Wat blijft er van mij over

De inspiratie hoef ik niet ver te halen deze dagen, die komt met elke nieuwe zonnestraal de kamer binnen. Zo denk ik deze dinsdagmorgen aan waar mijn inspanningen toe leiden. Wat wil ik doen met mijn leven? En wat blijft er over van datgene dat ik achter laat. Best grote vragen, maar goed om voor mezelf eens bij stil te staan. Sorry voor diegenen die wel eens een wat luchtiger praatje van mijn kant willen horen.

In andere blogs verhaalde ik hoe de cirkel rond was van mijn leven en er een nieuwe lijn uit het snijpunt ontstaan was, waar het begin en eind elkaar markeerden. Dat is waar ik mijn antwoord formuleerde op de vragen: ‘Wie ben ik?’, en ‘Wat kom ik hier op aarde doen?’, namelijk respectievelijk: ‘Ik ben Gods geliefde kind.’, en ‘Mijn naaste liefhebben als mijzelf’. Twee antwoorden waar ik 29 jaar van mijn leven mee geworsteld heb. Wat leveren die antwoorden mij verder op?

Voor een kinderloze man zoals ik, is dat wat ik achterlaat misschien een andere vraag dan voor de meeste mannen met kinderen: ‘Wat geef ik door?’, waar mijn vraag meer is: ‘Wat laat ik achter?’. Als ouder leven mensen voort in hun kinderen, alsof dat al niet moeilijk genoeg is, om daar met genoeg voldoening op terug te kunnen kijken richting het eind van hun leven. Wat betekent dat voor mij?

Zonder kinderen is dat wat ik doorgeef meer gelegen in datgene wat ik in mijn antwoorden hierboven formuleerde, dat wat ik in mijn leven doorgeef aan anderen. Eigenlijk net zoals ouders iets doorgeven aan hun kinderen. Feit is dat ik net als hen iets doorgeef. Iets, betekent voor mij liefde, in al zijn complexiteit die relaties zijn. Naast dat ik nu pas echt in staat ben om iets van mezelf door te geven, worden van opvoeders vanaf de geboorte van hun kinderen verwacht dat ze daar al toe in staat zijn. Met alle tekortkomingen die mensen nu eenmaal eigen is, proberen ze het beste ervan te maken.

Het staat er ineens in de vorige alinea, dat ik er nu pas echt toe in staat ben. Misschien dat ik mezelf daarmee toch tekort doe. Ik wil mezelf vaak doen geloven dat mijn leven eigenlijk pas sinds kort zijn voltooiing heeft gekregen, maar daarmee ga ik voorbij aan mezelf. Immers er zijn mijn hele leven al gesprekken met mensen waarin zij iets voor mij betekenen en vice versa. Dus te zeggen dat ik er nu ineens ‘echt’ toe in staat ben, klopt niet helemaal. De beleving is echter anders, het gaat me makkelijker af. Niet altijd, maar vaak wel. Dus daar zit het verschil in.

Wat geef ik door? Wat laat ik achter? Ik moest er aan denken hoe anderen voortleven in boeken. De naam Henri Nouwen komt boven drijven, ik heb veel van zijn boeken hier in mijn bescheiden boekenkast staan. Hij werd niet oud, maar liet wel iets achter voor anderen.

En wat te denken van wat Jezus betekent voor de hele mensheid. Zijn leven, een blijvende getuigenis voor hoe te leven. Niemand kan maar in de buurt komen van de betekenis die Hij heeft voor het leven van veel mensen dag in dag uit.

Wat wil ik doorgeven? In mijn dagelijkse omgang met mensen lijk ik tot het begin van mijn bestemming gekomen te zijn in mijn werk voor de Hoop en Eleos, maar ook daarin zou ik mezelf tekort doen als ik niet alle keren mee zou tellen dat ik belangstelling toonde voor mijn naaste. Dat is een tweede natuur voor mij. Dus heel, heel vaak. Voor de relaties die ik heb gehad en waarin ik van betekenis was voor de ander. Natuurlijk was dat niet altijd positief, maar ook daar ben ik een mens die leert van zijn fouten. En omarm ik de gebrokenheid die in mij is.

Rest mij de vraag: Wat wil ik achter laten? Is er iets dat als ik naar de hemel ga, achtergelaten wil hebben? Of is het genoeg voldoening te vinden in datgene dat ik als mens heb betekend in de levens van anderen. Dat vind ik een heel interessante vraag. Ik heb sinds kort een verlangen mijn ‘grondgebied te vergroten’, maar wil ik ook voor komende generaties impact hebben of is het als met werk dat je jaren doet en er gewoon iemand anders komt die je werk overneemt, zonder dat je daar al weer heel snel gemist wordt. Ik weet het nog niet. Ik schreef dat ik aan het begin van mijn bestemming sta, en er komen nu vaker mooie, nieuwe dingen op mijn pad. Ik hoop dat ik die vraag mezelf over 1 jaar nog eens zal stellen, om erachter te komen of dat dan veranderd is.