Wat als ik eerder had geweten?

In de nacht van donderdag op vrijdag had ik een droom. Een droom met een duidelijke betekenis. Een droom die me vandaag heel dicht bij verdriet brengt, en erin.

Die droom ging als volgt.
Ik ben ergens in de buurt van waar ik woon beland samen met mijn vriendin in een gedwongen deelname aan iets wat ik niet begrijp. Er zijn leiders die het spel, daar lijkt het op, begeleiden, maar ik heb niet door dat het een spel is. De leider kan vogels laten zingen voor mij. En dat doet hij ook. De vogels doen wat de spelleider wil. Een zwarte panter zit naast mij, maar ik ben helemaal niet bang. Ook hij wordt door de spelleider bespeeld en doet precies wat die zegt.

Er zijn meer mensen die meedoen aan het spel. Er zijn bekende Nederlanders die ik ken van tv die spelleider zijn. Ik vraag aan één van hen, een vrouw die ik van tv ken, wat het doel is. Wat is de bedoeling? Ze kan me geen antwoord geven. Er verschijnt een man. Hij zegt dat het doel is dat ik mijn huidige vriendin eerder heb gezien. Ergens in de jaren 80. Ik word overmand door een heel groot verdriet. Ik begrijp het. Maar kan niet bij mijn verdriet. Ik word wakker.

Ik schreef ‘s nachts mijn droom op. Het verdriet is het verdriet van mijn leven, hoe het gelopen is en dat ik daarom mag rouwen. De uitleg van de droom, is het waarom en de vraag die erin besloten ligt. Ik stelde me rond mijn 30-ste de vraag, wat doe ik hier en waarom ben ik hier op aarde. Nog zonder mijn geloof dat ik vaarwel had gezegd als puber. En een leven leidend onbewust van wie ik was, maar wel met die grote vragen. Ze hebben mij aangespoord op zoek te gaan. Sinds 8 jaar verdiep ik mij in het geloof. En nu is daar het antwoord en de rouw.

Het antwoord vind ik in de man die mij te woord stond in de droom, Hij kan Jezus zijn. Het antwoord op mijn zoektocht. Hoe ik dat antwoord gevonden heb in mijn geloof. Dat ik mijn weg ben gegaan, en dat Hij er steeds bij was op die weg. Ook toen ik mijn geloof 23 jaar terzijde legde. Hij was er om mij te leiden.

Ik was aan het begin van die tocht een totaal ander mens, bezig met de buitenkant. Aangetrokken door lust, geld en onbewust van liefde. Als ik toen mijn huidige vriendin gezien zou hebben, zou ze me totaal niet opgevallen zijn. Blind als ik was voor het hart van mensen. En een afkeer hebbend voor mensen die geloofden. Ik was in de wereld, maar ontmoette er leegte. Het verdriet zit hem in het gemis. Het missen van een geloof dat mij eerder op de juiste weg had gezet van Jezus. Mij misschien tot vader en echtgenoot had gemaakt in een gezin. Dat gemis daar rouw ik om. Tegelijkertijd realiseer ik mij het geschenk dat mij ten deel gevallen is in mijn geloof, ook al ben ik 57. Maar die rouw om wat had kunnen zijn voel ik en laat Jezus mij zien.

Het is ook het besef dat door deze droom ik de leiding van Jezus zie in mijn leven. Dat Hij mijn leven van begin tot eind regisseert. Ik een vrije wil heb, maar het niet los kan zien van zijn leiding. Leiding die in de droom alles behelst, ook de dieren, de hele schepping samen met andere begeleiders. Misschien wel de engelen. Het besef dat mijn leven niet zomaar willekeurig vorm krijgt, maakt dat ik mij bewust word van die leiding. Een bewijs krijg ervan. Waar ik mijn twijfel de voorbije week wel eens kenbaar maakte en graag bewijzen vraag van Jezus. Dit is er één.

Deze droom komt nadat ik donderdagmiddag een hele oude film keek op de BBC over het leven en de kruisiging van Jezus. Ik werd er verdrietig van. Het beeld van Jezus in een film met de wonderen die hij deed, de dingen die hij zei, maakte diepe indruk. Ergens zei hij: ‘Je kan alleen de Vader kennen, via Mij.’ Dat lijkt er ineens tussenuit te springen. Dat is precies hoe mijn weg aan het lopen is. Via Jezus bij God de Vader aan het uitkomen. Ik vind het wonderlijk hoe mijn leven loopt. Een groot wonder.