Waar komen mijn gedachten vandaan?

Lange, lange tijd in mijn leven was ik mijn gedachten. Ik stond niet stil bij het gegeven dat ik gedachten heb. Het zal ergens samen zijn gaan vallen met het lezen van ‘Strijd in je gedachten’ van Joyce Meijer. Dat er zoiets is als een gevecht dat je voert met datgene wat je aanneemt dat je bent, je gedachten.

Maar ook het stilstaan bij gedachten dat ik leerde in de christelijke meditatiecursus die ik volgde en later ook gaf, deed me stilstaan bij gedachten. Naar gedachten kijken als voorbijgaande wolken en er niets aan veranderen, deed ik toen. Onderweg leerde ik ook dat gedachten kracht hebben en dat door gedachten te zien als iets dat ik zelf voortbreng, ik er dus ook invloed op kan uitoefenen. Ik ben niet mijn gedachten, leerde ik.

Wat me duidelijk is geworden is dat de gedachten die ik door mijn opvoeding verinnerlijkte diep lagen opgeslagen in mijn motivaties om dingen te doen. De belangrijkste boodschap en weggestopte boodschap was: ‘Er is geen plek voor mij op deze wereld.’ Een vernietigende boodschap die mij verlamde en gedrag tot gevolg had waardoor ik mijzelf lange tijd wegcijferde.
Die gedachte heb ik met behulp van Jezus geheeld. Nu is er de gedachte: ‘Ik mag er zijn, en ben van waarde.’ Van een negatieve gedachte, ging ik naar een positieve gedachte. Een gedachte die ik maar zelden uitspreek overigens.

De invloed van gedachten, bepaald niet alleen mijn zelfbeeld maar mijn hele doen en laten. En de Bijbel vormt de grootste bron van positieve gedachten over mezelf. Ik hoef alleen maar naar het leven van Jezus te kijken en kan aan de slag.

Terug naar de vraag, waar komen mijn gedachten vandaan? De neuronetwerken die gevormd zijn vanaf mijn babytijd hebben mij gevormd tot wie ik ben. Maar met het afpellen van de lagen van mijn opvoeding, komt er ruimte voor iets anders; zuiverheid. Zo ontstaan er elke dag nieuwe neuronetwerken in de plaats van de oude. Dat is nieuw gedrag. Nieuwe gedachten. En die neuronetwerken bouwen kost tijd. Nieuw gedrag duurt ongeveer twee a drie maanden voordat het eigen is. Met het loslaten van het ego, en door mijn zuivere ik steeds meer tevoorschijn te laten komen, kan God door mij heen werken. Zijn Heilige Geest.

Soms zie ik mezelf meer als doorgever. Gods goedheid en majesteit krijgt vorm door mij heen. En het mooie is, dat ik er geen enkel belang bij heb. Anders dan dat ik Gods wil doe. Ik mijzelf niet hoef voor te staan op enige eer, die komt alleen Hem toe. Dat is nog niet eenvoudig, mijn hele wezen was doordrenkt met eigenbelang. En het opschrijven wil nog niet zeggen dat ik dat al kan. Maar het besef is er wel. Dat ik dus alleen maar door wil geven, wat God door zijn Heilige Geest in mij legt.

Misschien is het zo dat wanneer ik iets wil omschrijven van de herkomst van zuivere gedachten, ik God in gedachten neem. Hij is de Bron. Daar vanuit komen de goede, zuivere gedachten. Geen gedachten over hoogmoed, schaamte, boosheid of haat. Maar naastenliefde, goedheid, vriendelijkheid, geloof, geduld, zachtmoedigheid, zelfbeheersing, vreugde, vrede. Je ziet het waarschijnlijk al, de vruchten van de Geest.

Ik sta vaker niet dan wel stil bij mijn gedachten. Maar is het niet ontzettend wonderlijk om via Jezus toegang te krijgen tot alle goede vruchten van de Geest en tot God. En daar bij stil te staan en dankbaar te wezen. Want zonder Gods ingenieuze plan met mij kon ik deze gedachte niet verwoorden. Want ingenieus is Hij. Hij gaat mijn verstand ver te boven, maar af en toe laat Hij wat van zijn grootsheid door mij heen schemeren.