Wonder

Afgelopen week was ik op Terschelling, prachtig eiland mooie natuur en heel veel zon. Kortom een heerlijke midweek. Voorafgaand thuis lag er een stapel boeken in mijn kast die klaar lagen om gelezen te worden, daarvan legde ik er enkele apart. Een van die boeken had ik een maand geleden van een goede vriend cadeau gekregen het heet ‘Dwars door de pijn’ van Dineke van Kooten.

Ze was eerder te zien geweest in Hour of Power, in het interview met Jan van de Bosch. En ik had ook een artikel gelezen over haar in de Trouw, in de wekelijkse rubriek ‘Zingeving’. Dat had ik uitgeknipt en bleek dus over haar te gaan. “Echt iets voor jou”: zei de goede vriend. Ik schatte in dat ik in de vakantieweek genoeg tijd zou hebben om het te lezen. En zo geschiedde.

Het boek bleek heel makkelijk om te lezen. De taal die gebruikt wordt is nergens moeilijk. Dus las ik door en door. Over haar hele proces van ziek worden en de verschillende rollen die zij daarin vervulde en waarin zij teruggeworpen werd op zichzelf. Maar de aanleiding voor het schrijven van deze blog is het wonder dat haar overkomt. Dat vormt voor mij het belangrijkste deel van het boek. Ik realiseer mij dat de schrijfster daar anders tegenaan kijkt. Zij beschrijft juist het hele proces dat volgt nadat zij genezen is van de pijn waardoor zij 14 jaar aan bed gekluisterd zat.

Begrijp me goed, ik deel haar interesse van diep graven in jezelf om tot heling te komen maar waar zij juist steeds verder wil gaan, stop ik bij dat ene moment halverwege in het boek. Het moment dat het verschil maakt tussen ziek en gezond. Ik lees dat ze heel precies alle ins en outs beschrijft waar een mens door heen kan gaan. Wat mij echter zo aanspreekt is Gods tussenkomst.

In het boek gaat het als volgt: ‘De voorganger spreekt ook zijn eigen woorden uit: ‘God de Vader, God de Zoon, en God de Heilige Geest, U hoeft één woord te spreken en mijn geest is genezen. Spreek Heer.’ Stilte. Ik kan alleen maar denken aan wat er gebeurd is in de afgelopen jaren. Wat is God aan het werk geweest met mijn geest. Bewustwording, ruimte en verbinding zijn ontstaan. Wat bijzonder. Dan zegt hij: ‘God de Vader, God de Zoon, en God de Heilige Geest, U hoeft één woord te spreken en mijn ziel is genezen. Spreek Heer.’ Weer stilte. Weer kan ik alleen maar denken aan wat God allemaal aan mijn ziel gedaan heeft. Al die therapieën, de lange weg om mijn emoties te leren herkennen en te uiten, al dat huilen, maar ook alle ontdekkingen. …. De voorganger is nog niet klaar: ‘God de Vader, God de Zoon, en God de Heilige Geest, U hoeft één woord te spreken en mijn lichaam is genezen. Spreek Heer.’
Nog voordat hij is uitgesproken, voel ik me vanbuiten aangeraakt. Een kracht die ik niet herken, trekt door mijn lijf beginnend bij mijn tenen, eindigend bij mijn kruin. Op dat moment voel ik me compleet vervuld met die kracht. De pijn is ineens weg.’……

Bovenstaande beschrijft wat na de derde(!) keer gebeurde met Dineke. Verderop beschrijft ze: ‘Geen grootse gebaren, geen massale gebedsgenezingsdienst, geen eindeloze reeks gebeden om God over te halen mij te genezen. Een enkel woord, een simpele zin van een geïnspireerde voorganger was alles wat God gebruikte om mijn lichaam op dat moment te genezen.’

Kijk daar word ik blij van. Precies wat ik graag wil, een spreekbuis van God zijn. En op die manier Zijn genezende kracht en werk doen. Alles in Zijn naam. Daarom schrijf ik juist dit gedeelte uit het boek over. Want jij en ik hebben die gaven. Misschien niet allemaal even sterk, maar het is te leren. Daar hoef je echt geen voorganger voor te zijn. Ik leer het in de coachtraining van Cleansing Stream. Daar ben ik voorbidder. Een rol waartoe God mensen in de Bijbel oproept om voor Hem in de bres te springen. Het enige wat wij hoeven doen is in Zijn autoriteit te gaan staan.

Door die autoriteit die Hij ons schenkt, leer ik dat ik niet langer vraag maar krachtig: “Ik zegen…’, zeg of ‘Ik dank U voor wat U gaat doen.’ Niet langer vragen maar een stap verder, Hij heeft mij aangesteld om die rol van voorbidder op mij te nemen. Dus mag ik die op mij nemen. Daar rust zegen op. Zo ervaar en leer ik. Mits ik steeds afgestemd blijf op God de Vader, Jezus Christus en de Heilige Geest.

(Boek: ‘Dwars door de pijn’, van Dineke van Kooten)