De geboorte van: BEATRIJS - GISELA

- Ad en Vera - (47)

Het was vrijdag, 24 februari.
Toen Gert en Hans uit school kwamen had mama hun weekendtassen al gepakt. Rond vijf uur zou tante Joke hen halen voor een lang weekend in haar appartement in Amsterdam. Stipt op tijd bracht hij z'n Audi tot stilstand voor z'n vroegere woning in Bodegraven.
Nel Westerduin, haar vroegere schoonmoeder, deed open toen hij aanbelde.
Als van ouds groette hij haar nog met:
"Dag ma, u hier? Hoe gaat het met Vera?"
Met een wat gespannen glimlach reageerde Nel.
"Fijn dat je er al bent om de jongens mee te nemen. Vera heeft af en toe al lichte weeën. Om een uur of zeven komt de vroedvrouw langs om weer even te kijken. Ik heb de jongens uit school opgevangen en kom hier wat assistentie verlenen. We hebben de jongens niet alles verteld maar ze begrijpen wel dat het spannend wordt. Fijn dat ze dit weekend bij jou zijn."
Tien minuten later zoefde de auto met hun drieën richting Amsterdam.

Een half uur later zette ook Ad z'n auto in de garage. Hij wist dat z'n schoonmoeder thuis zou zijn. Op kantoor had ze hem gebeld en verteld dat Vera onregelmatige weeën had. Ze zou het heerlijk vinden als mams nu zou komen. Ook Harmke Ritzema, de vroedvrouw was al langs geweest.

Na z'n schoonmoeder een vluchtige zoen te hebben gegeven, liep Ad snel door naar boven, naar hun slaapkamer. Vera zat rechtop in de kussens en er gleed een brede glimlach over haar gezicht toen ze Ad opmerkte.
Nel liet hen even samen alleen. De kans was groot dat Ad in de komende uren vader zou worden..

"Dag schat, spannend hè?"
"Dag Ad, fijn dat je er bent joh".
Tegelijk ontsnapte haar een lichte kreun.
"Het gaat niet lang meer duren. Af en toe heb ik al een wee.
Het is niet mijn eerste. Ik ben op alles voorbereid.
Ik ben zo blij dat mams hier is. Op weg hier naartoe heeft ze een paar pizza's meegenomen. Het samen eten zal geen probleem geven.
Harmke is vanmiddag al een keer wezen kijken.
Er is nog geen sprake van ontsluiting."

Ze waren samen heel blij met Harmke.
Harmke was zelf ook moeder van twee kinderen en eveneens meelevend lid van hun kerk. Dat gaf toch een extra band tijdens het hele gebeuren.

Moeder Nel klopte aan.
"Zijn jullie er al aan toe om een pizza te eten?
Wat denk je Vera, zou het lukken wanneer we over een kwartiertje beneden aan tafel eten?"
"Ik denk het wel, mams. Het is voor mij zo'n opluchting dat u er bent.
Papa is ook een schat dat hij niet moeilijk doet."
Rond zessen zaten ze gedrieën rond de tafel terwijl Ad hen voorging in gebed en God hartelijk dankte dat Hij kracht en bijstand zou geven de komende uren. Hij bad ook voor de beide jongens die meer in de gaten hadden dan ze lieten blijken.

Kwart over zes kwam weer een lichte wee.
Ah.....ah......au, eh, ademhalen.... nog een keer diep ademhalen, het gaat
al weer weg....... ontspanning.
Vijf minuten later...... ah.....ah..... daar komt er weer een, ademhalen zoals ze tijdens zwangerschapsgymnastiek geleerd had.
Ze hoefde nergens bang voor te zijn.
Mams was er en Ad was er en Harmke zou straks weer komen kijken.
Nog een keer diep adem halen.

"Willen jullie me helpen? Ik denk dat ik nu maar beter naar bed kan gaan".
Gedrieën stommelden ze de trap op.
Na half zeven kwamen weer enkele weeën.
Vera probeerde zichzelf onder controle te houden.
Wisselend, in haar gedachten - en soms hardop - hoorde ze de stem van de instructrice ademhalingsgymnastiek
"dieper, dieper, dieper, au, au, o Heer help, eh....eh..... langzaam uitademen.... Die is weer voorbij."
Beneden ging de bel. Nel ging vlug open doen.
"Dag Harmke. Hè, wat fijn dat je er bent. Ik denk dat het niet zo lang meer gaat duren. Kom maar gauw."

Harmke hing haar jas op en volgde Nel naar de slaapkamer.
Ze zag dat Vera nog een beetje aan het bijkomen was van haar laatste wee. Direct als ze was, keek ze Ad vertrouwelijk aan:
"Joh, laat ons even vijf minuten alleen, dan ga ik even kijken hoe het met je vrouwtje er voor staat. Je schoonmoeder komt je zo weer halen."
Ad was amper de deur uit, of..... daar kwam er weer één:
zuchten, diep zuchten en nu....dieper, dieper, eh......eh..... dieper....ja, het gaat wel. Vera knijpt hard in moeders hand.
Weer een paar keer: "dieper, dieper, dieper, niet vergeten adem te halen.... hij gaat weer weg."
Harmke constateert dat Vera lichte ontsluiting heeft en is op alles voorbereid.
"Haal Ad maar weer. Ik denk niet dat het nog lag gaat duren."

Kwart over acht.
Het laatste kwartier had Vera enkele diepe weeën doorstaan.
Inmiddels had ze al meerdere centimeters ontsluiting.
Weer een diepe wee.
Vera kreunde heftig: "au, au, au, au, o God, help me, au, au...."
Harmke: 't Komt alles goed, meisje, het komt goed.
Ik zie wat komen, ja....ja......"
Drie minuutjes later klonken de eerste huiltjes van Beatrijs Gisela.
Op instructie van Harmke had Nel alles al klaar staan wat er zo al bij een geboorte komt kijken.
Ook Ad wiste het zweet van z'n voorhoofd.
Bij elke wee had hij het gevoel dat hij ook een beetje mee moest persen.
"We hebben een dochter, Vera !!!
Oh schat, ik ben zo blij dat alles goed is gegaan."

Een half uur later kwam de nageboorte. Ad werd vriendelijk verzocht de slaapkamer nog maar even te verlaten.
Toen ook dat achter de rug was, was de slaapkamer veranderd in een echte kraamkamer en rond negenen lag Vera, heerlijk fris gewassen, in bed, rechtop in de kussens met haar kleine meisje aan haar borst.
Beatrijs was al gewogen, schoon aan de haak, zes pond en twee ons.

De daarop volgende dinsdag vielen op wel veertig adressen een leuk kaartje door de brievenbus.
"De Here heeft ons blij gemaakt met de geboorte van een welgeschapen dochter BEATRIJS GISELA.
Moeder en dochter rusten tussen 13.00 uur en 15.00 uur. Bezoeken graag op afspraak."