Gods richtingaanwijzer

Gods richtingaanwijzer

Gisteren deed ik een mooi inzicht op. Het heeft te maken met vertrouwen en met Gods leiding waar ik eerder deze week over schreef. Ik dacht dat ik Gods leiding toepaste in mijzelf en terugkijkend op mijn leven had gedaan. Ik ervoer in de blogs die ik nu zonder de input van andere artikelen en boeken opschreef als Gods leiding. Maar dat was slechts gedeeltelijk waar. Er bleek nog meer te zijn.

Mijn vriendin had ik een dag niet gesproken en ik vertelde enthousiast over mijn wandel met God en hoe dat in mijn leven uitwerkte, toen ik haar gisterenavond weer zag. Hoe ik door de ontmoetingen die ik had met anderen en de verhalen die dat opleverde, de hand van God dacht te zien op hoe ik mijn leven moest leiden. Zelfs als dat betekende dat ik een net ingeslagen weg afsloot en een andere kant op wilde. Ze werd ongemeen fel: ‘Hoe kun je nu Gods weg volgen als je elke keer van weg verandert en niet eerst wacht hoe dat wat God je heeft gebracht uitwerkt. Ze vervolgde: ‘Jij hebt allerlei richtingaanwijzers die je zogenaamd zeggen welke weg je op moet.’ Ze doelde op de vele mensen die ik toegelaten had om mij van tips te voorzien. Ze noemde ze alle bij naam.

Verbaasd luisterde ik naar haar pleidooi. Ik had dan wel Gods leiding in mijn verleden gezien en de leiding in mijn schrijven, maar op het vak van keuzes maken en dan vooral mijn eigen keuzes had ik nog wat te leren. Ik liet het tot mij doordringen, moest gisterenavond steeds aan de leiders in mijn leven denken en dat ik niet mijn eigen leider was. Waar ik gedacht had daar al te zijn. Wat was de oorzaak van het steeds weer terugvallen op de schijnzekerheid van anderen?

Dan gaat het om het stellen van vertrouwen in God. Dat is ook onderdeel van mijn wedergeboorte. Ik mag vertrouwen dat dat wat in mij opkomt Gods woorden zijn, Gods wil met mij. Hij geeft mij precies datgene wat ik naar draagkracht dragen kan. Vertrouwen op dit woord en niet afdwalen naar allerlei andere ideeën. Luisteren naar Gods stem. Het is nieuw voor mij dat ik mag vertrouwen.

Ik had de neiging om te gaan rennen achter anderen aan. In ongeloof dat ik het zelf wel zou kunnen. Het is nooit bij mij opgekomen dat ik zoveel leiders om mij heen had verzameld. Allemaal met hun eigen richtingaanwijzers. Maar de enige richtingaanwijzer die ik hoef te volgen is God. Die legt zijn richting in mij. Dat is een stil luisteren naar zijn ingevingen. En daar naar leven.

Maar denk je misschien, God als richtingaanwijzer in je leven dan ben je nog steeds afhankelijk van iemand anders. Dat is waar, maar God mag je dan als de grond onder je voeten zien. Hij geeft de houvast waarop je kunt lopen, Hij draagt je bij elke stap. Je hoeft niet bang te zijn om te vallen. En als je valt, vangt Hij je op. Als een vangnet onder je. Hij geeft je de vrijheid om dat te doen wat je goeddunkt. Hij is een God van vertrouwen, ik zei het al. Je hebt zelf de touwtjes in handen, je mag fouten maken.

Om de juiste leiding te mogen ontvangen kan je een verbinding maken met Hem. Elke dag weer. Dat is bidden. Als je voor vragen komt over wat goed is, wat je nodig hebt, over de juiste richting of het juiste pad, bidt dan. En ren vervolgens niet de eerste de beste achterna. Heb geduld en luister naar je ingevingen en loop rustig verder.