Ik als kind 11. Opa en oma van Roodeschool

Mijn andere opa was 'de opa van Roodeschool'. Hij was van een andere stand dan mijn opa uit Leens en daar bedoel ik mee, sjieker en afstandelijker. Zijn pak was niet bruin, zoals het pak van de opa uit Leens, zijn pak was grijs. Ooit was hij boer, later werd hij burger omdat hij niet-zo'n-goeie-boer-was, niet het goeie boerenbloed had. Hij werd toen maar ambtenaar, iets van controleur op boerenbedrijven en woonde als burger in een groot huis. Hij had een auto en dat was in die tijd best bijzonder. De oma die bij hem hoorde was niet de moeder van mijn moeder. Die was doodgegaan voor haar 30e. In het kraambed. Bij de geboorte van haar 7e kind. Na 7 jaar huwelijk ging ze dood aan longontsteking. Het kind was er al. 'Alles goed,' werd al gezegd en toen ging ze toch nog dood. Na een dag of 7. Haar broer was nog geweest en had gezegd: 'zoals elke x alles goed'. Maar toen kreeg ze longontsteking en ging dood. Dat gebeurde in die tijd nog dat je dood ging aan een longontsteking. En opa bleef achter met al die kleine kinderen. Dus trouwde hij maar snel opnieuw. Een jaartje later was het zover. Hij trouwde met de vrouw die ik ken als mijn oma en zij ging zorgen voor de kinderen. Toen de jongens gingen studeren en arts en architect en zendeling werden was ze supertrots op haar jongens. De beide meisjes, waaronder mijn moeder deden nix bijzonders. Mijn moeder deed de gezinswas, handmatig. Zo ging dat eraan toe in die tijd.
De architect van de familie heeft een huis voor opa en oma ontworpen toen ze ouden-van-dagen werden. Het was een huis met veel glas. Mijn oma had er een stoel, ze keek uit het raam over de lange rechte straat door Roodeschool. en mijn opa had een divan waar hij 's middag op lag te snurken. Mijn zusje en ik moesten dan stil zijn anders werd hij wakker. Mijn oma ging 's middags op bed in een slaapkamer waar wij niet mochten komen. Aan de slaapkamer zat een badkamer. Vanuit de hal kon je ook in die badkamer komen en dan zag ik de deur naar die slaapkamer. Die zat op slot. Ik probeerde vaak of de deur los was, want daarachter lag het heilige der heiligen. Op een x was de deur los. Mijn opa en oma waren er even niet. Ik riep mijn zus en we slopen de kamer binnen. Er was een bed met een zachte grijze sprei. Een pluizige vloerbedekking waar je op blote voeten over kon lopen. Op een kast stond een houten giraffe. En verder zou ik het echt niet meer weten. Geen spannende dingen dus, anders had ik dat wel onthouden. Het viel smerig tegen. Nix om de deur voor op slot te doen

Als wij bij opa en oma logeerden sliepen mijn zus en ik op de bovenverdieping in een groot houten ledikant
Boven waren 2 kamers. Een grote zolderkamer voor de logees en een aparte kamer voor oom Jan, mijn ongetrouwde oom die later toch nog aan de vrouw zou komen. Hij kweekte druiven in een kas naast het huis.
In de grote zolderkamer waar mijn zus en ik in een groot bed sliepen was een driehoeks puntraam over de hele voorzijde van de bovenverdieping. Er waren speciale gordijnen die volgens een kwetsbaar systeem open en dicht gingen. Ik mocht dat niet zelf bedienen, mijn oma twijfelde aan mijn subtiele motorische vaardigheden.
Wij hadden ook een po om 's nachts in te plassen. Ik gooide de po altijd leeg in de wasbak. Eens vroeg mijn oma waar de inhoud van de po gebleven was. Vol trots vertelde ik dat ik de pis in de wasbak had gegooid, maar mijn oma was geshockt. Ik mocht het niet weer doen, de pis moest in de wc van de badkamer naast de slaapkamer van mijn opa en oma. Ik weet nog dat ik dat veel te veel werk vond. Dan moest ik met de po de trap af en met een volle po zou ik kwengelen. Dat is een Gronings woord voor morsen. Ik heb het gedaan. De hele po inhoud over de open trap van het keurige huis van mijn oma. Het was een ramp. De trap en de spullen onder de trap zaten onder de pis. Het stonk mega. De hulp van mijn oma heeft er heel veel werk van gehad om alles weer in orde te maken.
Vanaf toen kiepte ik de pis maar weer in de wasbak en zei dat er die nacht nix te pissen was geweest.
Van mijn oma mochten we ook niet met sokken waar we die dag op gelopen hadden het bed in. Dat vond ze vies. Mijn moeder deed daar nooit moeilijk over, maar mijn oma wel. Ik zei dat ik snel koude voeten had en daarom had ik die sokken nodig. Mijn oma zei dat ik dan speciale bedsokken aan moest trekken.
Samen met de shock over de pis in de wasbak begreep ik dat mijn opa en oma van een andere stand waren.
Zo leerde ik al jong dat de wereld niet overal dezelfde was