Ik zorg voor mezelf! (2)

Ik zorg voor mezelf! (2)

In mijn vorige blog beschreef ik de symbiose tussen moeder en baby. Hier wil ik mijn eigen leven als voorbeeld nemen van wat ik heb meegemaakt op dat vlak.

Na het lezen van de eerste twee hoofdstukken van ‘Verlost van je verleden’ vallen er veel puzzelstukjes op zijn plek. Zo begrijp ik nu dat symbiose een functie heeft tijdens de eerste twee jaar van het leven van een kind. Dat er verschillend met de behoefte van baby’s wordt omgegaan door ouders. Het probleemoplossend vermogen kan worden bepaald door die eerste ervaringen van reageren op de behoeften van baby’s. En dat de gevolgen van een ongezonde symbiose tot ver na de babytijd kan voortduren.

Ik ben 57 jaar. De symbiose heeft bij mij van mijn geboorte tot mijn 54-ste jaar(!) geduurd. Al die tijd leefde ik in een ongezonde relatie met mijn moeder, een relatie met wederzijdse afhankelijkheid. Een relatie waarin ik de zorg voor mijn moeder op mij genomen had en mijn moeder de zorg voor mij op zich genomen had. Hoe kon dat zo ontstaan?

Als derde kind zat er wat meer ruimte tussen mij en het tweede kind, mijn broer. Mijn moeder kon mijn oudste zus en broer wat meer ruimte geven toen ik geboren werd, zo vertelde zij me laatst. De taakverdeling was zo dat mijn moeder voor het gezin zorgde en mijn vader voor het brood op de plank. Ik leed door de afwezigheid van mijn vader in de opvoeding, of het moeten zijn vermanende woorden zijn die hij zo nu en dan uitte.

Toen ik bijna 1 jaar was lag ik een week in het ziekenhuis met eczeem. Het aangezicht van mijn armen in kokers en het achter moeten laten van een huilend kind, deed mijn moeder heel veel verdriet. Ik kreeg bronchitis en was als kind vaak thuis. Mijn moeder had zorg voor mij. Maar waar de andere kinderen niet ernstigs mankeerden, was ik vaak ziek thuis. Ik werd ontzien. De symbiose duurde voort onder invloed van mijn chronische bronchitis-klachten. Mijn broer en zussen trouwden allemaal en kregen allemaal twee kinderen. Mijn ouders namen mij, zo zei zij laatst, onder hun vleugels. En ik vond het prettig.

Op mijn 30-ste (1994) krijg ik vragen over waarom ik op de wereld ben, existentiële vragen. Wat doe ik hier? Ze zijn de opmaat van een verandering, een zoeken naar antwoorden. Mijn leven kenmerkt zich door losse relaties en problemen op werkgebied in opeenvolgende werkplekken. Deze problemen zetten mij steeds weer onder grote stress. Ik zocht ook altijd werkplekken met een afgebakend takenpakket. Altijd in loondienst.

Er volgt een crisis. Ik pak mijn geloof weer op. Het duurt nog lang tot ik de volgende stap zet (2013). Nog wel op voorspraak van mijn moeder. Al die tijd staan mijn relaties, werk en andere gewoonten in het teken van de gevolgen van de ongezonde relatie die ik met mijn moeder had: symbiotisch, emotioneel onvolwassen, afhankelijk en vooral heel onzeker over wie ik was.

In 2018 besluit ik om afstand te nemen van mijn moeder. Ze begrijpt het niet. Ik houd vol, knip de navelstreng zelf door. Het is heel moeilijk voor mij. Ik word helemaal op mezelf terug geworpen. Voor het eerst ervaar ik vrijheid. Ik ben van mezelf. Ik herstel, nadat ik een nieuwe relatie krijg, het contact. Zoals ik ook weer terug ga naar mijn werkplek na een jaar uit de running te zijn geweest. Voor het eerst heb ik een relatie waarin ik verantwoordelijkheid neem. Ik heb mezelf losgemaakt van mijn verleden. Maar de nieuwe ik moet ik stukje bij beetje opbouwen. Met alles wat ik tegenkom in de relatie met mijn partner, leer ik een nieuw zelf op te bouwen. Of liever het oude originele zelf komt terug, hoe ik vanaf mijn ontstaan was.

En nu dus zie ik dat ik heel vaak met mensen te maken heb gehad die voor mij willen zorgen, net zoals ik in afhankelijkheid zat in de ongezonde relatie met mijn moeder. En dan wil ik het eigenlijk uitschreeuwen: ‘Ik zorg voor mezelf’, de kern van waar het in mijn leven om draait, autonomie. Niet meer afhankelijk, niet meer ten koste van anderen, maar vanuit mijn eigen oplossingen. Leven. Om van daaruit de enige gezonde afhankelijkheid te willen, dat is in afhankelijkheid van God leven. Daar waar ik genezing ontvang door Jezus Christus en alle gebondenheid beëindigd wordt.

(Boek: ‘Verlost van je verleden’, door Frank en Catherine Fabiano)