Gods leiding

Gods leiding

De titel van deze blog zal niet tot misverstanden leiden, toch wil ik een kleine woordgrap je niet onthouden. Wat als je het woordje leiding letterlijk neemt? Zie je het voor je, een buis van God naar.... ja waar naar toe? Naar jou, naar je naaste, ja naar een ieder van ons. Tot zover de humoristische kant die God ons zo nu en dan aanreikt.

Gods leiding, ik ervaar het momenteel in mijn leven en eigenlijk al bijna een jaar lang bewust in het schrijven van mijn blogs dat ik doe. Maar als ik wat dieper in mijn leven kijk en dat doe ik de laatste week meermaals dan kan ik niet aan de indruk ontkomen dat God mijn leven uiteindelijk elke dag elke minuut, nee elke seconde heeft geleid. God is groot. Hoe Hij dat in mijn leven doet kan ik nu begrijpen, omdat ik het zelf heb meegemaakt. Maar dat Hij dat ook in ieder ander leven en het leven op aarde doet, is een groot mysterie. Toch geloof ik dat. Daar komt geloof om de hoek kijken. Soms is het goed om iets dat groter is dan jezelf over te laten aan God, aan zijn grootsheid. Dan hoeft ongeloof niet op je te drukken maar een simpel: ‘Ik weet het niet, maar omdat ik het niet weet, hoef ik het niet te geloven. Nee, omdat ik niet weet zet ik mijn vertrouwen in God in dat het zijn leiding is die de mensen op aarde ondergaan. Hoe moeilijk, ongrijpbaar, of onmogelijk sommige dingen ook lijken.’

Het is deze leiding van God die mensen niet altijd kunnen zien. Gisteren hoorde ik de predikante van mijn kerk zeggen, toen ik vertelde over mijn wedergeboorte dat ik door mijn doop als baby de Heilige Geest altijd bij mij heb gehad. Dat Gods Geest in de ongeveer 24 jaar dat ik ongelovig was, altijd bij mij heb gehad. Ook toen ik mij volledig van God had afgekeerd. Dat ik het mij nu bewust ben en van God wil getuigen, had ik evenwel niet kunnen bevroeden. Ik bid ook dat ik in deze Geest mijn leven vanaf nu mag leiden. Dat Gods Geest zo sterk in mij zal blijven als die nu is. Ik weet niet wat mij te wachten staat, evenmin wat God met mij van plan is. Ik zou het heel jammer vinden als dit een korte geloofsopleving is, maar toch moet ik er rekening mee houden. Gods wegen zijn voor niemand te doorgronden. Ja Jezus wist wat Hem te wachten stond en sommige profeten voorspelden de toekomst, maar ik hoop dat dit gevoel van Gods Geest en zijn leiding mij mijn verdere leven zal begeleiden. Dan biedt de herkenning, het warme medeleven dat ik momenteel mag ontvangen van anderen die zo leven een mooi aanknopingspunt en hoop op meer.

Het is goed om niet in dit verlangen te blijven hangen, om het ook gewoon weer los te laten. Ik leer dat het goed is om de dingen te accepteren zoals ze zijn. Natuurlijk mag je soms dagdromen dat doe ik ook. Maar wanneer ik mij niet vastzet in een toekomst kan ik naar Gods leiding leven. Het is ook een vorm van loslaten. Loslaten van datgene dat je altijd vast hebt gehouden, daar hoorde ik gisteren ook voorbeelden van. Dat mensen zich vastpinnen op hoe iets zou moeten zijn, terwijl wanneer je het beeld loslaat van iets dat zou moeten zijn, je Gods wijsheid in jou mag laten doorschemeren. Dat kan je verrassen. Ook hier is Gods leiding leidend, in het loslaten van hoe dingen in je hoofd misschien zouden moeten zijn. Vertrouw erop dat het goed komt met je.

Als je dit allemaal maar moeilijk gepeins en geschrijf vindt, begrijp ik dat. Ik had zelf ook geen vermoeden dat God dat allemaal voor elkaar zou krijgen in mijn leven. En denk nou niet dat ik geen aanvechting zie en ineens alleen helemaal in de gloria ben. Nee, daarvoor zijn de dalen die ik doorgemaakt heb te groot geweest. En lees ik over het leed in de wereld en hoor ik over leed in het leven van anderen. Dan kan je helemaal niet denken in termen dat dit wat jij nu meemaakt onderdeel is van Gods plan. Nee, dan wil jij wel eens af van die eenzaamheid, van het alleen-zijn, van de pijnen die je innerlijk kunnen verscheuren. Misschien van de rouw om het verlies van een geliefde, om wat was en niet meer terug komt. Om alles wat jij op één of andere manier hebt moeten loslaten. God laat jou niet los. Hij is met je. Ik moet dit schrijven, ook al ken ik de andere zijde van de medaille ook. Keer tot God in je ellende. En als je later terug kijkt, kan je zeggen juist in mijn diepste verlatenheid was God bij mij en droeg Hij mij. De reden voor de enkele stappen in het zand, die een beroemd schrijver eens maakte was, dat de afdruk niet was omdat je alleen liep maar omdat God je al die tijd droeg. Dat is Gods leiding in ieder van ons. Gods grote kracht.