Ieders eigen werkelijkheid

Ieders eigen werkelijkheid

Wat me momenteel bezig houdt, is dat mensen zo van elkaar verschillen. En dat niet alleen, ik maak een tijd door van nieuwe inzichten die mij een heel nieuwe werkelijkheid voorspiegelen. Dat is geweldig, leerzaam en bovenal maakt het mij nieuwsgierig naar welke mysteries het leven eigenlijk in petto heeft.

Ik zocht dus eerst het woord werkelijkheid op, er staat in Wikipedia: ‘De werkelijkheid of realiteit is de manier waarop de wereld en en het leven dat zich daarop afspeelt zich aan het bewustzijn voordoen. Het begrip is nauw verbonden aan het begrip bestaan.’ Wat mij vooral bezighoudt in de omschrijving is bewustzijn, omdat juist daar de vele verschillen tussen mensen aan ten grondslag liggen. Daar wil ik hieronder verder over schrijven.

Ik schreef er in één van mijn vorige blogs over ‘het bewust-zijn’ of juist ‘bewust-loos’. De werkelijkheid is volgens mij altijd hetzelfde. Het gaat juist om de interpretatie van de werkelijkheid die wij mensen er aan geven. Die verschilt namelijk op vele vlakken. De eerste vraag die er gelijk uit voortvloeit is: ‘Zijn er eigenlijk geen universele beperkingen die ons bewustzijn in de weg zitten?’ Ik bedoel kan het dat voor ieder van ons mensen geldt dat als we ons verleden geheeld hebben, en we beginnen te leven vanuit een zuiver bewustzijn, kunnen we dan de werkelijkheid ook zuiver waarnemen, zonder alles wat ons bewustzijn beperkt heeft?

Het fascineert mij. Ik probeer grip te krijgen op hoe het leven in elkaar zit. De werkelijkheid is eigenlijk altijd hetzelfde, maar het verschil begint daar als wij er onze gedachten over heen laten gaan, onze meningen over wat de betekenis is van dat wat er gebeurt in de wereld. Dat die wereld elk moment tot onze beschikking is en veel mensen overal een mening over willen hebben, maakt het niet gemakkelijk om in zo’n werkelijkheid te leven. Overal iets van vinden zou ik vreselijk vermoeiend vinden. En toch kruipt het in mij, als ik de krant lees of de NOS-app volg. Daarom vind ik sport altijd zo heerlijk, het is gewoon winst of verlies. Al willen talkshows op tv de kijker anders doen geloven.

Hoe was dat in de tijd van Jezus wandel op aarde? Er was geen krant, geen wereldnieuws. Er waren boodschappers die het nieuws voortbrachten. Welke werkelijkheid bediende Jezus zich van? Hij was puur, eerlijk in wat Hij zei. Zijn band met God was leidraad voor zijn leven op aarde. Die leidraad was wars van beperkingen. Jezus werd niet gehinderd door beperkend gedrag uit zijn jeugd. Hij was de Zoon van God en in die hoedanigheid bezat hij een zuiver bewustzijn. Natuurlijk werd Hij wel eens boos, als mensen God beledigden. Maar dat was vanuit de oprechte waarheid die Hij bezat, hij was zich volledig bewust van Gods aanwezigheid in zijn leven. En kon daardoor zijn weg gaan, zoals die voorzegt was door de profeten.

Mensen die in God geloven en in Jezus de verpersoonlijking van Hem zien, willen Jezus navolgen. Dat willen ze niet alleen doen in het geloof in God, maar ook zich spiegelend aan de houding die Jezus erop na hield zoals dat in de bijbel beschreven wordt. Jezus was heel, en zijn weg is voor mij als christen de weg die leidt naar heelwording. Daar heb ik fascinerende voorbeelden van meegemaakt de afgelopen 2 maanden, en eigenlijk mijn hele leven al. Op steeds meer vlakken kom ik Jezus leven in mijn eigen leven tegen. Een weg die leidt naar een werkelijkheid met het geloof in God. Heel worden, verlost van de zonden uit mijn verleden, vrijgemaakt. Het is een onvoorspelbare weg, maar ik volhard in die weg, wil verlost worden van mijn verleden.

Dat verlost worden is niet eens een bewuste keus. Ik ben hier beland omdat ik telkens de uitdagingen die ik op mijn pad krijg aanga, met al het verdriet, weerstand en boosheid die er mee gepaard gaan. Het is een weg die bij mij hoort, en die mij al een heel eind op weg geholpen heeft. Ik voel gewoon dat het de juiste weg is, dat voel ik in elke vezel van mijn lijf. Geen twijfel. Geloof.

Mijn werkelijkheid is er niet één van moed die je hebt door risico’s te nemen. De moed die je hebt als je gaat bungee-jumpen, wildwaterkanoën, of abseilen. Die moed komt, zoals Henri Nouwen schrijft, niet voort uit de kern van ons bestaan, ons innerlijk centrum. Nee die komen voort uit de behoefte van het testen van onze fysieke grenzen en om op te vallen. Nee mijn moed (en ik haal ook hier Henri Nouwen aan) is geestelijke moed. Daarin laat ik mij leiden door wat ik ten diepste verlang, en ik riskeer daarmee dat ik nooit zal opvallen of beroemd zal worden. Ik moet bereid zijn mijn aardse leven te verliezen om het eeuwige leven te winnen.

(Dagboek Henri Nouwen, ‘Een jaar met Henri Nouwen’.)