Ik neem je niks kwalijk - 3 -

Intimiteit in de omgang met God

In deze serie columns waarin we met een kleine groep van ff-ers nadenken over onze omgang met God, had ik al eerder een bepaalde bijbeltekst genoemd, wat voor mij min of meer een uitgangspunt is.
In de eerste Johannes brief lees je o.a.: "Niet wij hebben God lief, maar Hij heeft ons het eerst lief gehad." Het initiatief van deze communicatie ligt steeds bij God Zelf. Net als bij Johannes hoofdstuk drie: "opdat een ieder die in Hem gelooft, behouden zou worden". Het is ronduit een verschrikkelijke belediging aan het adres van God om jouw geloofstwijfel te koesteren. Net alsof je een huwelijk aangaat en het huis verdeeld hebt in twee helften. Wanneer je God leert kennen, dan gaat dat héél diep. Zijn bemoeienis met ons behelst de meest intieme dingen. Voor Hem is niets verborgen. De keerzijde is wel, dat, wanneer je Hem daarin vertrouwd, er geen enkele macht ter wereld is die je nog uit het lood kan brengen. Je bent geborgen, gisteren, heden en tot in eeuwigheid.

Soms is ons godsbeeld verduisterd, wat z'n oorsprong vindt in opgelopen trauma's in onze vroege jeugd. Ik had het voorrecht dat ik opgroeide bij een vader en een moeder die in alle oprechtheid geprobeerd hebben God lief te hebben en Hem te dienen. Na m'n twintigste realiseerde ik me wel dat zij ook alles behalve volmaakt waren.
Ik woonde aan het einde van een boerendorp; mensen liepen in en uit bij elkaar. Wij hadden een winkel in kantoor- en fotoartikelen. Op zondag gingen de blinden voor de winkeletalage. M'n vader verkocht ook wel eens een filmrolletje voor het fototoestel, bij wijze van uitzondering wanneer een klant deze op zondag nodig had.
Er woonden ook een paar asociale families in onze buurt en onze vader liet ons duidelijk weten, dat hij de omgang tussen kinderen met deze families allesbehalve op prijs stelde. Het ontbrak hem echter aan de kundigheid om hierover met ons te communiceren. Eens was ik, ik was misschien een jaar of zeven, toch stiekem bij een van die families wezen buurten. Want gezellig was het daar wel. Er viel nog wel eens wat te beleven.
Een grimmige vader zocht me en vond me in dat huis. Ik moest ogenblikkelijk thuis komen en, eenmaal thuis gekomen, kreeg ik van hem een pak slaag, dat me nu nog heugt. Sindsdien ben ik altijd een beetje bang voor hem gebleven.

Veel later ging ik steeds meer begrijpen. Later leerde ik interpreteren waar z'n boosheid van afkomstig was. Ik was in de prepuberteit toen een paar knapen uit dat gezin me meenamen, het veld in, en me op brute wijze verkrachtten. Dat was een vreselijke ervaring. Omdat er in ons gezin eigenlijk nooit echt gecommuniceerd werd,, sloeg ik dat op bij een van de vele geheimen in m'n leven, die je nu eenmaal meezeulde. Het duurde wel zestig jaren voordat ik dit in een pastoraal gesprek benoemde.
Nu is communicatie een basisbegrip, zowel in de omgang tussen geliefden, als zowel in onze omgang met God.

Hoewel ik veel achting voor m'n vader koesterde, bleef ik altijd een beetje bang voor hem. Ik bleef hem maar liever enigszins uit de buurt.
Dank zij m'n moeder leerde ik al vanaf m'n vierde jaar liefde voor God te koesteren, misschien wel vanuit een min of meer mythisch wereldbeeld.
Ik was vijftien toen ik een verwoed bijbellezer werd. In ons dorp leerde ik mensen kennen die er een innige omgang met God op na hielden en ook in staat waren deze liefde te verwoorden.
Het duurde niet lang dat ik de weilanden en streken op zocht waar je geen mensen tegen komt, omdat ik een krachtig groeiend verlangen kreeg me verbaal uit te drukken met die immense God die ik graag beter wilde leren kennen.
Liefde, die ik misschien moeilijk benoemen kon, nam bezit van m'n leven.
Toen ik zestien was nodigde ik asociale buurtjongens uit in een van onze kantoorruimten om zondagsschool met hen te beleven en het evangelie uit te dragen. Dat evangelie uitdragen, dat ben ik m'n hele leven blijven doen. Het heeft anderzijds wel veel met gebed te maken. Communicatie met mensen houdt ook communicatie met God in.
Echter onze infantiele godsbeelden moeten we wel op de een of andere wijze kwijt raken, willen we groeien in vertrouwelijkheid met Gods Zoon.
Een andere keer meer hierover.