Huilebalk!?

Afgelopen zondag waren wij in de kerk. Het was een mooie dag.
Toen we binnen liepen, kwam mijn verloofde een vriendin tegen. We nodigden haar uit tussen ons in te komen zitten.

De dienst was bijzonder, over wat belangrijk is in het dagelijks leven. En welke plaats God daarin inneemt. Aan het eind van de dienst, de preek was geweest, werd er aandacht gevraagd voor een gezin dat in Afrika was geweest.

Het gezin, een meisje en een jongen van ongeveer 16 jaar en hun moeder, hadden een rondreis gemaakt. Het meisje was op bezoek bij haar penvriendin en liet foto's zien van de waterput waar zij elke dag water moest halen.
Dit was in Malawi waar zij een reeks foto's gemaakt had van wat indruk op haar had gemaakt.
De bevolking was arm maar straalde heel veel blijdschap uit.

De jongen had een filmpje gemaakt van een school waar ze etuis uitdeelden aan de leerlingen. In deze etuis zaten kleine briefjes van kinderen uit Nederland, met een boodschap voor de leerlingen.
De jongen vertelde dat de kinderen zeer dankbaar waren en blij met zoiets kleins. Wat hem dan weer verraste.

Tenslotte liet de moeder van het gezin een filmpje zien. Zij verleende financiële ondersteuning aan een jongen die daardoor een opleiding had kunnen volgen en nu geld verdiende als kostwinner. Daarbij onderhield hij niet alleen zijn eigen gezin, maar ook zijn ouders en andere familieleden.

Deze Maasai waar hij deel van uitmaakte gaven haar en de kinderen een warm onthaal. Er werd gepraat, gegeten en gezongen. En tenslotte werd er gebeden. Dit alles deed ons een traantje wegpinken, zowel bij Faith als mij als de vriendin.

Het was zeer ontroerend.

Thuis gekomen bespraken we de dienst. En Faith zei: "Wat ben ik toch een huilebalk. Om te huilen om zo'n filmpje."
Ik zei haar dat het heel mooi was om ontroerd te raken door mensen, of in dat geval een filmpje. En het was niet omdat ik zelf tranen had gevoeld om het filmpje.
Dat een emotie, of de ontroering in dit geval, een gave is en de ziel schoonwast van wat ons raakt. Zodat wij met een blij gemoed verder kunnen.

Daar moest zij mij gelijk in geven. En ze was blij met mijn standpunt en houding ten opzichte van haar ontroering.