'Een wijntje op zijn tijd'

William liep als monnik stukken van de via Podiensis. Dat vond hij zo top dat hij uittrad als monnik en terug ging naar zijn moeders huis, ergens in Engeland en vandaaruit de camino naar Santiago loopt.
Hij is al sinds mei van dit jaar onderweg, stopte vanwege een concert van Tayor Swift en pakte daarna de draad weer op. Ik ontmoet hem in Condom in de kelder bij Laurent en Alfons. We slapen er, delen verhalen en wijn.

Ik vertel hem dat ik in 2012 startte met pelgrimeren en sindsdien niet meer te stoppen ben. Jaarlijks liep ik een camino tot ik 2 jaar geleden artrose kreeg. Ik legde me er niet bij neer en loop nog steeds. William werd nieuwsgierig en vroeg naar 'mijn geheim'. 'Vitamines, mineralen, veel lopen en gezond eten,' zei ik.
Hij vertaalde het gezonde eten: geen suiker, niet roken en geen wijn.
Met 'geen suiker en niet roken' heb ik geen probleem, maar bij geen wijn, zeg ik: 'een wijntje op zijn tijd' moet kunnen.

William kijkt me aan alsof hij er nix van gelooft. Ik geloof het zelf ook nauwelijks. Het riekt naar matigheid, zuinigheid en vlijt.
Maar ik kick op de uitspraak 'een wijntje op zijn tijd'. Het komt uit 'broodje paap', en is van een bekende katholieke blogger die deze uitspraak toeschreef aan datende protestantse vrouwen, die daarmee hun matigheid, zuinigheid en vlijt probeerden te etaleren om zo een degelijke man (p.k.*) te strikken.
Ik twijfelde al aan mijn protestantse geloofsbrieven, maar door 'het wijntje', zwalk ik nog meer.
Ik geloof ook niet dat William geheelonthouder is.
Hij is gewoon een paapse monnik geweest en die houden er wel een.

Een dag later komt William laat in de middag aan bij gite Syvie. Hij waggelt nauwelijks zichtbaar. Tijdens de lasagne vertelt hij over de lunch. '5 wijn in Montréal', zegt hij. Ik vind het knap. Dat vraagt toch wel om een jarenlange investering en ervaring. Zelf kan ik na 1 glaasje al niet meer lopen. Het gaat me in de benen zitten. Loodzwaar worden ze.
'Vanmiddag zag ik in de verte een waggelende man lopen. Ik wist wel dat jij dat was'.
William zegt dat dat niet kan. Dat hij overdreef toen hij vertelde over '5 wijn in Montreal'.
'Daar weet jij nix meer van,' zeg ik.
Als we niet uitkijken krijgen we ruzie. Op de tafel staan flessen wijn tussen de lasagne. William tapt ons nog eens in en als afleiding ik vertel hem over de wijntap.

De Spaanse Jacobsroute loopt door de wijngaarden van de Rioja. Jaren geleden liep ik daar op een morgen rond een uurtje of 7. Met andere pelgrims passeerden we een wijngaard waar bij de poort een kraan was waar wijn uitkwam. De verhalen liepen voor ons uit. De pelgrims waren al vrolijk opgestaan. In rijen stonden ze voor de kraan. Een voor een hingen ze met hun mond onder de tap en lieten de rode geestverruimer naar binnen stromen. Het was een vrolijkheid van jewelste. De wijn droop over de wangen. Kleren raken bevlekt. Pelgrims raakten verzadigd en belanden in omliggende bermen en sloten. Flessen water werden leeggegooid en gevuld met wijn.
Het was een feestje op de vroege morgen.

William's haar gaat recht overeind staan bij het verhaal. We pakken onze Jacobs gidsen erbij om te kijken waar 'het precies is'. Ik wijs hem de andere kant. Daar ga ik langs, via de col de Somport. Dan kom je niet bij die wijnboer. Of hij met me meeloopt?
Ik maak geen schijn van kans.


Vrijdag 21 september 2018
Van Lamothe naar Nogaro

*protestants/katholiek