Een stap in geloof

Waar het hart vol van is, daar moet ik bij het begin van deze blog aan denken. Dat is wat de titel van deze blog al prijsgeeft. Happy de peppie, kan ik het ook noemen. De afgelopen week groeit er een nieuw besef van God in mij; Zijn aanwezigheid.

Ik zou het bijna willen fluisteren, zo kostbaar en teer vind ik deze ontdekking. Ik merk dat er een verandering in mij aan het groeien is, een verandering van mijn besef van Gods aanwezigheid in mijn leven. Wow, ik schrijf het maar merk dat het zo mooi is. Waar ik voorheen bad tot God, was het vanuit kennis dat ik deed wat ik deed, dat ik bad wat ik bad. Zo dankte ik God omdat ik gelezen had dat God dat fijn vindt. En zelfs omdat het mij ten goede zou komen, dus vanuit eigenbelang. Maar ook mijn gebeden waren meer gebaseerd op de wens en hoop dan op de overtuiging dat God alles in zijn handen heeft, ook mijn leven. Totdat ik vorige week een dag had dat ik niet alleen lusteloos maar ook radeloos tot God sprak om hulp. Ik had niet de tegenwoordigheid van Geest wat ik voorheen deed, om te schrijven, te voelen of iemand te raadplegen op die dag. Ik kon niets bedenken, alleen dan God vragen om mij te helpen. Dat heeft een heel nieuw besef in gang gezet.

Waar ik al heel lang toe opgeroepen ben door de dagboeken (Sarah Young) die ik iedere ochtend lees, afhankelijkheid, bracht ik nu in praktijk. En de afgelopen week, bid ik vaker op die manier, ik leg mijn problemen bij God neer. Deze vrijdagochtend nog. Maar waar het eerst meer hopen was, is er nu de overtuiging: God is er. En Hij helpt mij. Door Hem te bedanken voor wat Hij doet aan het probleem, voed ik mijn geloof. Hoef ik niet zelf te bedenken wat ik moet doen. Die omslag maakte ik vanochtend. Waar ik eerst een oplossing van een probleem had bedacht, gaf Hij me het inzicht dat ik het bij Hem mocht brengen. En ik ben er steeds meer van overtuigd dat Hij het ook oplost. Dat is nieuw.

De volgende stap is, om problemen gelijk bij Hem te brengen. Daar dank ik Hem voor dat Hij dat gaat uitwerken in mijn leven. Zo las ik in één van de drie dagboeken het volgende: ‘Telkens als ik met een nijpend probleem wordt geconfronteerd, blijven mijn gedachten eromheen cirkelen totdat ik meen het te hebben opgelost. Maar dit kost mij zoveel energie dat ik nauwelijks meer puf heb voor andere zaken die om aandacht vragen.’

Het zegt mij dat ik een probleem direct bij Hem mag brengen. Er niet over in hoef te zitten. God zal me een weg laten zien. Als ik maar durf om de controle los te laten, mij over durf te geven en God leer vertrouwen. Deze drie stappen ga ik zetten. Elke keer als ik iets moeilijks tegenkom. In de overtuiging en het geloof dat God mij helpt.

Tenslotte nog iets wat ik las: ‘Als je je gespannen begint te voelen, laat die gevoelens dan een signaal zijn dat je Mij (Jezus) nodig hebt. Zo vormen jouw noden doorgangen naar een diepe afhankelijkheid van Mij en een groeiende intimiteit tussen ons. De wereld verheerlijkt zelfredzaamheid, maar juist afhankelijkheid van Mij brengt een uitbundig leven in mijn koninkrijk. Dank Mij voor de moeilijkheden in je leven, want zij bieden bescherming tegen de afgoderij van zelfredzaamheid.’

Bovenstaande gold precies voor mij, ik heb een lange weg van geestelijk groei achter de rug. Die hebben me zeker geholpen om zelfredzaam te worden. Ik heb veel boeken in mijn bescheiden boekenkast staan die over die zelfredzaamheid gaan. En ik ken iemand die al snel doorhad dat dit soort boeken voor hem niet de weg tot God was. Voor mij evenwel lange tijd wel. Maar nu gloort er een nieuw besef, Gods stem leren verstaan en Gods leiding aannemen. Daar waar ik mij overgeef, en niet langer zelf de touwtjes in handen heb. Dan blijken voor mij de moeilijkheden in mijn leven de richting die God mij wijst naar Hem (Jezus), en biedt het ‘de bescherming tegen de afgoderij van zelfredzaamheid’.

(Boeken ‘Dicht bij Jezus’ en ‘Jezus hoort je’, auteur: Sarah Young)