Er is een kindeke........

- Ad en Vera - (45)

De maanden rijgen zich aaneen en, inmiddels lag de eerste adventszondag nu reeds achter hen. Vera dacht er aan terug dat ze vorig jaar tijdens de kerstnachtdienst naast Ad in de kerk zat en ze samen uit volle borst zongen:

" Er is een kindeke geboren op d'Aard
Er is een kindeke geboren op d'Aard......."

Onwillekeurig drong de gedachte aan haar op: "Ik zou het verrukkelijk vinden van Ad een kindje te krijgen. Maar mag het dan alstublieft een meisje zijn..."
Ze keek even naar Ad en met een grijns keek Ad naar haar.
Het was net of Ad aanvoelde waar zij aan dacht. Maar dat kon natuurlijk niet.
Ze kleurde en keek weer snel recht voor haar uit en samen zongen ze:

" 't Kwam op de aarde voor ons allegaar
't Kwam op de aarde voor ons allegaar."

Vera kon zich geen jaar herinneren waar in er zoveel gebeurd was als gedurende het jaar dat achter hen lag.
Op het zuigelingenbureau werd vastgesteld dat de conceptie om en nabij de vijfentwintigste mei had plaats gevonden. En nu, in december zou ze haar zevende maand in gaan. Wanneer alles verder naar wens zou verlopen, dan zou er eind februari een baby in huize Westerduin-Quispel worden geboren. Een baby van hen samen, van Ad en Vera. Het kon eigenlijk niet mooier. De foto's lieten zien, dat het inderdaad een meisje zou worden zoals ze gehoopt hadden.
Met lichte trots keek Vera naar haar indrukwekkende buik.
Van haar werk had ze inmiddels zwangerschapsverlof gekregen.
En geleidelijk aan nam Ad in de huishouding steeds meer taken van haar over. Hij werd zeer bedreven in stofzuigen, de was doen en de toiletten een beurt geven. Vera vond echt dat haar Ad een vent uit duizend was.
Bij de firma Hensen had ze het kunnen regelen dat ze zowel in positie als zowel in tijd een flinke stap terug zou doen. Gezien haar ervaring wilden ze haar graag in dienst houden. Een collega had haar plaats als cheffin over genomen. Vera zou nu nog twee dagen in de week in dienst blijven als verkoopster.

De jongens vonden het maar wat fijn dat mama nu alle dagen thuis was. Van de buitenschoolse opvang hoefden ze in de nabije toekomst amper nog gebruik te maken. Haar zwangerschap gaf haar alle gelegenheid om de vragen van Gert en Hans te beantwoorden hoe kindertjes geboren werden. Met ontzag keken ze dikwijls naar mama's ronde buik. Een hele garderobe met positiekleding had ze erbij gekregen. Mistroostig had ze enkele jaren geleden al haar oude positiekleding weg gedaan, niet wetende wat voor wonderlijke wending haar leven nog zou nemen.

Als geen ander was Ad reuze handig. De nieuwe kinderkamer vorderde nu heel erg snel. Via marktplaats hadden ze een commode laten komen en ook een leuke kast voor alle baby kleertjes.
Nu ze wisten dat er een meisje zou komen werden de kleuren aangepast. Zelfs de lamp die aan het plafond hing onderging een metamorfose.

Vera's moeder, die ook in Bodegraven woonde, vond het maar wat leuk om nu wat meer ingeschakeld te worden in het gezin van haar dochter en schoonzoon.
Geleidelijk aan leerde Vera nu ook Ad's moeder steeds beter kennen. Ze was een wat stille vrouw, echter met een gouden hart en Vera was er verguld mee dat ze aan haar zo'n lieve schoonmoeder er bij had gekregen. Vanuit Oudewater waren haar man en zij nu al meerdere keren op bezoek geweest. En, wanneer het gelegen kwam, zou Vera's schoonmoeder het eveneens prettig vinden om af en toe ingeschakeld te worden. Zo ondervonden ze allen met elkaar er de zegen van om een hechte familie te vormen.