Vera's leven staat op de kop - 6 -

Beste Adriaan,

Ik ben blij dat ik weer een brief van je heb gekregen. In mijn persoonlijk leven is er de laatste maanden zo veel gebeurd en ook ten goede veranderd. Eigenlijk te veel om allemaal op te noemen. Misschien heeft het er wel mee te maken dat jij voor mij bent gaan bidden. Het zou zo maar kunnen.

Hans heeft een appartement in Amsterdam gekocht en is daar naar toe verhuisd. Nadat ons huwelijk zes weken geleden op waardige wijze is ontbonden hebben we afscheid van elkaar genomen. Gelukkig is het niet tot een vechtscheiding gekomen. Er zijn goede afspraken gemaakt dat onze twee kids één maal in de drie weken een lang weekend bij hun "vader" zullen logeren. Binnen enkele weken zal hij een operatieve sekse-verandering ondergaan. In Amsterdam is er in een bepaald ziekenhuis een chirurgisch team die in dat soort operaties gespecialiseerd zijn. Met zijn werkgever heeft hij het kunnen regelen dat hij een half jaar onbetaald verlof opneemt om daarna zijn nieuw gekozen leven als vrouw geleidelijk aan op de rit te krijgen.
Zo jong als onze twee jongens ook zijn, ze begrijpen een beetje wat papa tot deze beslissing heeft gebracht. Gek hè, ergens is er voor hem, of, moet ik schrijven "haar", toch nog een zacht plekje in m'n hart open gebleven, hoewel ik besef dat ons afscheid voorgoed is.

In mijn brief van enkele maanden geleden schreef ik je, dat ik wellicht contact met m'n moeder zou zoeken om af en toe samen met haar naar een kerk te gaan. Joh, je wilt niet weten wat dat allemaal tot gevolg heeft gehad. M'n moeder was dolgelukkig dat ik weer wat meer contact met haar zocht en ze vond het verschrikkelijk voor ons dat ons huwelijk op deze wijze moest stranden.
Aanvankelijk dacht ik dat er alleen nog oude mensen naar de kerk zouden gaan. Maar dan heb ik toch buiten de waard gerekend. Moeder bezoekt bijna wekelijks een nogal bruisende kerkgemeenschap waar ook veel jonge gezinnen naar toe gaan. Ik was verbaasd dat ze een vrouwelijke voorganger hadden. Echt, drie preken van haar kwamen bij mij binnen. Soms leek het net of het van a tot z voor mij bestemd was.

Na de derde keer dat ik met moeder naar deze kerk ben gegaan heb ik haar gevraagd mij te bezoeken. In vijf minuten had ik haar iets verteld over onze situatie en waarom ik graag een gesprek wilde.
De dag dat ze kwam was een natte druilerige dag. Hans was naar z'n werk en de kids naar school.
Die ochtend had ze twee volle uren voor me uitgetrokken. Het was net of er een soort catharsis in mijn ziel heeft plaats gevonden. Na zo'n tien minuten uitwisselen van wederzijdse beleefdheden kon ik een volle vijfenveertig minuten m'n hart uitstorten zonder dat ze me één keer in de rede viel. Ten slotte stelde ze voor: "Ik wil graag een gebed voor je uitspreken". Eigenlijk verwoordde ze de nood van mijn ziel die ik tijdens die drie kwartier had uitgesproken. Dat deed ze met zoveel empathie dat de dam van boosheid en onbegrip bij me brak. Ik heb me wel een kwartier ongeneerd laten gaan en hartstochtelijk gehuild. Zo iets was in geen jaren meer gebeurd. Na een kwartier legde ze zachtjes haar hand op mijn schouder en zei een keer of vijf zachtjes achtereen:
"de vrede van God zij met jou.....; de vrede van God zij met jou....."

Toen is ze naar huis gegaan. Ik weet weinig van het christelijk geloof af maar ik geloof dat er vanaf die ochtend een verandering in mijn leven is ingetreden. Echt uitleggen kan ik het niet en snappen doe ik het ook niet. Zelfs m'n beide jongens vroegen die dag: "Mama, wat is er met jou gebeurd?'

Adriaan, ik dank je oprecht voor je aangeboden vriendschap. Ik besef, na alle calamiteiten van de laatste jaren en het vertrek van Hans dat ik rustig aan moet doen. Echter, er is een rust en vrede in mijn hart gekomen die ik nooit eerder gekend heb. Ik zal het je graag ook mondeling willen vertellen. Elke week ga ik nu met m'n moeder naar deze kerkgemeenschap. Het is maar een kwartier met de auto rijden en onze jongens vinden het best leuk om met me mee te gaan.

Ik zie uit naar jouw brief. Hartelijke groet,

Vera.

P.s. Ik heb nu mijn meisjesnaam weer aangenomen. Brieven kun je rechtstreeks sturen aan Vera Westerduin.