Baanbrekend geloven

Geloven is iets heel bijzonders, ik weet niets anders dat zich zo steeds anders kan ontwikkelen dan geloven. Althans dat is in mijn leven het geval. Ik schreef in mijn vorige blog over het uitdelen van bloemen aan willekeurige mensen op een doordeweekse dag in december. Hoe dat geven mij zo’n goed gevoel geeft. Dinsdagavond bracht ik de mensen die ik die dag gezien en sommige gesproken had bij God.

Toen ik daar even mee bezig was gebeurde er iets heel bijzonders. Ik legde een vrouw die ik had gesproken die een groot verdriet meetorste in Gods hand. Nu is dat op zich niet zo bijzonder. Maar wel dat ik geloofde dat God haar gezien had. Écht gezien. Dat is nieuw merk ik, dus maar eens in de pen klimmen hier.

Eerlijk is eerlijk, ik moet toegeven dat ik merk dat ik wel volhardend bid maar de laatste tijd een gemis ervaar bij datgene dat ik doe. Daarmee bedoel ik dat ik wel bid maar twijfel of God wel kan doen wat ik vraag. Ik ook steeds vaker bewijzen wil van wat ik doe. Soms gebeurt dit ook. Maar te weinig om volledig in vertrouwen God zijn werk te laten doen.

Ik schonk daar eigenlijk nooit zoveel aandacht aan. Het was me lange tijd voldoende dat ik het deed. Maar nu Jezus zichtbaarder in mijn leven aan het worden is. Ik ook mooie boeken lees over hoe Jezus in mijn leven en in het leven van zendelingen werkt, heb ik behoefte aan tastbaar bewijs dat mijn gebeden aankomen.

Toen ik dus deze avond al schrijvend ‘in gesprek’ was met God, openbaarde zich bij mij het besef dat God niet alleen in mijn leven mooie dingen doet. Ineens vertrouwde ik erop dat door mijn gebed God/ Jezus Christus in haar leven vandaag iets verandert. Wat dat dan is dat weet ik niet. Maar ik begreep eigenlijk voor het eerst door God te vragen om ontferming Hij dat in haar leven uitwerkt. Wow, baanbrekend.

Wat ik graag wil ontvouwt zich hier aan tafel. Ik wil God dienen. In dat ene uurtje op straat ontvouwt zich een hele nieuwe manier van geloven. Dat ik alle mensen bij God wil brengen dus ‘s avonds nadat ik ze ontmoet heb. Voor ze bidt stuk voor stuk. En weet dat God ook echt het verschil aan het maken is, op dit moment. En dat ik daar door God voor gebruikt werd. Eigenlijk is dat wat ik meemaak een groot wonder. Iedereen die God vanochtend als onderdeel van Zijn plan met mij, en het plan dat Hij met die mensen had om mij te ontmoeten heeft gehad. En het gebed en de liefde die er voor die mensen vanuit mij doorklinkt in de hemelse gewesten. Halleluja.

Ik zou nu kunnen stoppen. Maar wil jou vertellen over wat ik in mijn dagboek lees: ‘ Mijn plan (Jezus) voor jouw leven ontvouwt zich. Soms lijkt het alsof de weg die je gaat geblokkeerd is. Op andere momenten wordt de weg zo tergend langzaam vrijgemaakt, dat je jezelf moet inhouden. En dan, als het moment daar is, ligt de weg ineens voor je open - zonder dat jij er ook maar iets aan hebt gedaan. Alles waar je naar verlangd hebt en waar je voor gewerkt hebt, geef ik je als een geschenk, gratis. Dan ben je onder de indruk van het gemak waarmee Ik in deze wereld aan het
werk ben en zie je een glimp van mijn macht en majesteit.’

Wat prachtig en toepasselijk. Ik heb afgelopen weekend mijn deelname aan een groep vrijwilligers rond pionieren beëindigd. En twee dagen later gebeurt me dit. De eenvoud die er in zit spreekt me zo aan. Ieder zijn ding zogezegd. Ik ben onder de indruk hoe Jezus bovenstaande beschrijft voor mij. ‘De weg ligt opeens open’, staat er en het is zo waar voor mij. Een weg waar ik soms van afgeleid word, maar waarin ik opnieuw een weg aan het vinden ben.

De weg die ik aan het gaan ben, kent geen voorbeeld. Die komt bij mij van binnen uit. En ik weet dit is goed. Dat is wonderlijk voor iemand die altijd anderen als voorbeeld nam. Er staat: ‘Dan ben je onder de indruk van het gemak…’. Dat gemak is voor mij zo’n belangrijke leidraad. Ik merk dat ik daar best lang tegen aan gehikt heb. Aangehikt tegen de regels en de voorwaarden die er soms vastzitten om te werken aan het Koninkrijk van God. Altijd mij laten beperken vanwege de ideeën die anderen hadden om daar te komen. Die schud ik nu af. Ik ben vrij. Ik geniet. En vooral (nogmaals) de eenvoud die er in deze manier zit, is me op het lijf geschreven, baanbrekend vooral.

(Synoniemen ‘baanbrekend’: innovatief, vernieuwend, grensverleggend, onalledaags)