Waar ben jij in je ontwikkeling als gelovige?

Deze keer een vraag: Waar ben jij in je ontwikkeling als gelovige?

Deze vraag heeft een geschiedenis. Ik ben eigenlijk een jong gelovige. Sinds 2003 weer gaan geloven. Sinds 2013 actief geloofsboeken gaan lezen. En sinds 2019 noem ik mij een wedergeboren christen. Aan al deze kruispunten zit voor mij een verhaal vast. Die heb ik in de loop der jaren hier in mijn blogs beschreven.

Wat ik heb mogen ervaren is dat mijn geloof gegroeid is. Van een angstige man in 2003 die eens in de twee weken naar de kerk ging en de preek niet kon volgen, tot een zelfbewuste christen die dagelijks wandelt met God en zijn geloof ademt. Er liggen in die 18 jaar die verstreken zijn vele nieuwe inzichten ten grondslag die bijgedragen hebben aan die ontwikkeling.

De laatste indrukwekkende ontwikkeling die ik doormaak is het leren verstaan van Gods stem. De coachtraining van Cleansing Stream en twee boeken van Hanneke van Dam zijn daar verantwoordelijk voor. De kern van de boodschap die ik leer is, is dat God buitengewoon is. Waar ik altijd bad voor wat ik bedacht, lijken er nu woorden van God te komen. Woorden die je zelf niet verzint. Dat is me meermaals tijdens gebeden bij de coachtraining overkomen. Dat ik indrukken krijg. Die vaak niet logisch lijken, maar als ik ze verwoord betekenis krijgen in het leven van de ander. En eerlijk is eerlijk, soms ook niet. Dat is niet erg. Gods wegen gaan boven mijn wegen. Maar de bewijzen die ik wel kreeg, vormen een kentering in mijn geloof.

Dat ik dit meemaak, werpt een nieuw licht op geloven waar ik al een tijdje door mijn dagboeken door aangespoord word; Gods leiding ondergaan en in afhankelijkheid van God leven. Het is ook het gebed dat ik aan het begin van de dag bid. Steeds weer merk ik dat ik hele kleine stapjes maak in deze afhankelijkheid. Vorige week werd me aangereikt dat achter dankbaarheid naar Jezus, grote zegen schuilt. Ineens was ik me daar heel bewust van en dankte Hem op vele manieren. Het gaf veel voldoening. Maar dan sijpelt het toch weer weg. Niet erg. Ik was even daar, waar ik graag wil zijn.

Wat de kern van dit schrijven betreft, mijn geloof is voortdurend in ontwikkeling, vooral de laatste twee en half jaar. Wat ik eerst dacht dat geloven was, is nu anders. Waar ik eerst gebeden opzei, is er ook een ander gebed. Waar ik eerst zelf in het middelpunt stond, zie ik nu dat ik in afhankelijkheid wil leven van Jezus en Hem in het middelpunt van mijn leven wil zetten. Waar ik eerst boeken over het geloof las, wil ik nu de Bijbel zelf gaan lezen. Waar ik eerst geloofde vanuit verstand, begin ik nu te geloven vanuit het hart. Waar ik eerst de ander volgde, vertrouw ik nu op mijn eigen inzichten (afgestemd op Jezus). Bij dit alles ervaar ik vaak Gods Geest, nog zo’n verschil met eerder.