Vera geeft openheid van zaken

- 4 -

Beste Adriaan,

Met stijgende verbazing heb ik jouw laatste brief gelezen. Het geeft me meer begrip hoe dikwijls jij in de klas afwezig zat weg te draaien.
Nou is het ook niet zo, na de bevreemding dat jij zo plots weer in m'n leven opduikt, ik dat zie als een strohalm om me daaraan vast te klampen.
Te meer, nu nog niet, na de debacle van m'n eigen huwelijk. Ik denk dat ik het je wel kan vertellen.

Ik leerde Hans kennen, toen ik 21 jaar was. Een jaar later zijn we getrouwd.
In dat eerste jaar van onze verkering ging ik hem steeds meer waarderen als een keurige jonge vent. Niet als dat van dat opdringerige type dat zo nodig moet. Dat waardeerde ik in Hans en daar heb ik verder ook nooit wat achter gezocht. Waar het onze culturele belangstelling betrof konden we goed met elkaar praten. We bezochten concerten en we hadden veel met elkaar gemeenschappelijk. Soms dacht ik wel eens: "Kom joh, geef me nou eens een stevige pakkerd". Maar dan dacht ik daarna weer: "Och, dat komt allemaal wel als we getrouwd zijn". Ook na dat we getrouwd waren verliep ons liefdesleven magertjes. Daar had ik me wel wat meer van voorgesteld.

Onze huishoudelijke taken en de zorg voor de beide jongens verdeelden we naar ratio. Hij gaf me de ruimte dat ik uit kon groeien tot de cheffin van een herenmodezaak. Vijf jaar geleden ging ik steeds meer lichte veranderingen in z'n leven opmerken. Ik merkte dat hij dingen voor me verborg. Ik zou willen dat ik voor ons huwelijk wat alerter zou zijn geweest. Toen al dacht ik zo af en toe: "Joh, gedraag je niet zo meisjesachtig".
Nee, we zijn niet in de kerk getrouwd. Of God daar, ik bedoel ons huwelijk, daar een aandeel in heeft gehad, weet ik niet. Ik geloof eigenlijk van niet. Uiteindelijk vertelde Hans me dat hij al, vanaf z'n puberteitsjaren, steeds sterker het gevoel kreeg dat hij een meisje had moeten zijn.
Nota bene, hij gebruikte mij als experiment om met die gedachte af te rekenen.

We gingen gescheiden slapen. Onze jongens vonden dat maar gek, dat papa en mama allebei in een andere kamer gingen slapen. Ik vertelde hun dat papa zo vreselijk snurkte 's nachts. Dat was ook wel zo, maar dat was niet de hoofdreden. Onze erotische liefde was tot een nulpunt gereduceerd. Het afgelopen jaar nam Hans zich voor om in de toekomst als vrouw door het leven te gaan. Hij voelt zich, naar hij zegt, helemaal vrouw en zit als man gevangen in een mannenlichaam. Ik pas er voor om als twee vriendinnen ons leven in een relatie voort te zetten. Dat begrijpt Hans ook wel en hij wil er aan meewerken dat hij elders gaat wonen. Aan onze jongens hebben we nog niets verteld.

Beste Adriaan, ik ga niet zielig doen. Wanneer het er op aan komt heeft Hans best een puik karakter. Tsja, dan zou ik wel willen dat hij net als jij zo'n soort goddelijke injectie zou krijgen die die bizarre denkbeelden uit zijn geest weg zouden jagen. Jij bent los gekomen van dat onwerkelijke schuldbesef.
Ik zal m'n eigen weg moeten gaan, waarschijnlijk zonder Hans. Misschien zoek ik contact met m'n moeder om zo af en toe met haar naar de kerk te gaan. Je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt in jouw brief, wat het geloof voor jou betekent.

Een hartelijke groet van Vera.