Mijn huis, mijn thuis, versteend verlangen

Donderdagnacht een droom die mij aan het denken zet de volgende ochtend vroeg. In die droom zie ik mijn broer en zus, mijn moeder op een afstand, rommel in het huis dat ik opruim. En er zijn verdiepingen. De plek waar ik ben is mijn huis, maar er is vaak een soort open verdieping in het huis. En het is ook vaak net iets verder dan waar ik woon. Wat ook opvalt is dat ik nog een huis heb iets verderop waar ik niet kom, en waar ik bang voor ben dat ik ineens een grote rekening ervoor moet betalen omdat ik wel de sleutel heb. Het dus van mij is.

Om maar met de deur in huis te vallen, ik heb een haat-liefde verhouding met mijn huis. Toen ik deze droom opschreef, werd ik me bewust van de betekenis die mijn huis heeft. En daarom ‘moest’ ik er nu op dit vroege uur een blog over schrijven.

Ik woon nu 25 jaar in mijn huurwoning. Het is schuin tegenover mijn ouderlijk huis, waar mijn ouders uit vertrokken nog voordat ik dit huis in trok. Het is een ruim huis, met twee verdiepingen en een ruime tuin. Ik heb niets te klagen of het moet het onderhoud van de tuin zijn. Aan een kant is een drukke weg, aan de andere kant water die al het ongemak van de drukke weg opheft. Ik merk nauwelijks iets van het verkeer als ik thuis ben. En wat heel belangrijk is, ik voel me er thuis. Wat betekent dat voor mij?

Ik neem de dag van gisteren. Mijn huis is de plek waar ik tot rust kom. Een rust die ik vind na een ochtend op mijn werk. Dan neem ik de middag om de krant te lezen, nog wat administratie te doen, wat te eten, een tukkie te doen. En ….mijn huis verder op te ruimen: wasgoed strijken, opruimen en aan het eind van de middag koken voor het avondeten. Als ik dat heb gedaan, ligt er een hele avond voor mij en dan gebeurt het vaak: Ik kom bij mezelf uit. Wat versta ik daaronder?

Als ik bij mezelf uitkom, word ik me bewust van mezelf en is er ruimte om te bidden, te schrijven of gewoon stil te zitten. Dat is er niet gelijk, daar heb ik meestal even de tijd voor nodig, een vrije middag, of een vrije ochtend. Dat zijn voor mij de momenten dat ik floreer, lees; heel dicht bij mezelf ben en daarmee God kan ervaren. En ik weet dat het zo is, maar nu ik het hier en nu beschrijf wordt het me langzaam duidelijk dat het zo voor mij werkt en belangrijk voor mij is.

Ik moet denken aan iets dat ik woensdagmiddag op een cursus over positieve psychologie op mijn werk leerde. In een presentatievideo vertelde Mark Lammers (de hockeycoach) hoe hij altijd naar datgene op zoek was geweest wat niet goed ging in zijn speelsters, terwijl hij pas succes kreeg toen hij datgene waarin zijn speelsters al goed waren vergrootte. Dus niet het tekort aanvullen, maar de kwaliteit vergroten. Dat zorgt ervoor dat mensen dus niet met iets bezig hoeven te zijn dat ze niet leuk vinden, maar met iets dat ze vleugels geeft. Dat geeft energie.

Aan dit voorbeeld moet ik denken, ik vind het heerlijk om met datgene bezig te zijn dat ik goed kan: de stilte, God zoeken, schrijven, gebed. Daar geniet ik van en eigenlijk is mijn huis de enige plek waar ik dat kan. Vandaar dat ik er zo aan gebonden ben. Want dat is de plek waar ik mij voed, oplaad en met God verbind. En dat wist ik eigenlijk niet voordat ik deze blog schreef. Dat geeft mij energie. Daarom geniet ik ook zo om thuis te zijn. Ik wist het maar de motivatie van het waarom was me niet eerder duidelijk. Nu langzaam wel.

Wat zegt de droom mij. Het maakt me helder waarom ik mij tot op dit moment zo verknocht voelde aan mijn huis. Waarom dat is, ik een lat-relatie heb en dat eigenlijk prima vind. Maar er diep in mij een verlangen is om samen te zijn, te trouwen en een huis te delen. Maar dat verlangen zit nog diep weg gestopt. Misschien wel in dat ene huis uit de droom dat van mij is, maar waar ik niet kom en waar ik bang voor ben dat ik ervoor moet betalen. Dat huis staat misschien wel voor mijn verlangen naar een huis samen. Dat ik mag bidden voor een plek waar ik God kan vinden, maar dat het nu nog angst op roept omdat ik er een prijs voor moet betalen, de prijs van God kwijt te raken. Daar wil ik niet aan denken. Dat ik God kwijt zou kunnen raken. Dus heb ik tot vanochtend altijd die optie ver bij mij weg gehouden.

Ik bid dat er energie vrijkomt om mijn verlangen licht te geven, een weg die leidt naar samen. Nu ik weet wat mij gebonden hield aan dit huis, kan ik beginnen mijn verlangen vorm te geven. Die gaan over mijn behoeften, sterker maken van datgene dat ik graag doe; God zoeken thuis.