Ik neem je niks kwalijk - 1 -

Hoe ik mijn gebedsleven kan verbeteren.

Moe, maar met een wel voldaan gevoel kwam ik rond vieren terug van mijn wekelijks vrijwilligerswerk in een christelijk kringloopcentrum. Ik heb daar het beheer over de afdeling boeken en dan ben ik zo'n dag helemaal in m'n knollentuin. Steeds beter leer ik de interesse kennen van de vaste bezoekers en dan kan ik hen naar hartenlust adviseren.
Zo door de dag heen is het tevens de bedoeling dat de medewerkers/sters iets van het Evangelie met de bezoekers delen.

Romannetjes mag ik lenen om ze thuis te lezen; koop ik andere boeken, dan betaal ik ze net als alle bezoekers. Ik geniet wel van het voorrecht dat ik van alle binnenkomende boeken de prijs bepaal. Uiteindelijk heb ik dat werk in m'n actieve leven zo'n jaar of dertig gedaan.
Thuis gekomen deel ik met m'n vrouw de laatste nieuwtjes. En na een kwartiertje doe ik m'n best me te ontspannen met een boek. Voor me zelf had ik voor vier en een halve euro twee mooie geloofs opbouwende boeken gekocht. Die laat ik voorlopig even liggen. Ik zoek m'n toevlucht naar de romans die ik heb meegenomen. Ik probeer contact te krijgen met de auteurs; eerst het ene boek, dan de andere. Het lukt niet. M'n gedachten gaan alle kanten op, behalve de richting van het boek.

Dan neem ik m'n toevlucht tot een beproefde gebedsmethode. Ik pak een pen en een schrijfblok en samen met de Here God neem ik de dag door.
Alle ontmoetingen benoem ik in een enkele zin. Op papier zegen ik enkele mensen; de rest zijn allemaal dankzeggingen voor ontmoetingen met specifieke mensen en ik besluit m'n epistel met:
"Dank U Heer Jezus, dat U mijn Minnaar bent en dat ik mag leren van U om een betrouwbare geliefde te zijn".

Dikwijls aan het eind van de dag, doe ik hetzelfde. Ik pak m'n schrijfblok en communiceer met m'n Geliefde. Ik schrijf het uit onmacht vaak maar op omdat ik me vaak te moe voel om het hardop te zeggen.
Ik realiseer mezelf, het gaat er maar om, dat iemand zich realiseert, dat onze geliefde Jezus geen ander verlangen kent, dat wij Hem in waarheid zoeken. Toen Hij nog met z'n leerlingen samenwerkte, zei Hij immers:
"Zonder Mij kunnen jullie niks doen...."
Het is zo'n onbeschrijfelijk voorrecht dat ik vanuit m'n onmacht bij Hem tot
rust kom. Van nature ben ik een zwaartillend mens en bij het ouder worden ga ik me steeds meer realiseren, dat ik me bij Hem niet beter hoef voor te doen. Hij kent me immers van haver tot gort.
Dikwijls heb ik nagedacht over een tekst in de eerste Johannes brief, waar we lezen: "Niet wij hebben lief, maar Hij heeft ons het eerst lief gehad".
Alles wat echt is aan mijn persoonlijkheid, dat heb ik eerst van Hem ontvangen.

Communicatie is een grondpatroon voor elke relatie; relaties tussen mensen, in het bijzonder voor mensen die er voor hebben gekozen, de intentie te hebben, dat de relatie met de Here Jezus alles bepalend mag zijn. In een aantal blogs zou ik dit onderwerp met jullie graag willen uitdiepen