De liefde beleven

Zomaar ineens zin om iets te schrijven (na ook wat aanmoedigingen van Faith).
Heb niet altijd inspiratie, maar nu wel.
Gewoon om even op mijn huidige leven te kijken met helikopterview.

Vanuit mijn 'helikopter' zie ik het volgende.

Mijn relatie met Faith is een bron van liefde. Liefde waar ik het eigenlijk nog het liefst over heb.
Dat komt omdat ik het niet verwacht had, dat een mens zo gelukkig kan worden in de liefde.
'Een mens' daar bedoel ik mijzelve mee. Dat twee mensen zo dicht naar elkaar kunnen groeien.

Hoe langer je met elkaar omgaat des te beter raak je op elkaar afgestemd. De irritaties, gevoed door het onbekend zijn met elkaar, raken steeds verder op de achtergrond omdat je elkaar steeds beter leert kennen. Ik leer ook steeds beter, hoe ik er voor haar kan zijn zodat zij zich gezien en gesteund voelt. Dat heb ik geleerd in de loop van de tijd dat we met elkaar omgaan, nu ruim twee jaar.

Ik zie het elkaar leren kennen als een proces, waarbij je nieuwe ontdekkingen doet en waarbij je allebei naast dat wat moeilijk is aan de ander, ook vooràl kijkt naar de pluspunten van de ander. Dit proces heeft tijd nodig, dus je moet soms ook gewoon geduldig zijn. En de nodige zelfreflectie hebben is echt handig.

Voorbeelden van onze liefde zijn dat we erg kunnen lachen samen. Dat gebeurt op de meest onverwachte momenten. Zonder er op uit te zijn, om steeds maar lollig te zijn gebeurt het dat Faith en ik elkaar aankijken op een manier die ons in de lach doet schieten.
Ik weet niet of je naar elkaar toe kunt groeien in de liefde maar daar lijkt het wel op. Hoewel ik soms ook gewoon een eigenwijze dreutel ben en helemaal niet lollig ben. Dat komt natuurlijk ook voor, of een van ons is gewoon moe en heeft behoefte aan rust.

Naast de humor hebben wij samen ons geloof dat wij zo door de dag samen beleven. In de gebeden rond het eten, maar ook een gebed dat wij samen naar God uitspreken. We zijn dan als dat drievoudig snoer, in gesprek met elkaar en met God. Een hele intieme en mooie manier om je geloof vorm te geven.
Daarbij hoort ook de kerkgang, we zijn na elke dienst opgeladen en enthousiast over wat we meemaakten dat we daar vol liefde van kunnen genieten door het daar over te hebben.
Of wat laatst gebeurde, dat ik haar na de dienst midden op straat aankeek en kuste en wij precies wisten waarom dat ging: verbondenheid voelen met anderen en met God en deel van een gemeente zijn.

Tenslotte ben ik trots op Faith en hou ik van haar, omdat zij zo'n ontzettende bron van inspiratie is om het leven te vieren. Een bron die mij een spiegel voor houdt als ik erin kijk, die mijn dorst lest als ik moe ben. Die mij neemt zoals ik ben.en die mij laat delen in de liefde die zij in zo ruime mate voorradig heeft.
En dit alles ondanks haar leven dat maar weinig ruimte laat om te kunnen genieten.
En altijd wel weer de pijn om de hoek komt kijken, of het gebrek aan energie om ongestraft dingen te doen. En zelden te voorspellen is waar zij goed aan doet of juist niet. Ondanks al deze frustraties maakt zij het beste ervan. Daarom hulde, hulde voor jou Faith en de wens om nog heel veel moois te beleven samen.

En zo is deze blog naast een delen van hoe ik de liefde in een relatie ervaar, bijna een aubade aan het adres van Faith. Het was Faith die mij ook aanmoedigde om weer eens iets te schrijven en aan haar lieve reactie weet ik dat ik er goed aan doe.
Dat krijg je ervan als je je lief lief hebt.