Bloemenpracht

Bloemenpracht


Het is met een bos bloemen net als met mensen.
Uit een zaadje groeit en groeit iets kleurrijks. Het kleurrijkste van alles.
U weet niet hoe de zon de bloem zal bekoren.
Het enige dat u weet is dat de zon u zal verwarmen.
Evenzo zal u drinken van de bron met levenswater.
Het zal u dorst lessen als u door dorre tijden wandelt.

Terug naar de bloem.

Het is onmogelijk om in één keer een bloem te worden.
Zoals ik zei is er eerst een zaadje.
Maar wat een vreugd als dat zaadje wortel schiet.
Dan krijgt het een vaste plek onder de hemel en de sterren.
Niets wat dit goede zaad uit zijn wortel kan doen schieten.
Het staat en vormt zich tot nieuw zaad, maar eerst mag het ontkiemen.

Ik weet niet veel van tuinieren.
Ik zie wel de resultaten van wat de Verzorger of de Tuinman tot stand bracht.
Niets is onmogelijk lijkt het.
Alle kleuren hebben de bloemen.
Hun bloemen verschillen.
Hun vormen verschillen.
Hun hoogte en dikte van de stelen verschillen.
Zelfs in één soort zijn er verschillen ook al lijkt het om dezelfde bloem te gaan.

En iedere bloem is door God gezien.
Ieder zaadje door Hem gevormd.
Zijn wij mensen niet net zo?
Als de verscheidenheid in soorten, ook al zoeken we naar gelijkvormigheid.
Zoeken we naar mensen met wie we het meest gemeen hebben.

Niets is echter wat het lijkt.
Een mens is uniek met zijn eigen door God gemaakte ziel.
Met zijn eigen kleur.

Wat hen eenvormig maakt is hun afhankelijkheid van de goede zorg van de Tuinman.
Van zijn begieten met water, af en toe snoeien van wat verwildert.
Alles uit liefde om zijn tuin.