De waarheid boven alles. Deel 4

Dominee Boonstra was een vriendelijke rustige man. Hij vond de vrijgemaakte koers veel te ver doorgedreven, de mensen te fanatiek. De verzuiling van het leven, de scholen, de politiek, de krant, de verenigingen; mensen die voorheen samen optrokken en nu niet meer konden samenwerken. Het leven raakte doortrokken van de vrijmaking; gescheurd en opgedeeld. Hij betreurde de scheiding die zo scherp en ver werd doorgevoerd.
Maar door de fanatieke vrijgemaakten werd dominee Boonstra te licht bevonden. Hij pastte niet in het nieuwe vrijgemaakt klimaat.
In 1964 is dominee Boonstra teruggegaan naar de synodalen.
Hij sleepte een rits 'lauwe' vrijgemaakten met hem mee. Oom Gerrit en tante Nellie vertrokken ook. Terug naar de synodale kerk. Nogmaals scheiding, scheuring en verwijdering.

Mijn vader behoorde tot de kern van de fanatieke gelovigen. Mijn moeder volgde. Alles wat mijn vader deed of zei beaamde ze. Ook de opvoeding was streng. Ik weet nog dat we tijdens een vakantie in Norg buiten in het bos als kinderen kerkje speelden. Toen ik dominee wilde spelen kreeg ik een waarschuwing van mijn vader. Het mocht niet. Toen ik het nog es probeerde moest ik voor straf naar binnen.
Als mijn vader niet thuis was, was er iets meer ruimte. Vooral toen we puber waren en jongens op ons en wij op hen een oogje lieten vallen. Mijn vader kapte zoveel als in zijn vermogen lag de contacten af. Mijn moeder stond soms aarzelend wat meer toe.