Luisteren naar Gods stem

Luisteren


(Bij wat ik hier van plan ben om in een blog te gieten, wil ik eerst het volgende zeggen. Ik wil op geen enkele manier de indruk wekken dat ik speciaal ben. Dat is natuurlijk mijn eigen gedachte die ik bij dit onderwerp heb, maar ik wil het gezegd hebben nog voordat ik iets schrijf.)

Ik hoor Gods stem.

Omdat dit wonder zich steeds nadrukkelijker in mijn leven aan het voltrekken is, wil ik er graag woorden aan geven. Als ik het wil omschrijven denk ik aan ‘een groot geschenk’. De dingen die ik meemaak de laatste tijd schaar ik steeds vaker onder de noemer ‘grote en kleine wonderen’.

Misschien is het handig om dit nieuwe horen in de juiste context te plaatsen.
Voor het eerst hoorde ik mijn vriendin een keer zeggen tegen mij: “Jij mediteert en bidt veel, maar luister je wel eens wat God zegt tegen jou?”
Ik was verbaasd. Eigenlijk met stomheid geslagen.
“Kan dat dan? Dat je Gods stem hoort.”
“Jazeker” bevestigde zij.
“Ik weet het niet, ik ga het proberen.”

Ik weet niet hoe lang geleden het is dat zij deze opmerking maakte. Doet er ook niet toe.
Toch probeerde ik zo nu en dan af te stemmen op wat God tegen me probeerde te zeggen.
Maar echt heldere antwoorden kreeg ik niet.

Deze week echter ben ik Gods stem steeds duidelijker aan het horen. Daar bedoel ik mee de heilige Geest die door mij spreekt. Dat gaat als volgt. Als ik in gesprek ben met iemand hoor ik of ik iets wel of niet moet zeggen. Of een onderwerp aan moet snijden. Het is nog onwennig om te vertrouwen op die stem in mij en ook dat heeft een reden.

Ik heb wel eerder ervaring gehad met het horen van een stem, maar die kwam van de boze. Dit was in een tijd dat ik nog niet kon onderscheiden waar die stem vandaan kwam. En ik nog niet gevuld was met de heilige Geest. Deze stem beangstigde mij. En het is deze angst die ik in het begin van het afstemmen op de heilige Geest nog had. Bang dat ik dingen doe die de boze mij laat doen, en mij angstig maken.

Die angst heb ik verbroken in Jezus naam. Vanavond besprak ik dat met een broeder, hoe het luisteren naar Gods stem spannend en onwennig is. Maar ook eng. Die broeder zei me dat ik dat niet moest zijn, dat dat van de boze komt. Luisteren naar Gods stem is niet eng. Dat was fijn om te horen. Het gaf me vertrouwen naar die stem te luisteren.

Zaterdagmiddag maakte ik iets bijzonders mee. Ik was bij een bijeenkomst van de cursus die ik volg. Ik zat naast een man die er nogal apart uitzag. Ik groette hem toen ik naast hem kwam zitten, meer niet. Ik was aandachtig aan het volgen wat de spreker allemaal vertelde, toen een stem mij vertelde “Geef die man naast je een knuffel.” En dat herhaalde zich enkele malen. Ik wachtte, kon me eigenlijk niet voorstellen dat ik juist deze man een knuffel moest vragen. De pauze brak aan en ik dacht, ik stel het gewoon voor. Dat deed ik en hij zei: “Graag, een knuffel is altijd fijn.” Zoiets. We raakten aan de praat en hadden een mooi gesprek.

Het was voor mij het eerste bewijs dat ik Gods stem en ingevingen met mij mag gaan volgen. Ook al leek wat ik hoorde nogal apart en niet logisch en vind ik het spannend. Het leerde mij te vertrouwen op Gods weg met mij. Te vertrouwen op Hem. Dat ik zelf van alles kan bedenken in mijn leven, maar dat het gaat om wat God met mij wil. Laat dat nou net het onderwerp zijn van die cursusochtend. Ik bracht het gelijk in praktijk.