet en ineens kwam het tot mij met grote letters: ‘IK HOEF HELEMAAL NIETS’.

Dat was nieuw, het besef dat ik zo vaak gedreven bezig ben en mezelf nauwelijks de tijd gun om niets te hoeven. Voorheen vulde ik die tijd vaak met de krant lezen, als moment om even niets te doen. Nou ja niet helemaal, want op die manier krijg je toch allerlei, vaak negatief, nieuws om en in je oren. Maar het was wel een moment om met iets anders bezig te zijn dan het geestelijke. Nu ik de krant opgezegd heb, merk ik dat ik net als vorige week op die ziek-zijn dag, me vaak realiseer even niets te willen, niets te hoeven. Dus lig ik onder een dekentje op de bank en doezel ik vaak wat weg.

Dat brengt me bij iets dat ik enkele weken terug meemaakte. Ik was bij een gebedsavond van de coachcursus die ik volg, en kreeg een indruk van de Heilige Geest voor iemand voor wie we aan het bidden waren, een nogal verwarrende voor mij: ‘Laat God los’. Ik voelde me onzeker, want was dat wat God wilde zeggen tegen deze cursist? Dat kan toch niet dat je God moet loslaten. Ik verontschuldigde me, en bracht mijn indruk naar voren. De andere cursisten reageerden er niet op en ik voelde me dom en geneerde me omdat ik niet had gecheckt of het had geklopt wat ik in gedachten had gekregen.

Later op de avond onder weg naar huis in de auto besprak ik het voorval met mijn vriendin. O, zei zij dat kan best, als je teveel met God bezig bent. Het was een pak van mijn hart, ik had dus wel een juiste indruk gekregen. Het kan natuurlijk dat je iets deelt van de Heilige Geest dat niet aankomt, daar moet je op voorbereid zijn. Toch voelde ik me er vervelend onder. Ik leerde wel een les; te checken. En ook dat niet alles direct tot een succes leidt, of helemaal niet.

De indruk van de Heilige Geest: ‘Laat God los.’, gold eigenlijk ook voor mij. Laat zo nu en dan God los en leef, doe als ieder ander. Het gaat om de balans, de balans tussen tijd met en tijd zonder God. Niet dat Hij me loslaat, maar ik hoef niet 24/7 geestelijk bezig te zijn. Dat leer ik, dat er ook ruimte is voor andere dingen. Daarbij moet ik ook denken aan mijn vriendin dat zij het zo toejuichte dat ik op die dag dat ik ziek was ineens begon te verven in een schetsboek. Zomaar creatief bezig was, zonder God. Een prima weg om los te laten, merkte ik.

Niets hoeven en dus in mijn geval niet altijd met God iets hoeven. Gewoon leven zoals ik de laatste tijd regelmatig mijn cliënten voor houd, die ik voorspiegel verantwoordelijkheid te nemen voor hun leven. Praktiseer wat je preekt, geldt zeker ook voor mij. Dus doe ik een stap terug en sta me toe ‘actief’ niets te doen. Als dat maar geen nieuw moeten oplevert.

Amen.